หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 205

แทนไทเลิกคิ้วเล็กน้อย มองดูเธออย่างจริงจัง

“คุณคือใครกันแน่?”

ใบหน้าของเขาสงบนิ่ง “ทำไมจู่ๆถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ?”

วินาทีต่อมา นัยน์ตาของเขามีอารมณ์ของการแสวงหาเล็กน้อย

“ก็รู้สึกว่า คุณไม่ธรรมดาเหมือนที่ฉันรู้” ชัชนันท์กล่าว

“อย่างเช่น?”

“วันนี้ ฉันไปงานประมูลแห่งหนึ่ง……”

“อืม คุณเคยบอกแล้ว”

“คนธรรมดาทั่วไปไปที่งานประมูลนั้นไม่ได้” ชัชนันท์กล่าวอีก

“คุณก็เคยบอกแล้ว”

“จากนั้นฉันเห็นคมสัน ฉันยังได้ยินคนอื่นพูดอีกว่า คมสันคือคุณชายของตระกุลภักดีดำรงณนั้นที่มีชื่อเสียงในเมืองสินธุ” ชัชนันท์อธิบายไปตามความจริง

ใบหน้าของเขายังคงไม่แสดงออกอะไรมาก “แล้วไงต่อ?”

“แล้วฉันก็สงสัยว่าคุณก็เป็นคุณชายของตระกูลผู้มีอำนาจและร่ำรวย……ถึงขั้นที่สุดยอดกว่าคมสัน ฉันสงสัยว่าคุณโกหกฉัน” ชัชนันท์พูดอย่างตรงไปตรงมา

“กริ๊ง……กริ๊ง……”

ในตอนนี้กริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น

แทนไทไม่ตอบคำถามเธอ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ และเดินไปเปิดประตู

มีชายชุดสูทสีดำรองเท้าหนังสองคนยืนอยู่นอกประตู

นอกจากคนๆนั้นที่นำหน้าที่ไม่มีอะไรอยู่ในมือเลย และในมือของคนอื่นๆถือกล่องไม้จันทร์แดงแกะสลักที่มีขนาดแตกต่างกัน

เมื่อเห็นแทนไท ผู้คนสองสามคนก้มหน้าด้วยความเคารพ

“คุณผู้ชาย สวัสดีครับ……พวกเราคือพนักงานจากบริษัทประมูลแห่งเมืองสินธุ บนมือของเราเป็นของที่คุณนันท์ประมูลได้จากบริษัทประมูลของเรา” ชายชุดดำกล่าวอย่างสุภาพ

“เข้ามา……” แทนไทตอบอย่างเฉื่อยชา และหันกลับไปมองที่ห้องนั่งเล่น

ไม่นานนัก ชายชุดดำสองสามคนก็เดินเข้าประตูอย่างเป็นระเบียบ นำกล่องขนาดต่างๆ สามกล่อง วางบนโต๊ะกาแฟ

“คุณผู้หญิง……นี่คือของที่ท่านประมูลมา ขอให้ท่านดูสักหน่อย” ชายชุดดำที่นำหน้ากล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง

แทนไทนั่งลงข้างๆอย่างเงียบๆ สายตาของเขามองไปที่กล่อง

ไม่นานนัก ชายชุดดำที่นำหน้าสวมถุงมือสีขาว เปิดกล่องออกมาอย่างระมัดระวัง

วัตถุโบราณที่ประณีตแต่ละชิ้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของยุคสมัย ปรากฏอยู่ภายใต้แสงไฟ

สิ่งของเหล่านี้ แต่ละอันแวววาว และทุกๆชิ้นดึงดูดสายตาของเธออย่างมาก

แม้ว่าเคยเห็นพวกมันในบริษัทประมูลแล้ว เมื่อเธอเห็นพวกมันอีกครั้งในตอนนี้ เธอก็รู้สึกประหลาดใจ

“ไม่มีปัญหา……” ชัชนันท์มองดูชายชุดดำสองสามคนอย่างอาลัยอาวรณ์ ใบหน้าเมตตาและอ่อนโยน

เหล่าคนชุดดำพยักหน้าด้วยความเคารพอีกครั้ง และก็จากไป

หลังจากที่พวกเขาจากไป ชัชนันท์ยังคงให้ความสนใจกับตัวของวัตถุโบราณอยู่ และละเลยเขาที่อยู่ข้างๆไปเลย

“ของเหล่านี้คุณช่วยประมูลให้คนอื่นเหรอ?” เขาถาม

“เปล่า……ถุงหอมทรงกลมนี้ ฉันประมูลให้ตัวเอง……คิดจะส่งให้ใครบางคน”

“ส่งให้ใคร?”

