หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 32

“ฉันหลีกทางให้ คุณมาหยิบ ” หลังจากพูด ใบหน้าที่แดงของจ้าวฉี่ฉิงรีบหลีกไปอยู่ข้างๆ

ฟู่ซีเสินไม่พูดอะไร เขาย่อตัวลงหลังพบตำแหน่งของต่างหูเขาหยิบและเก็บมาทีเดียว

“ตุ้มหูนี้คุ้นๆ นะ” ฟู่ซีเสินมองดูต่างหูในมือ แต่จำไม่ได้ว่าเขาเคยเห็นที่ไหน

ต่างหูที่มีลวดลายรูปดาวประดับด้วยเพชรพลอยส่องประกายแวววาว

“ประธานฟู่ คืนให้ฉันได้ไหม?” จ้าวฉี่ฉิงถามฟู่ซีเสินด้วยรอยยิ้มจืดๆ

เขาจำไม่ได้จริงๆ

“ความสัมพันธ์ของเราไม่ค่อยดีหรือ?”

อยู่ๆเขาก็ถามขึ้น จ้าวฉี่ฉิงดูตกตะลึง

"ไม่" จ้าวฉี่ฉิงเลือกคำตอบที่ระมัดระวังที่สุด

“จ้าวฉี่ฉิง” น้ำเสียงของ ฟู่ซีเสินที่เน้นหนักขึ้นในทันใด

โดยไม่ทราบจุดประสงค์ของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงมองเขาด้วยความสับสน

“คุณเรียกชื่อผมโดยตรงดีกว่า” ฟู่ซีเสินพูด

ทันใดนั้นเขาก็คิดได้ว่าสมองของจ้าวฉี่ฉิงส่วนมากคงใช้กับงานไปหมด คงไม่เหลือไว้ชีวิตด้านนอก

“ฟู่ซีเสิน?” จ้าวฉี่ฉิงเริ่มพูดขึ้น

"อืม"

ฟู่ซีเสินไม่ชอบให้คนอื่นเรียกชื่อจริงเขา ยกเว้นจ้าวฉี่ฉิง

“คืนต่างหูให้ฉันได้ไหม ฉันต้องไปงานประกวดนายแบบ”

จ้าวฉี่ฉิงมองไปที่เวลา และเธอบอกหรงเยี่ยนว่าเธอจะอยู่ที่นั่นก่อนที่งานจะเริ่มอย่างเป็นทางการ

เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาทีเท่านั้น!

ประกวดนายแบบ? ฟู่ซีเสินจำได้ว่าผู้ชายคนที่อยู่ข้างๆ จ้าวฉี่ฉิงเป็นนายแบบ เป็นไปได้ไหมที่เธอมาครั้งนี้เพื่อผู้ชายคนนั้น

โดยไม่ต้องรอให้ ฟู่ซีเสินถาม จ้าวฉี่ฉิงใช้ประโยชน์จากความงุนงงของเขาเอาต่างหูคืน และเธอก็จากไปอย่างรวดเร็วหลังจากกล่าวขอบคุณง่ายๆ

ฟู่ซีเสินจ้องมองที่ด้านหลัง การจากไปของเธอและเขาที่ยังคงกำมือขวาของเธอซึ่งยังคงอยู่ในอากาศ

ผู้ช่วยเว่ยไม่รู้ว่าเขามาเมื่อไหร่ “ท่านประธานฟู่ สถานที่พร้อมแล้ว ทุกคนรอคุณและคุณอานไป”

“งั้นฉันไปก่อนนะ ให้อานหนิงตามมา”

ฟู่ซีเสินไม่อยากไปพร้อมอานหนิง เขาเดินไปที่สถานที่ด้วยตัวเอง

ผู้จัดการสถานที่รอ ฟู่ซีเสินอยู่ข้างนอกสถานที่ เขาเห็นร่างผอมเพรียวมาจากระยะไกล รีบไปพบเขา: "คุณฟู่ เชิญทางนี่" “เสียงที่นี่มันดังเกินไป”

ฟู่ซีเสินขมวดคิ้วไม่พอใจอย่างมากกับสถานที่ที่ผู้ช่วยเว่ยเลือก

“คุณฟู่เข้าใจผิดแล้ว คฤหาสน์ส่วนพระมหากษัตริย์แห่งนี้มีการจัดงานประกวดนายแบบในวันนี้ ซึ่งจะไม่เกิดขึ้นในวันงานเลี้ยง”

