หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 71

เมื่อได้ยินคำพูดที่ยั่วยุของฟู่เสี่ยวเฟิง ฟู่ซีเสินก็เคาะโต๊ะด้วยนิ้วของเขาเป็นจังหวะด้วยน้ำเสียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ "ถ้าให้ดีก็เชื่อฟังให้มากกว่านี้หน่อย"

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีอันแหลมคมที่พุ่งเข้ามาหาเขา ฟู่เสี่ยวเฟิงก็ถอนสิ่งที่เขาต้องการจะพูด

เขาไม่มีสิทธิ์ของฟู่ซีเสิน และวิธีที่ดีที่สุดคือการไม่ต่อต้าน

"ทำไมถึงไม่ไปที่ห้องจัดเลี้ยง?" ฟู่ซีเสินกลับไปที่หัวข้อเดิม

เมื่อทราบจุดประสงค์ของฟู่ซีเสินแล้วฟู่เสี่ยวเฟิงก็ทำการแก้ตัว "ปวดท้อง"

เมื่อตระหนักถึงการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนของฟู่ซีเสินเขาพูดต่อ "เดี๋ยวจะรีบออกไป"

หลังจากได้รับคำตอบจากฟู่เสี่ยวเฟิงแล้ว ฟู่ซีเสินก็ไม่อยู่ในห้องอีกต่อไป เขามีอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องจัดการ

หลังจากส่งฟู่ซีเสินออกไปแล้ว ฟู่ซีเสินก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าพรุ่งนี้ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาก็จะไม่จำเป็นต้องฟังคำพูดของฟู่ซีเสินอีก

ฟู่ซีเสินไม่ได้กลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง แต่เดินไปที่ห้องถัดไปบิดที่จับประตู แต่ไม่มีการตอบสนอง เห็นชัดๆว่าถูกล็อก

เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างสงบ ก็เดาได้คร่าวๆว่าเป็นใคร และบังคับตัวเองให้เปิดประตู

"ฟู่ซีเสินเหรอ?" จ้าวฉี่ฉิงมองเขาอย่างสงสัย

ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการพัฒนาพันธมิตรทางธุรกิจ เขามาหาเธอจริงเหรอ?

"ใครเป็นคนเตรียมกระโปรงให้คุณ?" สายตาที่อันตรายของฟู่ซีเสินจับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังของจ้าวฉี่ฉิง

จ้าวฉี่ฉิงลุกขึ้นและไม่ดูแลผมของเธอ โดยไม่รู้เลยว่าแผ่นหลังขนาดใหญ่ถูกเปิดเผย

คำพูดของฟู่ซีเสินเตือนจ้าวฉี่ฉิงและเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของจ้าวฉี่ฉิง ฟู่ซีเสินก็รู้สึกหงุดหงิด

ต่อหน้าผู้ชายทั้งงานเลี้ยงสามารถยิ้มได้ทั่วใบหน้า แต่กลับป้องกันเขามากขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?

"คุณ คุณอย่าเข้ามา" จ้าวฉี่ฉิงตกใจกับดวงตาของฟู่ซีเสินมากจนคำพูดของเธอดูอึดอัด และเธอก็อดที่จะจามไม่ได้

"คุณเป็นหวัดเหรอ?" ฟู่ซีเสินดึงความโกรธของเขากลับทันทีและแทนที่ด้วยความกังวล "นี่คือราคา"

เมื่อเห็นว่าจ้าวฉี่ฉิงรู้สึกไม่สบาย ด้วยเหตุผลบางอย่างฟู่ซีเสินก็ทนไม่ได้และมีความสุขเล็กน้อยในเวลาเดียวกัน

"หยุดพูดจาเยาะเย้ยฉันได้ไหม?" เสียงร้องคร่ำครวญผุดขึ้นในใจ

จุดประสงค์ของการเข้าร่วมงานเลี้ยงคือการหาคู่ครองในอนาคต และตอนนี้เธอต้องการพักผ่อนสักครู่ แต่กลับถูกฟู่ซีเสินเยาะเย้ย

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของจ้าวฉี่ฉิงแปลกๆ ฟู่ซีเสินก็ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วสวมให้เธอ และพูดอย่างเย็นชาว่า "กลับไปนอนซะ"

หลังจากพูดจบแล้ว ไม่ได้ให้โอกาสจ้าวฉี่ฉิงพูดโต้ตอบ เพียงแค่ปิดประตูจากด้านนอก

หัวของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จ้าวฉี่ฉิงไม่สามารถช่วยกระชับเสื้อของเธอได้ ความอบอุ่นที่เหลืออยู่ของฟู่ซีเสินยังคงอยู่

จ้าวฉี่ฉิงที่รู้สึกถึงอุณหภูมิเพียงรู้สึกว่าหัวของเธอไม่เวียนหัวอีกต่อไป

จ้าวฉี่ฉิงถูกปลุกโดยเสียงเคาะประตู เธอเงยหน้าขึ้นและพบว่าเธอหลับไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เธออยากจะออกไปจริงๆ

เปิดประตูอีกครั้ง หน้าตาเหมือนเดิม แต่ฟู่ซีเสินมีถ้วยน้ำร้อนอยู่ในมือ "ดื่มซะ งานเลี้ยงจะเริ่มในเร็วๆนี้แล้ว"

