หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 833

ฉันไม่เคยเป็นผู้หญิงที่อ้อมค้อม ถ้าเกิดว่าฉันมีคำถาม ฉันก็จะถามคน ๆ นั้นไปตรง ๆ และถ้าเขาไม่เต็มใจที่จะตอบคำถาม ฉันถึงค่อยไปสืบเอาเองเงียบ ๆ!

ฉันจ้องไปที่กระดิ่งที่เขาใส่อยู่ที่ข้อมือ ฉันขมวดคิ้วแล้วถามเขา “วันนั้นคุณได้สะกดจิตฉันในรถหรือเปล่า?”

“คุณครับ ผมเป็นแค่อาจารย์สอนจิตวิทยา ไม่ใช่นักสะกดจิตนะครับ คืนนั้นคุณเหนื่อยมาก ผมสาบานว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลย”

“ลูคัส คุณไม่ใช่แค่อาจารย์สอนจิตวิทยาธรรมดา ๆ หรอกค่ะ คุณมาที่เมืองอู๋เพื่อจะแก้แค้นแซคคารี่กับคนอื่น ๆ!”

ลูคัสมองมาที่ฉัน แต่ฉันไม่สามารถเห็นความรู้สึกอะไรในสายตาของเขาเลย

“นั่นเป็นความรู้สึกที่คุณมีต่อผมตั้งแต่ครั้งแรกเลยเหรอ?”

ฉันแย้ง “ถ้าเกิดว่าไม่ใช่ ทำไมคุณถึงไปสร้างหลุมศพให้แซคคารี่กับคนอื่น ๆ ล่ะ? ฉันส่งคนไปทำลายการกระทำโง่ ๆ ของคุณแล้วนะ!”

ตอนที่แซคคารี่ไม่ได้สติเมื่อเช้านี้ ฉันส่งคนของฉันไปลบมันออก ไม่เพียงแค่นั้น ฉันจะไม่ยอมให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันอยู่ที่เมืองอู๋ต่อไป

การปรากฏตัวของเขาส่งสัญญาณถึงความอันตราย แต่หลังจากที่เขาจากเมืองอู๋ไปแล้ว แซคคารี่กับบลูสันจะตามเขาไป พวกเขามีเรื่องที่ต้องสะสางกัน!

แต่ถึงอย่างนั้น แซคคารี่ก็ยังอยู่ในสภาพที่ไปไหนมาไหนไม่ได้ เขายังคงบาดเจ็บอยู่ และไม่มีแรงที่จะจัดการกับเรื่องทั้งหมดนี้

และด้วยเหตุผลเหล่านั้นแล้ว ลูคัสก็จะอยู่ในเมืองอู๋ต่อไปภายใต้การจับตาดูของฉัน!

ตลอดเวลาทั้งหมดนั้น ลูคัสลูบขอบถ้วยน้ำชาของเขาเบา ๆ แล้วเงียบต่อไป หลังจากนั้นสักพัก เขาก็ถามกลับมา​ “พวกเขาหักหลังและพรากทุกอย่างไปจากผม ผมสาปส่งให้พวกเขาตาย ๆ ไปไม่ได้หรอกเหรอ?”

เขายังพูดต่อ “ผมรู้ว่าคุณกังวลอะไร แซคคารี่คือสามีของคุณ และสตีเฟนก็คือสามีของเพื่อนสนิทคุณ คุณหวังว่าจะไ่ม่มีใครต้องรับบาดเจ็บ! ผมสัญญาว่าจะไม่เล่นงานพวกเขา”

ตอนที่ฉันได้ยินเขาพูดแบบนั้น ฉันก็เกิดคำถามมากมายขึ้นในหัวของฉัน!

ทำไมจู่ ๆ เขาก็สัญญาฉันว่าจะไม่เล่นงานพวกเขานะ? มันทำให้ฉันรู้สึกว่าความกังวลที่ฉันมีมาทั้งหมดดูไม่มีเหตุผลไปเลย!

ลูคัสดูออกได้ว่าฉันไม่เชื่อคำพูดของเขา เขาเลยหัวเราะแล้วพูดออกมา “คุณคงจะได้ยินเกี่ยวกับผมมาจากพวกเขา นิสัยของผมในอดีตนั้นเชื่อถือไม่ได้ แต่ยังไงผมก็เคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง สิ่งที่ผมต้องการทั้งหมดคือการมีชีวิตอยู่ เพราะผมมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่ผมอยากจะปกป้อง!”

“ถ้าเป็นแบบนั้น ผมมีคำถาม” ลูคัสพูดขึ้น

ฉันตอบอย่างใจดี “เชิญเลยค่ะ”

“ถ้าพวกเขาโจมตีผมก่อน เหมือนกับตอนที่วอลเลซทำให้ผมบาดเจ็บ แบบนั้นโอเคใช่ไหมถ้าผมจะแก้แค้นกลับ? แบบตาต่อตา? แล้วอีกอย่างผมก็บาดเจ็บอยู่ คุณไม่เป็นห่วงผมบ้างเลยเหรอครับ?”

เขาถามฉันว่ามันโอเคหรือไม่ เขายังถามฉันอีกว่าฉันไม่เป็นห่วงเขาเหรอ เขาพูดถูก แต่ฉันจะไม่เป็นห่วงเขา

ฉันเงียบต่อไป จนเขาดูเข้าใจความหมายของฉัน

ลูคัสหัวเราะออกมาแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “คุณคงไม่…”

“แบบตาต่อตาก็เข้าใจได้นะ”