หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 217

ไม่นานก็มีชายร่างสูงผอมสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงสีดำเดินเข้ามา

ภายใต้ผมสั้นที่เรียบร้อยนั้น มีลักษณะใบหน้าที่ค่อนข้างอ่อนโยนและหล่อเหลา ผิวขาวละเอียด และดูสง่างามมาก

คนที่บอกว่าเขาหล่อ ยังไม่เยอะเท่าคนที่บอกว่าเขาสวย เหมือนกับนางงามที่ยิ่งใหญ่ไปทั่วประเทศ

ก่อนหน้านี้ชัชนันท์เคยได้ยินคนพูดว่า ลูกชายคนรองของท่านรองประธานาธิบดีหน้าตาดีมาก พอวันนี้มาได้เห็นก็คิดว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ

สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของชัชนันท์หนึ่งวินาที หลังจากนั้นก็เดินเข้ามาหาเธอกับกชมน มือสองข้างล้วงกระเป๋า พร้อมกับมองกชมนและพูดว่า “แม่ครับ สาวสวยคนนี้ใครกัน？”

ตอนที่เขายิ้มออกมานั้น ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นลักยิ้มที่ละเอียดอ่อน ดูดีมากเลย

พอพูดจบเขาก็ยิ้มและมองมาที่ชัชนันท์

“ชัชนันท์……คุณหนูใหญ่ของรัตนากรกุลกรุ๊ป”กชมนจูงมือชัชนันท์เข้าไปแนะนำ “นันท์อายุเยอะกว่าลูกปีหนึ่ง ต่อไปเรียกเธอว่าพี่นันท์นะ”

“สวัสดีครับพี่นันท์ ผมชื่อธนกฤธ แต่จะเรียกผมว่ากฤษก็ได้”เขายื่นมือออกมาอย่างมีมารยาท ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม

“สวัสดีจ้ากฤษ”ชัชนันท์จับมือเขาอย่างมีมารยาทเช่นกัน ท่าทางดูสง่าผ่าเผยมาก

“พี่นันท์ งั้นผมขึ้นไปก่อนนะครับ เดี๋ยวเจอกัน”เขาพูด

“อืม OK……”ชัชนันท์ ตอบ

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ชัชนันท์อย่างลึกซึ้งอีกครั้ง แล้วก็ก้าวยาวขึ้นชั้นบนไป

“ไปกันเถอะ นันท์……ปะ พวกเราไปนั่งตรงไหนกัน”พอพูดจบ กชมนก็จูงมือชัชนันท์อีกครั้ง พร้อมกับนำเธอไปนั่งบนโซฟาอย่างกระตือรือร้น

“คุณป้ากชมน ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนูแก้แค้นในวันนี้”ชัชนันท์จับมือกชมนเอาไว้พร้อมกับพูดออกมา

“จะขอบคุณอะไรกัน มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนกระดิกนิ้วเท่านั้นเอง” กชมนท่าทางดูสบายๆ

“คุณป้ากชมน วันนี้คุณรู้เรื่องที่มารีญารังแกหนูได้ยังไงคะ？”

“ลูกชายของเพื่อนป้าเป็นคนบอกป้าเอง”

“ลูกชายเพื่อนเหรอคะ? ใครกัน?” ชัชนันท์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“หนูแค่ต้องรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนดีมากก็พอแล้ว” กชมนตอบ

ในเมื่อกชมนไม่ตอบตรงๆ ชัชนันท์ก็ไม่ไปไล่ถามอะไรต่อ

เธอพยักหน้าอย่างรู้งาน และก็ฉีกยิ้มที่ดูอ่อนโยน

หลังจากนั้นกชมนก็ขยับเข้ามาใกล้ชัชนันท์ โอบไหล่เธออย่างเป็นธรรมชาติและพูดว่า “นันท์ ที่ป้าทำแบบนั้นได้วันนี้ทำให้หนูได้ระบายอารมณ์ไหม？”

