หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 781

แซคคารี่หมดสติไปแล้ว ฉันกำลังจะเสียสติ ฉัน... ฉันทนไม่ไหวอีกแล้ว ฉันต้องการให้ใครสักคนมาช่วยฉัน และช่วยแซคคารี่ให้พ้นจากความตาย!

ฉันสะอื้นเบา ๆ หลังจากนั้นไม่กี่นาที ฉันก็ได้ยินเสียงผู้ช่วยแยร์ “คุณนายชิค คุณชิคเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกมีความหวัง ฉันรีบลุกขึ้น “ผู้ช่วยแยร์ รีบมาช่วยแซคคารี่เร็วเข้า!”

ฉันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และตกลงไปในทะเลสาบ!

บางทีร่างกายฉันคงอ่อนแอเกินไป ฉันตกลงไปในทะเลสาบและหมดสติ ก่อนจะมารู้ทีหลังว่าผู้ช่วยแยร์เป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้!

ฉันฝัน ความฝันที่ซ้ำไปซ้ำมา

ในความฝันมีพ่อกับแม่และลูก ๆ ทั้งสอง

รวมถึงเจด

และแอนดรู

ตระกูลชอว์ของเรา

ความฝันนั้นช่างประหลาด!

มันประหลาดเพราะมันเหมือนกับลางสังหรณ์!

ฉันตื่นตระหนก ฉันรู้ว่ามันคือฝันร้าย ดังนั้นฉันจึงรีบลืมตาขึ้น ฉันมองไปรอบ ๆ และเห็นแซคคารี่นอนอยู่ข้างฉัน!

ผู้ช่วยแยร์เป็นคนที่คอยดูแล เขาให้ฉันกับแซคคารี่รักษาตัวอยู่ในห้องผู้ป่วยเดียวกัน เตียงโรงพยาบาลนั้นมีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ

บางทีเขาคงเป็นกังวลว่าฉันจะหันไปสัมผัสโดนบาดแผลแซคคารี่โดยบังเอิญ

แซคคารี่ยังคงไม่ได้สติ

เขามีผ้าพันแผลพันไปทั่วร่าง และดูซีดเซียว

ริมฝีปากเขาแตกระแหง

ฉันไม่เคยเห็นเขาอ่อนแอและเปราะบางเช่นนี้มาก่อน

ไม่เคยเลย

ฉันยกมือขึ้นไปสัมผัสคิ้วเขา เขาลืมตาขึ้นมาทันที ก่อนฉันจะถามเขาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “คุณตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

เขายิ้ม “ตื่นก่อนเธออีก”

เขามักจะเอาอกเอาใจฉันอยู่เสมอ

ฉันร้องไห้ ในขณะที่เขาพูดต่อ “ขอบหน้าผานั้นอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ ฉันอาศัยอยู่ที่นั่นมาเป็นเวลานาน ฉะนั้นฉันจึงรู้จักสิ่งรอบข้างเป็นอย่างดี ฉันรู้ว่าเราจะมีโอกาสรอดหากเรากระโดด! ถ้าเราไม่กระโดด... คนที่ทำงานให้อดีตนายท่านฮูลต้องยิงเราเป็นแน่ หรือถ้าเราไม่ทำอะไรเลย ถ้าเราไม่กระโดด แล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อจากนั้นล่ะ จริงไหม? เบล มันคือสถานการณ์ฉุกเฉิน พวกเราต้องหนี คนพวกนั้นไม่มีโอกาสได้ตอบโต้ หากพวกเขามีโอกาส พวกเราสองคนคง... บางครั้งเราก็ต้องเสี่ยง ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงมันก็คงดีกว่าการยืนอยู่บนขอบหน้าผา ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ว่ายน้ำไม่เป็น และทะเลสาบก็ไม่ได้ลึกขนาดนั้น ฉันเห็นเธอดำลงไปทะเลสาบเพื่อตามหาฉัน! ฉันอยากจะเรียกเธอแต่ฉันกลับหมดแรง ขอโทษนะที่ทำให้เธอเป็นห่วงในทะเลสาบนั่น โชคดีที่คุณนายชิคนั้นปลอดภัย”

เขานี่ช่างใส่ใจในทุก ๆ ด้านเสียจริง

ฉันร้องไห้และถามเขา “พวกเขาจับอดีตนายท่านฮูลได้ไหมคะ?”

ดูเหมือนฉันจะเป็นคนที่ร้องไห้อยู่เสมอ ฉันไม่เคยเสแสร้งเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าแซคคารี่ มีเพียงแซคคารี่เท่านั้นที่ได้เห็นด้านเปราะบางของฉัน

“ได้สิ ตอนนี้เขาอยู่ที่สำนักงานใหญ่”

ฉันถามเขาอย่างเป็นกังวล “คุณจะจัดการกับเขาอย่างไรคะ?”

“ไว้แผลหายฉันค่อยคิดแล้วกัน”

ฉันกัดริมฝีปาก แซคคารี่ลูบไล้หลังมือฉันด้วยนิ้วโป้งของเขา ทันใดนั้น ฉันก็เอ่ยถามเขาด้วยเสียงนุ่มนวล “ฉันเปล่าประโยชน์หรือเปล่าคะ?”

เขาเลิกคิ้วขึ้น “ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น?”