หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 810

ชายที่เรียกตัวเองว่าคนที่เดินผ่านมานั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลังซึ่งอยู่ในมุมเงียบสงบ ซึ่งมันไม่เป็นที่สนใจของผู้คนเลยแม้แต่น้อย

ฉันคิดว่าเขาคือลูกค้าธรรมดาทั่วไป ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาอีก ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น แซคคารี่ก็กลับมารับฉัน ฉันบอกลาซัมเมอร์และออกมาจากร้านน้ำชา ในขณะที่ฉันเดินเข้าไปใกล้รถ ผู้ช่วยแยร์ก็ลงมาจากรถก่อนจะเปิดประตูให้ฉัน

เขาทักทายฉันด้วยความนอบน้อม “เชิญครับคุณนายชิค”

ฉันยิ้ม “ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนี้ก็ได้ค่ะ”

“ต้องสิครับ” เขาตอบ

เมื่อเข้ามานั่งในรถ ฉันก็พบเข้ากับท่าทีอันเย็นชาของแซคคารี่

ฉันกอดแขนเขาและถาม “คุณไปพบเพื่อนเก่าคนไหนมาเหรอคะ? ซัมเมอร์บอกฉันว่าสตีเฟนก็ไปพบเพื่อนเก่าเหมือนกัน เป็นคนเดียวกันหรือเปล่า?”

แซคคารี่เปลี่ยนเรื่องก่อนจะตอบฉัน “เพื่อนเก่าที่ฉันไม่ได้เจอมานานแล้ว ฉันคิดว่าชีวิตนี้จะไม่ได้เจอเขาอีก...”

คนที่แซคคารี่เรียกว่าเพื่อนคงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเป็นแน่

ฉันกอดแขนเขาแน่นขึ้น “กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

ท่าทางแซคคารี่ไม่ได้ผ่อนคลายลงเลยแม้เราจะมาถึงบ้านแล้ว ในตอนที่พวกเรากำลังจะเข้านอน อยู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมา “ชาร์ลสเกษียณแล้ว”

“คุณหมายความอย่างไรคะที่บอกว่าเกษียณ?”

“เขาถูกชิงอำนาจไป” เสียงทุ้มกล่าว

ชาร์ลสถูกคนอื่นชิงอำนาจไปอย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน? ดูเหมือนแซคคารี่จะรับรู้ได้ถึงความสับสนของฉัน ดังนั้นเขาจึงอธิบาย “พูดให้ถูกคือเขาเต็มใจมอบมันให้คนอื่น”

ชาร์ลสยอมสละอำนาจด้วยความเต็มใจ และเลือกที่จะเกษียณตัวเองออกมา ฉันก็ไม่แน่ใจว่าทำไมแซคคารี่ถึงบอกเรื่องนี้กับฉัน ความวิตกกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจ!

เสียงใสเอ่ยถาม “คน ๆ นั้นเป็นศัตรูหรือเปล่าคะ?”

“คน ๆ นั้นมีลักษณะนิสัยที่เป็นอันตราย”

วอลเลซโทรมาหาฉันตอนเวลาใกล้เที่ยงคืน ฉันรับสายเขาด้วยความมึนงง เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ผมมีเรื่องด่วนและต้องรีบไปที่เยอรมัน ไว้ผมจะไปเยี่ยมพี่เมื่อรืนนี้นะครับ”

มันคงจะดีกว่าถ้าเขาไม่มาเยี่ยมฉัน

“ฉันนอนไม่หลับเลยคิดอะไรไปเรื่อยน่ะ”

คิดว่าเขาคงรู้สึกสับสน

ฉันถอนใจก่อนเอ่ยถาม “พี่เห็นแซคคารี่บ้างหรือเปล่า?”

“เขาออกไปเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว และยังอยู่ที่ทางเข้าอยู่เลย”

ฉันเปิดประตูคฤหาสน์ ก่อนเดินไปที่ประตูทางเข้า ในตอนที่เปิดมันออก ฉันก็เห็นเอสัน เอสันขับรถสปอร์ตสีดำมา และเอนตัวพิงหน้ารถ ท่าทีเขาช่างดูดุดันและจริงจัง

แซคคารี่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา

ฉันเดินออกไปถาม “กำลังหารืออะไรกันอยู่เหรอคะ?”

เอสันลุกขึ้นและยิ้ม “ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ ฉันขับรถผ่านมาเลยมาคุยกับพี่รองหน่อย น้องรอง ทำไมเธอถึงยังไม่นอนอีกล่ะ?”

“ฉันนอนไปแล้ว ฉันเพิ่งตื่นขึ้นมาไม่เห็นแซคคารี่”