“ระบายอารมณ์ได้เยอะมากค่ะ”ชัชนันท์ตอบ

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว……”กชมนดูพึงพอใจ “ นันท์ ต่อไปถ้าเกิดว่ามีใครมารังแกหนู หนูมาหาป้าได้เลยนะ ป้าจะช่วยสนับสนุนตัวเอง”

“คุณป้ากชมนเป็นคนดีมากเลยนะคะ” หัวใจของชัชนันท์เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

“ป้าน่ะ ก็ดีแค่กับนันท์เท่านั้นแหละ”กชมนยิ้มอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง พอพูดจบเธอก็ยื่นมือไปลูบหางม้าของชัชนันท์อย่างอ่อนโยน

ชัชนันท์เปิดกระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วก็หยิบกล้องสร้อยคอกำมะหยี่ออกมา วางไว้บนมือของกชมน

“นี่คืออะไร？”กชมนถามด้วยความสนใจ

“นี่คือสร้อยคอที่Sunnyเป็นคนออกแบบค่ะ……คุณป้าลองดูว่าชอบไหม”

พอได้ยินชื่อSunny กชมนก็รีบเอามือปิดปากด้วยความตกใจทันที แล้วก็ถามด้วยความดีใจสุดขีด “อะไรนะ?Sunny？”

กชมนลูบจี้อย่างกระอักกระอ่วน “ขอบคุณมากนะนันท์”

”ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอกค่ะ คุณป้ามอบสร้อยคอให้หนู หนูก็ควรจะตอบแทนสิคะ”

“ยังไงป้าก็ต้องขอบคุณอยู่ดี เพราะว่านี่มันคือผลงานของSunnyเลยนะ มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถเอาเงินมาวัดได้ไม่ใช่เหรอ？”กชมนอารมณ์ดีเหมือนจะบินได้

ความจริงแล้วเธอไม่อยากได้ของขวัญจากชัชนันท์เลยจริงๆ แต่ว่ามันอดไม่ไหว เพราะว่สร้อยเส้นนี้มันมีเสน่ห์มาก！

“ใช่สินันท์ ทำไมหนูถึงซื้อสร้อยเส้นนี้ไม่ได้เหรอ？ของของSunnyซื้อยากมากเลยนะ！”กชมนถามอย่างตื่นเต้น

“อืม ก็แค่ซื้อมาได้เลยค่ะ”ชัชนันท์ตอบสบายๆ

“ถ้าเด็กนี่ เก่งจังเลย ขนาดของของSunnyยังสามารถซื้อมาได้เลย”กชมนหยิบกระจกจากมือของชัชนันท์มา แล้วก็มองจี้อย่างมีความสุข

กชมนรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตะลึงกับความงามของมันอยู่ เริ่มรู้สึกเวียนหัวเพราะสร้อยเส้นนี้ จนเธอไม่สนใจอะไรอย่างอื่นแล้ว

“Sunny……ป้าชอบผู้หญิงคนนี้มากเลย อยากจะเห็นจริงๆ ว่าหน้าตาเธอเป็นยังไง? แต่ว่าเธอลึกลับมาก ไม่มีรูปเธอสักรูปเดียวเลยด้วยซ้ำ ป้ายังเคยได้ยินมาว่า ขนาดแบรนด์ที่เคยร่วมงานกับเธอจะไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ”

กชมนลูบจี้ในมือของตัวเองไปด้วย พร้อมกับพูดกับชัชนันท์

พอพูดเรื่องคนนี้ขึ้นมา สายตาของกชมนก็เต็มไปด้วยความชื่นชม

ชัชนันท์ยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“ตื้ดๆๆ ……”แล้วตอนนี้เองโทรศัพท์ของชัชนันท์ก็ดัขึ้น

พอเห็นข้อความจากทางหน้าจอ สีหน้าของชัชนันท์ก็มืดมนลงทันที ใบหน้าที่สวยงามก็ขมวดคิ้วอย่างจริงจัง

พอเห็นสีหน้าของชัชนันท์ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ กชมนก็ถามออกมาทันที “มีอะไรเหรอนันท์？”