หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 134

“ช่างเป็นคนชั้นต่ำที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายจริง ๆ เธออิจฉาริษยาที่ชัชนันท์สวยกว่าเธอ เป็นที่ชื่นชอบของธันวามากกว่าเธอใช่ไหมล่ะ? เหม็นกลิ่นสาปจริง ๆ!”

พอดูมาถึงตรงนี้แล้ว ชัชนันท์ก็รู้สึกว่าตัวเองได้หายโมโหหมดแล้ว

ในใจตอนแรกยังมีอารมณ์เก็บกดอยู่ ก็ได้ปลดปล่อยออกไปหมดแล้ว

…………

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง ที่บ้านตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์

มารีญาได้นอนแช่น้ำนมโรยกลีบกุหลาบมาอย่างสบายตัว และมาร์คหน้าเสร็จแล้ว ก็กลับมาที่ห้องนอนและจุดเทียนหอมขึ้นมาอันหนึ่ง แล้วนั่งลงตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งอย่างสบายตัว แล้วก็ทาครีมบำรุงผิวราคาแพงไปบนหน้าหลายชั้น

เธอไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ตอนนี้กำลังอารมณ์ดีมาก พอนึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ชัชนันท์ยังเจอทัวร์ลงอยู่ เธอก็รู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าจะแค่อาบน้ำที่บ้านสักรอบ ทาครีมบำรุงผิวสักรอบ เธอก็รู้สึกมีความสุขมากเลย

มาอากาศมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยละล่องอยู่ ทำให้รู้สึกน่าดมเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ใบหน้าด้านขวาจะยังบวมอยู่ และเจ็บด้วย แต่ก็ไม่ได้กระทบต่ออารมณ์ที่ดีอยู่ของเธอเลยสักนิด

“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง……”

โทรศัพท์ด้านข้างก็สั่นขึ้นมา แล้วเธอก็เอาสายตาไปไว้ที่หน้าจอโทรศัพท์ทันที

ในชั่วพริบตาเดียวนั้น ข้อความที่เด้งขึ้นมาตรงหน้าจอโทรศัพท์ แทบจะทำให้ลูกตาเธอสั่นสะเทือนไปจนแตกเลย!

“เรื่องชัชนันท์หว่านเสน่ห์ให้ธันวา เป็นเรื่องที่มารีญาปล่อยข่าวลือออกมาทั้งนั้น! วันนี้ความจริงเปิดเผยแล้ว น้องมารีญาเจอกับทัวร์ลง!”

เธออึ้งทึ่งไปเลย

รู้สึกแต่เพียงว่าในสมองเกิดเสียงตุ้มดังขึ้นมาทีหนึ่ง จากนั้นก็แตกระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ เลย

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

เกิดข้อผิดพลาดขึ้นตรงไหนเหรอ?

ทำไมชัชนันท์ถึงตรวจสอบออกมาได้ล่ะ? ทั้ง ๆ ที่เธอลบร่องรอยทุกอย่างทิ้งแล้ว ลบทิ้งหมดทุกอย่างแล้วนี่

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก เคร่งขรึมลงชั่วพริบตา ประกายในดวงตาก็หดหายไปหมดทันที

มือทั้งคู่สั่นเทาขึ้นมาอัตโนมัติ

พอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่งแล้ว เธอก็รวบรวมความกล้าขึ้นมา แล้วกดดูข่าว

ด้านในได้รายงานเหตุผลก่อนหลังออกมาจนหมดรอบหนึ่ง ทุกอย่างนี้ เธออ่านจนรู้สึกสงสัยในชีวิตขึ้นมาเลย!

มือที่สั่นเทาทั้งคู่ในตอนแรก กำแน่นขึ้นมาทันที!

“ชัชนันท์ นี่ตกลงแกทำได้ยังไงกันเนี่ย! แกมันนังคนชั้นต่ำ!” เธอกัดฟันพูดขึ้นมา

จากนั้นก็เข้าไปในแอพทวิตเตอร์อย่างทนรอไม่ไหว

พอเข้าไปแล้ว อย่างแรก เธอก็เห็นว่าแถบข้อความของตัวเองได้ระเบิดไปแล้ว

เธอขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างรุนแรง แล้วก็กดเข้าไปเลย

สิ่งที่เข้ามาสู่สายตาคือ คำวิพากษ์วิจารณ์อย่างโหดร้ายจากการแท็กหาเธอเยอะแยะมากมาย และมาคอมเมนต์ให้เธอ รวมทั้งส่งข้อความส่วนตัวมาหาเธอ

แถมยังโหดร้ายกว่าคำพูดที่ด่าชัชนันท์ในตอนแรกด้วยซ้ำ

ตัวหนังสือที่โหดเหี้ยมในรูปแบบต่าง ๆ นานามารวมอยู่ด้วยกัน สำหรับเธอแล้วเหมือนกับมีดที่โหดเหี้ยมแต่เล่มหนึ่ง คอยปักลงมาที่จุดสำคัญของเธอ