การแสดงออกของชัชนันท์จริงจังมากขึ้น “ส่งให้ใครคนหนึ่งที่สำคัญสำหรับฉัน”

หรือเป็นเพราะตระกุลภักดีดำรงณ มีผลประโยชน์เบื้องหลังที่พัวพันกับคุณห้าและบอกใครไม่ได้ สาเหตุที่เขาไม่พูดก็เป็นเพราะเรื่องนี้

ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็มีเพียงแค่เหตุผลนี้เท่านั้นแล้ว

คนของกลุ่มอิทธิพลมืด ส่วนใหญ่มีวิธีการที่เหนือกว่าคนทั่วไป พี่ใหญ่คนนั้นที่อยู่เบื้องหลังเขา ถ้ารู้จักคนที่มีเบื้องหลังมากกว่าตระกุลภักดีดำรงณ งั้นคนของตระกุลภักดีดำรงณก็ต้องด้อยกว่าพี่ใหญ่คนนั้นอยู่แล้ว

สาเหตุที่ก่อนหน้านี้เขาไม่บอกเธอถึงสถานะของคมสัน บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับเหตุผลนี้

…………

อีกฝั่งหนึ่ง มารีญาขับรถสปอร์ตสุดหรูของเธอ กลับถึงบ้านตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์

เมื่อถึงบ้าน เธอก็เปลี่ยนรองเท้าอย่างรวดเร็ว และเดินไปถึงห้องนั่งเล่น

ในเวลานี้ ภราดร และดวงพรก็อยู่ด้วยกันทั้งสองคน

เมื่อเห็นมารีญากลับมา ภราดรถามทันทีเลยว่า “ของที่ฉันต้องการ แกประมูลมาให้ฉันได้หรือเปล่า?”

ได้ยินดังนั้น มารีญาเดินมาข้างหน้าอย่างสุขใจ และนั่งลงตรงกลางระหว่างภราดรและดวงพร โอบแขนทั้งสองข้างอย่างเป็นธรรมชาติ และมีใบหน้าที่ภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้วค่ะ……ของที่พ่อให้หนูประมูลมา ทำไมหนูจะประมูลมาไม่ได้ล่ะคะ?”

“ประมูลมาเท่าไหร่?” ภราดรถามด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า “มารีญาของเราเก่งจริงๆ”

“แปดสิบล้าน” ด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจของมารีญา เธอพูดพร้อมกับ นั่งไขว่ห้าง

“เท่าไหร่นะ?” พริบตาเดียว ใบหน้าของภราดรเคร่งขรึม และเขากระตุกมุมปากอยู่หลายครั้ง

มารีญาตกตะลึง หน้าของเธอมึนงง “แปด……แปดสิบล้าน ทำไมเหรอคะ?”

ภราดรตบไปที่หลังศีรษะของมารีญาอย่างรุนแรงทันที “แกมันไร้ค่า แกจ่ายไปแปดสิบล้าน? แค่ประมูลแจกันลายครามนั่นน่ะเหรอ?”

มารีญาถูกเขาตบแบบนี้ ภาพตรงหน้ามืดลงทันที

เธอโกรธทันที มองภราดรด้วยสีหน้าไม่พอใจ “พ่อบอกให้ หนูประมูลมันมาให้ได้ไม่ใช่เหรอคะ? หนูประมูลสิ่งนี้มาให้พ่อ แม้แต่เครื่องประดับไพลินที่แม่ชอบ ก็ไม่สามารถช่วยประมูลมาให้แม่ได้เลย"