หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 29

“เรื่องสัญญาไม่ต้องรีบ ประธานจ้าว เที่ยงแล้ว กินข้าวหรือยัง” ฟู่ซีเสินถามอย่างไม่เร่งรีบ

จ้าวฉี่ฉิงยิ้มอย่างอึดอัด หลังจากได้ยินว่าสัญญามีปัญหา เธอก็รีบมาที่เทียนจิ่งกรุ๊ปทันที จะได้กินข้าวได้ยังไง

“ยังค่ะ” จ้าวฉี่ฉิงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เธอพอจะเข้าใจในสิ่งฟู่ซีเสินจะสื่อ แต่เธอไม่ค่อยอยากกินข้าวกับเขา

“เพื่อชดเชยความผิดพลาดนี้ ประธานจ้าวเลี้ยงข้าวเที่ยงผมสิ”

ฟู่ซีเสินหยิบหัวข้อนี้ขึ้นมาแล้ว ดังนั้นจ้าวฉี่ฉิงก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับเท่านั้น

“งั้นรบกวนประธานฟู่ไปกินข้าวกับฉันหน่อยนะคะ ฉันจะให้ผู้ช่วยจองร้านอาหารไว้ให้”

จ้าวฉี่ฉิงพูดพลางจะเดินออกจากห้องทำงาน แต่ก็ถูกฟู่ซีเสินขวางไว้ “กาแฟที่เตรียมไว้ให้ประธานจ้าว คุณจะไม่ชิมหน่อยหรอครับ”

เมื่อเห็นท่าทางต้องการจะหนีของจ้าวฉี่ฉิง ฟู่ซีเสินก็อยากจะให้เธออยู่รอบตัวเขา

จ้าวฉี่ฉิงหยุด และนั่งลงอีกครั้งพลางหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาชิม

แต่เธอไม่ได้สังเกตเลยว่าถ้วยกาแฟในมือของเธอกับถ้วยบนโต๊ะของฟู่ซีเสินเป็นคู่กัน

ภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยบรรยากาศน่าอึดอัดใจ โดยมีจ้าวฉี่ฉิงค่อยๆดื่มกาแฟอยู่

ผู้ช่วยเว่ยซึ่งกำลังออกไปนอกเวลาล่าช้า ก็เอนตัวไปทางสำนักงานเป็นครั้งคราว

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมคุณฟู่ยังไม่ปล่อยคนออกมา

ตอนนี้ตู้เซี่ยถงค่อนข้างร้อนใจแล้ว

ผู้ช่วยเว่ยคนนี้เชี่ยวชาญเรื่องสัญญามาก แต่ทุกประโยคที่พูดมาไม่มีความหมายอะไรเลย ต้องการถ่วงเวลาอย่างเห็นได้ชัด

“ผู้ช่วยเว่ย ฉันขอสัญญาคืนได้ไหมคะ”

ไม่รู้ว่าทางประธานจ้าวจะเป็นยังไงบ้าง ตู้เซี่ยถงเป็นห่วงสถานการณ์ของเธอมาก

แต่ปัญหาเกิดจากทางบริษัทเซิ่งฮุ่ย เธอจึงได้แต่ปฏิบัติกับผู้ช่วยเว่ยด้วยท่าทีสุภาพ

“ไม่ต้องรีบ คุณดูสิตรงนี้ก็มีปัญหา....”

เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของผู้ช่วยเว่ย ตู้เซี่ยถงก็ทำได้เพียงอดทน และคุยกับเขาต่อไป

ในห้องทำงาน

จ้าวฉี่ฉิงวางถ้วยกาแฟเปล่าลง และมองไปที่ฟู่ซีเสิน “กาแฟรสชาติดีเลยค่ะ ประธานฟู่ไปได้หรือยังคะ”

“ได้แล้ว” ฟู่ซีเสินพูดพลางลุกขึ้น หยิบเสื้อคลุมของเขาแล้วถามว่า “จะไปกินที่ไหน”

จ้าวฉี่ฉิงเงียบและตอบ “ฉันจะให้ผู้ช่วยจัดการ คุณรอฉันนัดอีกทีนะคะ”

จ้าวฉี่ฉิงเริ่มรู้สึกเสียใจที่ได้ร่วมงานกับฟู่ซีเสิน วิธีการของอีกฝ่ายเพียงพอที่จะให้เธอเรียนรู้ไปตลอดชีวิต

“ไม่ต้องรบกวนเธอ อาหารกลางวันของเทียนจิ่งครบครันมาก ไม่ทราบว่าประธานจ้าวจะรังเกียจมั้ยถ้าจะกินในโรงอาหาร”

ฟู่ซีเสินไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยให้จ้าวฉี่ฉิงออกไปง่ายๆ

