หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 63

"คุณต้องพูดต่อหน้าไหม?" สติของฟู่ซีเสินค่อยๆชัดเจน

จ้าวฉี่ฉิงไม่ใช่คนที่ขอให้เขามาเจอโดยไม่มีเหตุผล

"หือ?" จ้าวฉี่ฉิงหยุดและกระแอมในลำคอเพื่อปกปิดความประหม่าของเธอ "คุณมีเวลาไหม?"

จ้าวฉี่ฉิงลังเลที่จะพูดบางอย่าง ดังนั้นฟู่ซีเสินจึงสามารถตอบตกลงได้เท่านั้น

"โอเค คุณส่งโลเคชั่นให้ผม" ฟู่ซีเสินลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำและเห็นต่างหูคู่หนึ่ง

เมื่อคิดว่าจ้าวฉี่ฉิงเข้าไปในห้องรับรองของเขาแล้วฟู่ซีเสินก็เก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขาเพื่อที่จะสะดวกที่จะคืนให้กับเธอ

หลังจากนัดหมายกับฟู่ซีเสินแล้ว จ้าวฉี่ฉิงก็นอนบนตัวไดโนเสาร์อย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่

คนที่ฟู่ซีเสินไม่อยากเจอมากที่สุดคืออานหนิง เธอยังทรยศเขาเพื่อความสุขชั่วขณะของเธอ

เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาจากการหลอกฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็สั่นและหวังเพียงว่าอีกฝ่ายจะช่วยชีวิตเธอได้

"ช่างมันเถอะ เรื่องใหญ่คือฉันเป็นหนี้ฟู่ซีเสิน" จ้าวฉี่ฉิงหลับตาและไม่อยากคิดถึงวันพรุ่งนี้

ในเวลานี้จ้าวฉี่ฉิงได้ยินเสียงเคาะประตู และตู้เซี่ยถงก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ "ประธานจ้าว เราจะมีการประชุมเรื่องโครงการใหม่ของบริษัทในอีกหนึ่งชั่วโมง"

หลังจากการเตือนที่เป็นมิตรของตู้เซี่ยถง จ้าวฉี่ฉิงฟื้นพลังงานของเธอในการทำงานและเธอจะต้องไม่ล้มลง

คดีของพ่อยังอยู่ระหว่างการพิจารณา และปัญหาภายในบริษัทก็ปรากฏขึ้นทีละอย่าง ทำให้เธอต้องแก้ไขปัญหาอย่างต่อเนื่อง

จ้าวฉี่ฉิงตบหน้าของเธอด้วยมือของเธอ ทำให้ตู้เซี่ยถงตกใจอยู่นอกประตู

"โอเค คุณถือเอกสารไปด้วย"

เมื่อตระหนักถึงสายตาที่ประหลาดใจของตู้เซี่ยถง จ้าวฉี่ฉิงอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่ต้องตกใจ ฉันมักใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ตัวเองมีกำลังใจในตอนที่ฉันอยู่มหาวิทยาลัย"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พฤติกรรมแปลกๆของจ้าวฉี่ฉิงมีมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่เกินความเข้าใจของตู้เซี่ยถงเกี่ยวกับเธอ

บนพื้นผิวจ้าวฉี่ฉิงเป็นผู้หญิงมืออาชีพที่แข็งแกร่ง มีเพียงผู้ที่ใกล้ชิดกับเธอเท่านั้นที่รู้ว่าจ้าวฉี่ฉิงมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กอยู่ในใจของเธอ

ตู้เซี่ยถงยิ้มเล็กน้อยและหันกลับไปเตรียมเอกสารที่จำเป็นสำหรับการประชุม

จ้าวฉี่ฉิงเดินเข้าไปในห้องประชุมตรงเวลาและเห็นเซิ่นอานต้งนั่งอยู่ข้างๆเธอ

"ประธานเซิ่น?" จ้าวฉี่ฉิงมองไปรอบๆเซิ่นอานต้งรอยยิ้มในดวงตาของเธอไปไม่ถึงดวงตาของเธอ "ความเร็วในการฟื้นตัวเร็วมาก"

"ขอบคุณประธานจ้าว ฉันสบายดี" เซิ่นอานต้งกางมือของเขา ประท้วงจ้าวฉี่ฉิงอย่างมองไม่เห็น

ผู้กำกับที่อยู่ใต้เวทีมองดูทั้งสองคุยกันอย่างช่วยไม่ได้และไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดพวกเขา

ในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่สองรายของบริษัท สุนทรพจน์ของพวกเขาเป็นตัวแทนของบริษัทโดยตรง

"ประธานจ้าว ได้เวลาแล้ว" ตู้เซี่ยถงเดินตามจ้าวฉี่ฉิงและกระซิบที่หูของเธอ

เมื่อรู้ว่าสิ่งแวดล้อมในเวลานี้ไม่อนุญาตให้ดูหมิ่น จ้าวฉี่ฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆและกวาดล้างทุกคนในกลุ่มผู้ชมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

