หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 773

ทำไมจู่ ๆ ควินซี่ถึงกลับมาที่เมืองอู๋นะ?!

ฉันคิดว่าฉันห้ามเธอไม่ให้ข้ามพรหมแดนเข้ามาได้แล้วไม่ใช่เหรอ?

ฉันรีบถามเอเลนกลับไป “พี่อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์หรือเปล่า?”

“ใช่ เรื่องมันยาวน่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ รอฉันกลับไปที่นั่นก่อนนะ”

ฉันต้องรีบกลับไปเมืองอู๋ทันที แต่ฉันตัดสินใจว่าจะกลับไปจัดการกับมันในวันพรุ่งนี้แทน เพราะว่าฉันเพิ่งจะอยู่ฟินแลนด์ได้ไม่กี่วัน ฉันรู้สึกแย่ที่ต้องทิ้งแซคคารี่ไว้ที่นี่คนเดียว!

ฉันวางสายแล้วส่งข้อความไปหาเลขาของฉัน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบกลับมา

[ชัค: คุณคุกพาควินซี่กลับมาครับ]

เฮนรี่น่ะเหรอ?!

ทำไมเขาถึงพาควินซี่กลับมาที่ประเทศนี้ล่ะ?!

จู่ ๆ ฉันก็นึกถึงแม่ของฉันขึ้นมา

เธอบอกว่าเธออยากให้ควินซี่กลับมาที่นี่!

เธอเจอเฮนรี่ที่จะช่วยเธอกับเรื่องนี้ได้!

ฉันสั่งเลขาของฉัน

[แคโรไลน์: ช่วยฉันจับตาดูความเคลื่อนไหวในคฤหาสน์ตระกูลชอว์ อย่าให้ควินซี่… ช่างมันเถอะ รอให้ฉันกลับไปที่นั่นก่อนแล้วกัน]

ควินซี่ไม่ใช่คนที่มีอำนาจอะไร เธอไม่สามารถจัดการเรื่องอะไรได้ใหญ่โตอยู่แล้ว แต่เธอก็ฉลาดและหลอกคนอื่นโดยใช้มารยาของเธอได้!

แถมเธอยังเป็นคนชอบโกหกอีกด้วย!

แม่ของฉันไม่รู้นิสัยขี้โกหกของเธอ!

ฉันจะจัดการกับเรื่องนี้หลังจากที่ฉันกลับไปที่นั่นแล้ว!

ฉันจะไม่ยอมให้เธออยู่ที่เมืองอู๋แน่นอน!

ยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะไม่ปราณีเธอ!

ฉันยังจำเรื่องที่เธอทำไว้ได้ดี!

ฉันวางมือถือแล้วนั่งลงข้างแซคคารี่เพื่อคลายความเครียด เขาถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเลยบอกเรื่องควินซี่ให้เขาฟัง

เขาขมวดคิ้วแล้วครุ่นคิดบางอย่างสักพักก่อนที่จะถามฉันกลับมา “ใครนะ?”

“ควินซี่ค่ะ ตอนนั้นที่คุณพาฉันไปที่โบสถ์ และมีเด็กผู้หญิงบอกว่าเธอช่วยฉันได้ไงค่ะ เธอคือควินซี่! นั่นแหละค่ะคือต้นตอของปัญหา!”

ฉันโล่งอกทันที!

แซคคารี่ก้มลงไปอุ้มราฟขึ้นมา ราฟดิ้นเล็กน้อยในอ้อมแขนของเขา แซคคารี่เลยพูดด้วยน้ำเสียงทุ่ม “เป็นอะไรไป?”

“อยากหาหม่าม้า”

“...”

แซคคารี่ส่งเขาให้ฉัน

ฉันกอดราฟแล้วหยอกเขา “คุณไม่ค่อยน่าเข้าหาเท่าไหร่เเน่เลย”

ฉันหอมแก้มราฟ แซคคารี่มองค้อนมาเล็กน้อย ฉันเลยถามเขากลับไป “ทำไมทำหน้างอแบบนั้นล่ะคะ?”

“ป่าว”

ฉันเล่นกับเด็ก ๆ อยู่สักพักก่อนจะเดินขึ้นไปหาแซคคารี่ที่ชั้นบน ฉันได้ยินเสียงลีโอจากข้างล่างตอนที่ฉันกำลังจะเดินไปที่ห้องทำงาน “คุณนาย คุณคาจอปส์และคุณบลูสันกำลังจะกลับไปที่เมืองอู๋ครับ”

ฉันเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วเห็นซัมเมอร์นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

เธอยังคงดูไม่ค่อยดี

ฉันนั่งลงข้างเธอ แล้วพยายามพูดปลอบ แต่ฉันก็ไม่สามารถทำได้ เพราะสุดท้ายแล้ว ฉันก็ไม่อยากให้เธอนึกถึงเหตุการ์ณพวกนั้นอีก ฉันเลยจับบ่าของเธอแล้วถาม “เธอจะกลับไปที่เมืองอู๋เหรอ?”