“ฉันไม่จุกจิกเกี่ยวกับการกิน ว่ากันว่ามีคนจำนวนมากต้องการทำงานในเทียนจิ่งกรุ๊ป ที่แท้ก็เพราะโรงอาหารของเทียนจิ่งอร่อย” จ้าวฉี่ฉิงทำท่าหยอกล้อ แต่ข้างในเธอประหม่า

โรงอาหารมีคนมากหน้าหลายตา เป็นสถานที่ที่ง่ายที่สุดที่จะได้ยินเสียงซุบซิบนินทา

“ดูเหมือนว่าประธานจ้าวจะคาดหวังกับโรงอาหารของเราไว้สูงนะครับ หวังว่าการมาครั้งนี้จะไม่เสียเที่ยวนะ” ฟู่ซีเสินกล่าวพร้อมกับนำทาง

จ้าวฉี่ฉิงเดินตามหลังเขา ในสมองก็คิดว่าใครเป็นคนเปลี่ยนสัญญากันแน่

คนที่สามารถแอบเปลี่ยนเอกสารใต้จมูกเธอได้มีน้อยมาก ตู้เซี่ยถงเป็นคนที่น่าสงสัยที่สุด แต่เธอไม่เชื่อว่าเธอจะเป็นคนทำ

หลังจากมาถึงโรงอาหารพร้อมกับฟู่ซีเสิน โรงอาหารจากเดิมที่มีเสียงดังก็เงียบลงทันที เหลือเพียงเสียงภาชนะกระทบกัน

เกือบทุกย่างก้าวของจ้าวฉี่ฉิงก็จะได้ยินเสียงทักทาย “สวัสดี ประธานฟู่”

จนกระทั่งพนักงานคนหนึ่งพูด โรงอาหารก็เงียบยิ่งขึ้น “สวัสดีค่ะท่านประธาน สวัสดีค่ะภรรยาท่านประธาน”

ในเวลานั้นจ้าวฉี่ฉิงยังคงมั่นใจว่าจะไม่มีทางเจอเรื่องแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่เจอเท่านั้น ยังเป็นคนที่ตนเองไว้ใจที่สุดอีกด้วย

“ประธานจ้าว ขอโทษค่ะ จู่ๆฉันก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย” ตู้เซี่ยถงเอามือปิดหน้าท้อง หน้าซีดของเธอเพิ่มความน่าเชื่อถือให้กับเธอ

ทันทีที่เธอขึ้นรถเสียงของจ้าวฉี่ฉิงก็ดังขึ้น

“เซี่ยถง บางที เธอเรียกฉันว่านายก็ได้นะ” จ้าวฉี่ฉิงสังเกตสีหน้าของตู้เซี่ยถงตลอดเวลา

เมื่อตู้เซี่ยถงได้ยินคำว่า “นาย” ดวงตาสงบของเธอก็สั่นไหว

จ้าวฉี่ฉิงจับสังเกตได้

“ประธานจ้าว คุณเป็นประธานบริษัท คำว่านายไม่เหมาะกับคุณ” หัวใจของตู้เซี่ยถงกระตุกวูบ แต่ยังฝืนอธิบาย

“จริงเหรอ ฉันรู้สึกว่าเธอเรียกนายดูคล่องปากมาก ฉันชอบมาก”

หลังจากได้รับคำตอบที่เธอต้องการแล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็ขับรถออกไป

ตู้เซี่ยถงที่นั่งข้างคนขับรู้สึกกังวลใจ จ้าวฉี่ฉิงสงสัยอะไรบางอย่างหรือเปล่า

หลังจากกลับมาที่บริษัท จ้าวฉี่ฉิงก็ได้จัดประชุมเพื่อตรวจสอบเรื่องสัญญาที่ถูกเปลี่ยน

“มีใครบอกฉันได้มั้ยว่านี่เป็นเอกสารที่ถูกแก้ครั้งที่เท่าไหร่” จ้าวฉี่ฉิงฉายเอกสารขึ้นบนจอโปรเจคเตอร์

ทุกคนที่เกี่ยวข้องในสัญญาทราบดีว่าเอกสารที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ฉบับแก้ไขล่าสุด

“ประธานจ้าว มีคนหยิบผิดหรือเปล่า” พนักงานคนหนึ่งพูดถึงการคาดเดาของตนเอง

“ใช่ มีคนหยิบผิด” จ้าวฉี่ฉิงมองไปรอบๆแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าเธอบังเอิญหรือจงใจ”

ความหมายของจ้าวฉี่ฉิงนั้นชัดเจนมากว่าบริษัทมีหนอนบ่อนไส้ ต้องการขัดขวางการทำธุรกิจร่วมกับเทียนจิ่งกรุ๊ปในครั้งนี้

“ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสัญญาจะต้องถูกสอบสวน”

เมื่อจ้าวฉี่ฉิงพูดประโยคนี้ สายตาก็เหลือบมองตู้เซี่ยถงที่กำลังจดบันทึกอยู่