หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 852

ระหว่างสองในวันในซีเรีย ฉันได้รับข่าวจากเฮนรี่ เขาบอกว่าร่างของควินซี่นั้นยังหาตำแหน่งไม่ได้ตั้งแต่ที่ถูกขโมยไป

นั่นคือเหตุผลที่อย่างแรกที่ฉันทำในตอนเช้าหลังจากตื่นนอนก็คือการโทรหาชัค ฉันเอ่ย “ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล มาที่นี่หน่อย เดี๋ยวตามฉันไปสถานีตำรวจ”

ช่างน่าเหลือเชื่อ ชัคที่ปกติแล้วจะคอยรับใช้ฉันตอบกลับ “ท่านประธานชอว์ ผมต้องขออภัยด้วยครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังดูแลเรื่องฉุกเฉินที่ทำให้ผมต้องออกมานอกสถานที่ ผมไม่สามารถกลับไปยังเมืองอู๋ได้ครับ ผมจะให้ผู้ช่วยคนอื่นที่บริษัทไปสถานีตำรวจกับคุณ นั่นโอเคไหมครับ?”

“ถ้างั้นไม่เป็นไร ฉันจะไปกับเฮนรี่แทน”

หลังวางสาย ฉันก็กดเบอร์ของเฮนรี่

เฮนรี่ติดธุระ และให้พี่เชอริลไปกับฉันแทน

ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาไปเป็นเพื่อน แต่ฉันแค่ไม่อยากไปสถานีตำรวจด้วยตัวคนเดียว สุดท้ายแล้ว ฉันก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องของควินซี่จริง ๆ

หลัก ๆ แล้วก็เพื่อปกปิดคุณแม่ของฉัน

อย่างน้อยพวกเราก็สร้างหลุมศพให้ควินซี่!

หลังจากฉันวางสายเฮนรี่ ฉันก็ไม่ได้ไปที่สถานีตำรวจในทันที ในทางกลับกันฉันกลับนั่งอยู่ข้าง ๆ แซคคารี่ในขณะที่สัมผัสและลูบไล้เขา

บางทีเขาอาจจะยังอารมณ์ไม่ดีจากเรื่องคืนก่อน ใบหน้าของเขาเย็นชาจนกระทั่งตอนนี้ มันช่างดูเหมือนเขาคนก่อนเหลือเกิน คนที่แสดงสีหน้าเย็นชาให้ทุกคนได้เห็น

ฉันเรียกเขา “พี่รองคะ”

เขาตอบอย่างเย็นชา “อืม?”

ฉันยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น และพูดขึ้น “ฉันรักคุณนะคะ”

เขาพูดไม่ออก

ฉันตระหนักได้ว่าเรื่องเมื่อคืนนั้นเป็นความผิดของฉัน ดังนั้นฉันจึงอ้อน เกลี้ยกล่อม และพยายามยั่วยวนเขาด้วยเสียงอันไพเราะของฉัน

แต่เขากลับไม่แสดงอาการใด ๆ

ฉันถอนใจ และเรียกเขา “พี่รองคะ”

เขาตอบด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม “อืม?”

เขาพยายามถามฉันว่ามีอะไร

“คุณยังโกรธเรื่องเมื่อคืนอยู่หรือเปล่าคะ?”

แซคคารี่มองมาที่ฉัน และพูดขึ้น “ไม่”

เป็นอีกครั้งกับคำว่า ‘ไม่’...

ฉันโอบคอและหอมแก้มอันเย็นเฉียบของเขา ก่อนเขาจะยกมือขึ้นขยี้หัวฉัน ครึ่งหนึ่งของแขนเขาโผล่ออกมาจากแขนเสื้อ กล้ามเนื้อเหล่านั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

โอ้ แซคคารี่...

ฉันจะพูดอย่างไรดี?

เขานั้นสมบูรณ์แบบเกินไป

แซคคารี่สังเกตเห็นสายตาที่ผิดปกติของฉัน เขาจึงดีดเข้าที่หน้าผาก เขากล่าว “เธอเล็งเป้าฉันไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเจอฉัน ดวงตาคู่นั้นของเธอมันดูเหมือนว่าเธอจะกลืนกินฉันเข้าไปทั้งตัว”

แซคคารี่รู้ว่าฉันรักรูปร่างอันงดงามของเขามาตลอด

เธอมีโกศสีดำอยู่ในอ้อมแขน

ฉันถามเธอด้วยความลังเล “นั่นอะไรเหรอคะ?”

พูดตามตรง ฉันเดาไว้อยู่แล้ว

พี่เชอริลพูดพร้อมกับน้ำตาที่รื้นในตา “เถ้ากระดูกของควินซี่”

เธอบอกว่าใครบางคนวางโกศไว้ที่หน้าสถานีตำรวจไม่นานหลังจากที่เธอมาถึง โดยมีชื่อของควินซี่เขียนไว้บนนั้น

คนที่ขโมยศพของควินซี่ต้องเป็นฆาตกรแน่นอน!

หรือไม่พวกเขาก็ทำงานให้กับฆาตกร!

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงพยายามทำลายหลักฐาน!

ฉันไม่เคยคิดว่าควินซี่จะตายอย่างน่าสยดสยองเช่นนี้ ดวงตาของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

ฉันเอ่ย “พี่เชอริล กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

ฆาตกรแอบเข้าไปในสถานีตำรวจเพื่อฆ่าควินซี่ คน ๆ นั้นเพิกเฉยต่อการเฝ้าระวังและเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตัวมันเองแสดงให้เห็นว่าคน ๆ นั้นมีอิทธิพล และมีแผนการอันซับซ้อนมากเพียงใด

นั่นทำให้การสืบสวนเรื่องควินซี่นั้นติดขัดโดยไม่มีความคืบหน้าใด ๆ

เมื่อพวกเรานำเถ้ากระดูกของควินซี่กลับไปยังคฤหาสน์ชอว์ คุณแม่ของฉันที่เห็นโกศสีดำก็ร้องไห้ออกมาแทบเป็นสายเลือด ท่านพูดพึมพำไม่หยุดเรื่องที่คน ๆ หนึ่งสามารถตายได้ในพริบตาได้อย่างไร

คุณพ่อถามฉันด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น “ยังไม่มีเบาะแสอีกเหรอว่าฆาตกรคือใคร?”