จ้าวฉี่ฉิงไม่ใช่คนหน้าซื่อใจคดอีกต่อไป อุณหภูมิของน้ำก็กำลังพอดี และเธอดื่มน้ำหนึ่งแก้วในลมหายใจเดียว

"ขอบคุณคุณนะ" จ้าวฉี่ฉิงยื่นเสื้อคลุมให้ฟู่ซีเสินพร้อมที่จะออกไป

"คราวหน้าให้ผู้ช่วยของคุณเตรียมเสื้อคลุมมาด้วย" หลังจากพูด ฟู่ซีเสินก็เดินไปข้างหน้าจ้าวฉี่ฉิงด้วยขายาวราวกับว่าทั้งสองไม่เคยพบกัน

จ้าวฉี่ฉิงยิ้มอย่างขมขื่น เธอคุ้นเคยกับรูปแบบนี้

ตู้เซี่ยถงมาเพื่อเตือนจ้าวฉี่ฉิงก่อนเริ่มอย่างเป็นทางการ และพบว่าเธอยืนอยู่นอกประตู

"ประธานจ้าว ฉัน......"

โดยไม่สนใจเสียงของอานหนิงที่ร้องขอความช่วยเหลือ จ้าวฉี่ฉิงเดินไปที่ทางเข้าห้องจัดเลี้ยง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเธอก็พูดอย่างกังวลว่า "เซี่ยถง มีคนตกลงไปในสระว่ายน้ำ รีบไปหาคนมาช่วย"

"โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"

ตู้เซี่ยถงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น และร่วมมือกับการแสดงของจ้าวฉี่ฉิงตลอดกระบวนการ วิ่งไปที่ห้องจัดเลี้ยงและตะโกนขอความช่วยเหลือ โดยบอกว่ามีคนบังเอิญตกลงไปในสระว่ายน้ำ

ไม่ควรมีการรบกวนคนที่ไปงานเลี้ยง ผู้จัดจึงรีบไปที่สระว่ายน้ำพร้อมร.ป.ภ. แขกผู้เข้าพักต้องการชมความสนุกตามธรรมชาติ

สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือการที่จ้าวฉี่ฉิงต้องการช่วยคนในสระ แต่เธอพลาดโอกาสมากมายเพราะขาดความแข็งแกร่ง

พนักงานที่มีประสบการณ์มาช่วยอานหนิงในภายหลัง และหลังจากตรวจสอบแล้วว่าไม่มีปัญหา ผู้จัดงานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อานหนิงโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของอานหลินและชี้ไปที่จ้าวฉี่ฉิง "พ่อเธอผลักหนูลงไป"

โดยธรรมชาติแล้วจ้าวฉี่ฉิงจะไม่ตำหนิและมองไปที่อานหนิงอย่างเสียใจ "ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน แต่อย่าโทษที่คุณตกลงไปในน้ำเพราะฉัน หมวกทุกใบใส่ฉันแล้ว ไม่ต้องพูดถึงฉันแค่ต้องการช่วยคุณ"

เมื่อพูดอย่างนั้น จ้าวฉี่ฉิงก็จามขึ้นมาทันที "ฉันต้องทำร้ายคุณและทำให้ตัวเองป่วยเหรอ?"

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ไร้หนทางของอานหนิงหลี่ซูหรงก็ลุกขึ้นยืน "จ้าวฉี่ฉิงอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนยังไง? อานหนิงเป็นแค่ผู้หญิง เธอทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง?"

โชคดีที่พนักงานยื่นผ้าเช็ดตัวให้อานหนิง ไม่งั้นจะมีผู้ชายจำนวนมากขึ้นที่มีรูปร่างเกือบโปร่งใส

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ซูหรง คนอื่นๆก็คิดว่าจ้าวฉี่ฉิงทำไปโดยเจตนา อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงสองคนก็ทำเพื่อผู้ชายคนเดียวกัน

ฟู่ซีเสินเฝ้าสังเกต คำอธิบายที่ซีดเซียวของจ้าวฉี่ฉิงไม่มีผลกับทุกคน และเธอต้องเข้มแข็งกับทุกคน

"คุณป้า ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้กับอานหนิง" หลังจากนั้น จ้าวฉี่ฉิงมองไปที่ทุกคนที่อยู่เบื้องหลังเธอ "คุณอาจคิดว่าฉันอยากได้ฟู่ซีเสิน แต่เราหย่ากันอย่างสงบ แถมอานหนิงก็ได้หย่าร้างดังนั้นฉันจึงไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเธอ"

จ้าวฉี่ฉิงขจัดความสงสัยในตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ

"ซีเสิน คุณเชื่อฉันไหมว่าจ้าวฉี่ฉิงผลักฉันลงจริงๆ" อานหนิงมองไปที่ชายที่เธอไม่ได้เห็นมาเป็นเวลานานด้วยดวงตาที่จริงใจ

"เธอผลักคุณลงไปในน้ำแล้วช่วยชีวิตคุณ จุดประสงค์คืออะไร?" คำพูดของฟู่ซีเสินเห็นได้ชัดว่าลำเอียงไปทางจ้าวฉี่ฉิง เขาเชื่อคำพูดของจ้าวฉี่ฉิง