ผู้จัดการรู้สึกถึงลมหายใจที่ติดขัดของฟู่ซีเสิน เขาไม่กล้าแม้แต่จะปล่อยลมหายใจออก

“มีบัตรเข้างานไหม”

“มี” ผู้จัดการพยักหน้าและหยิบคูปองสองใบออกจากกระเป๋าของเขา “คุณไปดูกับคุณอานตำแหน่งแถวหน้าได้เลย”

“ดี” ฟู่ซีเสินรับตั๋วเพียงใบเดียวแล้วเดินไปที่ทางเข้า “ขอโทษนะ ช่วยบอกผู้ช่วยเว่ยด้วยนะว่าผมไปดูการประกวด”

"ได้ครับ"

หลังจากส่ง ฟู่ซีเสินออกไป ผู้จัดการก็เช็ดเหงื่อออกจากหัวของเขา

ประธานของเทียนจิ่งกรุ๊ปนั้นช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ท่าทางแบบนั้นมันน่ากลัวเกินไป

จ้าวฉี่ฉิงที่กลับมาที่งานประกวดมองไปรอบ ๆ กลับไม่มีใครนั่งในแถวแรก?

ถ้าเธอนั่งคนเดียวมันคงดูน่าอายเกินไป!

อานหนิงยิ้มอย่างเชื่องช้า และแสงสลัวบดบังความคิดในดวงตาของเธอ

ทำไมซีเสินถึงมาที่นี่ เป็นเพราะจ้าวฉี่ฉิงหรือเปล่า?

ไม่! เป็นไปไม่ได้! ฟู่ซีเสิน เป็นของเธอ เธอไม่ปล่อยให้เขาและจ้าวฉี่ฉิงมีโอกาส!

“ซีเสินเราจะไปดูสถานที่จัดงานหมั้นกันเมื่อไหร่ ฉันคิดว่าบรรยากาศที่นี่ดีมาก”

อานหนิงจงใจยกน้ำเสียงของเธอขึ้น และทุกคำก็เข้ามาในหูของจ้าวฉี่ฉิง

นิ้วรัดที่มุมกระโปรง จ้าวฉี่ฉิงไม่คิดว่าฟู่ซีเสินมาที่นี่เพื่อเลือกสถานที่จัดงานหมั้น

เธอเข้าใจดีว่าคำพูดของ อานหนิงคือการทำให้ ฟู่ซีเสินเข้าถึงได้มากขึ้น

จ้าวฉี่ฉิงเปลี่ยนตำแหน่งของเธออย่างสงบ และหลังจากที่เธอเว้นระยะห่างจาก ฟู่ซีเสินสายตาของเธอก็จดจ่อไปที่เวที

หรงเยี่ยนปรากฏตัวครั้งสุดท้ายและดึงดูดเสียงเชียร์จากทุกคนรวมถึง จ้าวฉี่ฉิง

ฟู่ซีเสินเห็นจ้าวฉี่ฉิงที่เชียร์ผู้ชายคนอื่นเขารู้สึกไม่พอใจ

เห็นได้ชัดว่าอานหนิงเห็น แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้

หลังจากที่หรงเยี่ยนเปลี่ยนเสื้อแล้ว เขาก็ตรงไปยังตำแหน่งของจ้าวฉี่ฉิง"พี่ฉี่ฉิงคุณเห็นผมไหม"

หลังจบการแข่งขัน ผู้ชมส่วนใหญ่ออกไป มีเพียงสามคนในแถวหน้าเท่านั้นที่ยังไม่ออกไป

จ้าวฉี่ฉิงมองไปที่เสื้อของหรงเยี่ยนและเสื้อของเธอที่สวดใส่ มันเหมือนเป็นชุดคู่รัก!

เธอดูอึดอัด

หลังจากดูการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาของหรงเยี่ยนแล้ว จ้าวฉี่ฉิงว่าเธออาจจะคิดมากเกินไป

ฟู่ซีเสินมองเห็นชุดของทั้งสองคน เขาลุกขึ้นและเดินไปทางหรงเยี่ยน"ไม่ทันระวัง" แตะชนไหล่ของอีกฝ่าย "ขอโทษ"