หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 855

“โจชัวร์ไงล่ะ!”

ฉันถามกลับไปด้วยความงุนงง “นายหลอกพี่สามงั้นเหรอ?!”

“ทำไมล่ะ? ฉันฉลาดออกจะตายไป!”

มาร์ตี้เก่งเรื่องการโอ้อวดจริง ๆ เลย

โจชัวร์มีท่าทางที่ทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่ฉลาดที่สุด แถมยังไร้ยางอายที่สุดด้วย เพราะนอกจากแซคคารี่แล้ว เขาก็ไม่กลัวใครอีกเลย

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการต้องจากเมืองอู๋ ดังนั้นการที่มาร์ตี้หลอกโจชัวร์ให้ทิ้งเมืองอู๋ไปทำงานนั้นต้องไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ๆ

พวกเขาน่าจะถึงจุดที่ตกลงอะไรกันได้สำเร็จแน่นอน

ตอนที่ฉันแสดงความคิดของฉันออกไป มาร์ตี้ก็ตอบกลับมาอย่างตกใจ “คุณนายชิค ทำไมเธอเดาเก่งจัง?”

ฉันหัวเราะออกมาแล้วพูดกลับไป “มันก็แค่การคาดเดาของฉันน่ะ”

ฉันหยุดลงครู่หนึ่งแล้วคิดสักพัก จากนั้นฉันก็เดาต่อ “ถ้าให้ฉันเดานะ ที่นายรีบกลับไปเมืองอู๋ก็เพราะคาริสซ่าใช่หรือเปล่า?”

มาร์ตี้ยอมแพ้อย่างราบคาบ “เธอนี่เข้าใจเดานะ!”

เห็นว่าฉันเดาเรื่องของมาร์ตี้ได้อย่างไร้ที่ตินั้นทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจในตัวเองเลยทีเดียว หลังจากนั้นฉันก็ตั้งโต๊ะเล็ก ๆ แล้วส่งข้าวกล่องไปให้แซคคารี่ เขารับมันไปทานอย่างเงียบ ๆ

มาร์ตี้พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “ฉันต้องไปช่วยเธอ”

ฉันถามกลับไปอย่างสงสัย “ทำไมนายถึงวางแผนไปช่วยผู้หญิงที่ทิ้งนายล่ะ? มาร์ตี้ นายยังมีความรู้สึกให้เธออยู่เหรอ?”

มาร์ตี้หัวเราะออกมา “ฉันไม่ได้สนใจเธอแล้วหรอกหน่า! ฉันก็แค่อยากช่วยแฟนเก่าของฉันแค่นั้น หลังจากเรื่องนี้จบ เราก็แยกย้ายไปตามทางของใครของมัน ถ้าเกิดเราได้เจอกันอีกในอนาคต แล้วเธอบอกว่ารู้จักฉัน ฉันก็จะแค่จะไม่สนใจเธอ”

ฉันกรอกตาใส่เขา “ไร้สาระจริง ๆ!”

มาร์ตี้หัวเราะออกมา “คุณนายชิค คุณนี่ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ”

หลังจากการแต่งงาน ทุกคนรอบ ๆ แซคคารี่ต่างเรียกฉันว่าคุณนายชิค

“งั้นฉันจะให้นายเป็นคนสะสางเรื่องนี้เลยละกันเพราะเธอค่อนข้างเป็นปัญหาสำหรับฉัน แถมตระกูลฮูลยังให้ความช่วยเหลือแกสตันอีกด้วย”

ฉันถามต่อ “ผลประโยชน์แนว ๆ ไหนเหรอ?”

มาร์ตี้ตอบกลับมาอย่างเจ็บปวด “เงินเดือนทั้งหมดสามเดือน”

“แล้วมันเท่าไหร่ล่ะ?”

มาร์ตี้กรอกตาใส่ฉันแล้วพูดกลับมา “นี่เธอกำลังเค้นความลับจากฉันอยู่เหรอ? ทำไมฉันถึงจะยอมบอกเรื่องสำคัญอย่างเงินเดือนของฉันกับเธอกันเล่า? ไปเลยนะ ฉันไม่อยากคุยกับเธอแล้ว!”

มาร์ตี้พูดแบบนั้นแล้วเดินออกจากห้องไป หลังจากที่เขาจากไปแล้ว ฉันก็หันไปถามแซคคารี่ผู้ที่รู้ทุกอย่าง “เงินเดือนของมาร์ตี้เท่าไหร่เหรอคะ?”

เขาตอบกลับมาอย่างเชื่อฟัง “สามหมื่น”

ฉันคิดว่าฉันได้ยินผิดไปเลยถามอีกครั้ง “เท่าไหร่นะคะ?”

“สามหมื่นเหรียญ”

ฉันสูดหายใจลึก ๆ แล้วถาม “น้อยขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”