แน่นอนว่ามันเป็นการแสดงออกที่ตลกขบขัน

"มาเริ่มประชุมกันเถอะ" จ้าวฉี่ฉิงนั่งที่เบาะหน้า เป็นผู้นำการประชุมทั้งหมด

เซิ่นอานต้งพลาดการประชุมสามครั้ง โดยไม่ทราบว่ารูปแบบการประชุมเปลี่ยนไปแล้ว และผู้ถือหุ้นคนใดมีสิทธิที่จะพูด

เมื่อเซิ่นอานต้งอยู่ในความดูแลของบริษัท ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ขัดกับความประสงค์ของเขาและสรุปผลโดยตรง

ฉากที่อยู่ข้างหน้าเขาทำให้ความรู้ความเข้าใจของเขาสดชื่น และทุกคนก็พูดอย่างอิสระและแสดงความคิดเห็นต่างๆ

จ้าวฉี่ฉิงฟังคำแนะนำของพวกเขาอย่างเงียบๆ สรุปในตอนท้ายและโหวตให้ข้อเสนอแนะที่ดีที่สุด

หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนทั้งหมด จ้าวฉี่ฉิงก็คิดว่ามีคนอื่นอยู่ข้างๆเธอ "ไม่ทราบว่าประธานเซิ่นมีความคิดเห็นยังไงกับการประชุมครั้งนี้บ้าง?"

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวฉี่ฉิง ผู้ถือหุ้นก็กลั้นหายใจ กลัวว่าความพยายามทั้งหมดของพวกเขาจะสูญเปล่ากับเซิ่นอานต้ง

อย่างไรก็ตาม จ้าวฉี่ฉิงตั้งใจไม่รอฟังความคิดเห็นของเซิ่นอานต้งและพูดต่อ "เนื่องจากประธานเซิ่นไม่พูด หมายความว่าเขาเห็นด้วย และสิ้นสุดการประชุมค่ะ"

ไม่มีช่องว่างระหว่างสองประโยค จ้าวฉี่ฉิงหยิบเอกสารในมือของเธอและออกจากห้องประชุมก่อน

ฟู่ซีเสินเกลียดการโดนหลอกมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่พร้อม

"ซีเสิน"

ฟู่ซีเสินจากไปโดยไม่คำนึงว่าอานหนิงจะรักษาตัวไว้อย่างไร

รถไมบัคหายไปจากสายตาของอานหนิงทันที และภายในครึ่งชั่วโมง เขาก็หยุดที่ประตูบริษัทเซิ่งฮุ่ย

"สวัสดีค่ะประธานฟู่ คุณมีนัดกับประธานจ้าวหรือไม่?" แม้ว่าเขาจะรู้ว่าฟู่ซีเสินเป็นหุ้นส่วนของบริษัท แต่แผนกต้อนรับก็ยังหยุดเขาไว้

ฟู่ซีเสินหยุดและมองดูเธออย่างเย็นชา "ไปบอกจ้าวฉี่ฉิงว่าผมรอเธออยู่ตรงนี้"

ไม่กล้าลังเลและรีบติดต่อตู้เซี่ยถงที่ชั้นบนสุดทันที

หลังจากได้รับข้อความของตู้เซี่ยถง จ้าวฉี่ฉิงก็รีบหยุดการประชุมทันที "การประชุมในวันนี้สิ้นสุดไว้แค่นี้ก่อน เราจะประชุมกันอีกทีในวันพรุ่งนี้เวลาเดิม"

หลังจากพูดจบ จ้าวฉี่ฉิงก็รีบวิ่งไปที่ทางเข้าลิฟต์และพูดว่า "ซวยแล้ว ฉันจะต้องตายแน่ๆ"

"ประธานจ้าว เป็นอะไรไปเหรอ?"

ไม่เคยเห็นจ้าวฉี่ฉิงกระสับกระส่ายเช่นนี้ตู้เซี่ยถงถามอย่างกังวล

"คุณเอากาแฟมาให้ฉันสักแก้วที่ออฟฟิศ ฉันจะรีบกลับมา"

เพื่อแสดงความจริงใจของเธอ จ้าวฉี่ฉิงลงไปชั้นล่างเพื่อทักทายฟู่ซีเสินด้วยตนเองด้วยรอยยิ้มแบบมืออาชีพ

จ้าวฉี่ฉิงเห็นชายผู้นั้นนั่งอยู่บนโซฟาได้อย่างรวดเร็ว ร่างกายของเธอโค้งงอโดยไม่ตั้งใจ และเมื่อเธอเดินไปข้างหน้าฟู่ซีเสินเธอก็โค้งคำนับ

"ประธานฟู่ ทำไมไม่บอกก่อนจะมาล่ะ?" รอยยิ้มจอมปลอมของจ้าวฉี่ฉิงทำให้ฟู่ซีเสินไม่พอใจ

"ถ้าฉันไม่มาด้วยตัวเอง ก็ไม่รู้นะว่าจะเข้ามาเองไม่ได้แล้ว" น้ำเสียงที่ไม่แยแสของฟู่ซีเสินทำให้จ้าวฉี่ฉิงต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ

"ฉันจะไปบอกพวกเขา ฉันจะปล่อยให้คุณไปโดยตรงในภายหลัง" จ้าวฉี่ฉิงชี้นิ้วไปทางแผนกต้อนรับ

ฟู่ซีเสินเงยหน้าขึ้นและถามว่า "ในฐานะอะไร?"