เธอรู้สึกว่าหน้าตัวเองถูกชัชนันท์และชาวเน็ตพวกนี้ตบจนบวมขึ้นมา

สติก็แทบจะถูกคนพวกนี้ทรมานจนพังทลายไป

เธอเคยเพ้อฝันเกี่ยวกับธันวามามากมาย เธอเคยคิดว่าสักวันหนึ่งจะสามารถเข้าไปใกล้ชิดชีวิตของคนคนนี้จากความพยายามของตัวเองได้ จากนั้นก็จะถูกคนคนนี้ชอบเข้า แล้วก็ถูกคนคนนี้สารภาพรักต่อหน้าแฟนคลับมากมายในทวิตเตอร์

ทุกครั้งที่คิดถึงภาพแบบนี้ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขจนแทบจะตายอยู่แล้ว

แต่ว่าตอนนี้ล่ะ? เรื่องที่ตัวเองคาดหวังมากที่สุด เกิดขึ้นมาจริง ๆ แล้ว แต่ตัวเอกในนิทานกลับไม่ใช่ตัวเอง แต่คือชัชนันท์คนที่ตัวเองเกลียดที่สุดคนนั้น!

ธันวาเป็นคนที่ดีงามซะขนาดนั้น ทำไมต้องมาชอบชัชนันท์ด้วย? ทำไมต้องมากชอบชัชนันท์ด้วย?

“ซวบ……” ประตูห้องถูกคนเปิดออก ความคิดของเธอถูกขัดจังหวะไป

ต่อจากนั้น ใบหน้าที่เย็นชาของภราดร ก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าประตู

ใจของมารีญากระตุกวุบไปทันที แล้วลุกขึ้นมาโดยอัตโนมัติ จ้องมองไปที่ภราดรด้วยน้ำตาเอ่อล้น แล้วรีบแสดงตัวให้ดูอ่อนแอขึ้นมาก่อน “คุณพ่อ ขอโทษค่ะ ที่หนูทำแบบนั้นไปกับชัชนันท์ เป็นเพราะว่าหนูอยากช่วยให้บ้านเราได้ระบายอารมณ์สักครั้ง ตอนแรกทุกอย่างมันก็สมบูรณ์แบบมาก…… หนู ……”

ช่วงนี้ตอนแรกบิดาก็วุ่นวายจนหัวหมุนกับเรื่องของวงศ์ดีประสิทธิ์กรุ๊ปอยู่แล้ว เพราะเรื่องของพี่รองของตัวเอง รวมทั้งเรื่องของชลิตา ทำให้หุ้นของวงศ์ดีประสิทธิ์กรุ๊ปตกมาตลอด ภาพลักษณ์ของบริษัทเกิดความเสียหายเป็นอย่างมาก

ตอนนี้มามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาอีก ก็ยิ่งเป็นการทับถมขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย! บิดาก็ต้องโกรธเคืองอยู่แล้ว

“เพี๊ยะ!”

เธอยังพูดไม่ทันจบ ภราดรก็มาถึงตรงหน้าเธอแล้วตบเธอมาฉาดหนึ่งเลย

ฝ่ามือนี้ตบลงบนใบหน้าด้านซ้ายของเธอ

พอตบลงไปฉาดหนึ่งแล้ว ใบหน้าซ้ายก็บวมขึ้นมาเลย และที่สำคัญก็บวมได้สมส่วนกับด้านขวาเป็นอย่างมาก

ความเจ็บปวดค่อย ๆ แผ่ขยายไป น้ำตาของมารีญา ก็ไหลทะลักออกมา ความน้อยเนื้อต่ำใจในใจก็ยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น “หนูอยากช่วยที่บ้านเอาคืนจริง ๆ ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีหลักฐานมายืนยันว่า เรื่องทุกอย่างที่บ้านเราเจอะเจอ ชัชนันท์เป็นคนทำขึ้นมาทั้งนั้น แต่หนูก็ยังรู้สึกว่าชัชนันท์เป็นคนทำ เพราะฉะนั้นหนูก็เลยไป……”

“แกหุบปากให้ฉันเดี๋ยวนี้! ยังกล้ามาเล่นลิ้นอีก! ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้บอกพวกแกเหรอ ว่าช่วงนี้ให้ทำตัวสงบเสงี่ยมหน่อยนะ? ไม่ว่าจะน้อยเนื้อต่ำใจมากแค่ไหน ก็ไม่ต้องออกไปก่อเรื่อง แกเอาคำพูดฉันไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปแล้วใช่ไหม? มารีญา แกต้องให้ฉันตีขาแกให้หักเลยใช่ไหม แกถึงจะพอใจน่ะ?” ดวงตาทั้งคู่ของภราดรแดงก่ำขึ้นมา ในดวงตาเต็มไปด้วยความอำมหิต

มารีญารีบส่ายหน้าขึ้นมาทันที “ไม่เอาค่ะ คุณพ่อหนูไม่กล้าอีกแล้วค่ะ!”