หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 229

เวลาสิบสองนาฬิกาตรง

ธนกฤธมาถึงที่ดาดฟ้าของโรงแรมฮิลตันตรงเวลา

ธนิดารออยู่ที่นี่นานแล้ว

เธอสวมเสื้อถักของชาแนล คาร์ดิแกนสีแดง เข้าคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาวรวมถึงกระโปรงเอวสูงสีฟ้าอ่อน และรองเท้าสีขาว นั่งอยู่หน้าราวกั้นที่ดาดฟ้า

ผมสีทองประบ่ากระจายลงมา หน้าม้าที่ยาวถึงคิ้ว และมีหมวกเบเร่ต์สีแดงสวมอยู่บนศีรษะ ทำให้เธอยิ่งน่ารักขึ้นไปอีก

ธนกฤธรีบเดินมาตรงหน้า มือข้างหนึ่งจับราวกั้นไว้ แล้วมองเมืองที่อยู่ด้านล่าง “มีเรื่องอะไร ถึงต้องเจอกันที่นี่?”

ธนิดาขมวดคิ้วด้วยความโมโห หมุนตัวไปเผชิญหน้ากับธนกฤธ มือทั้งคู่กอดอก แล้วเชิดค้างขึ้นเล็กน้อย ขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ว่านายรู้อยู่แล้วยังจะแกล้งถามงั้นเหรอ?”

ธนกฤธรู้สึกในหัวขาวโพลน เขาขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอยากรู้ “เธอพูดงี้หมายความว่าไง?”

ทำไมเขาต้องรู้แล้วแกล้งถามด้วย? เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยเถอะ?

“ธนกฤธ เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว นายยังเลือกที่จะแกล้งโง่อีกเหรอ? ได้สิ ในเมื่อนายไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร งั้นก็เอาเหตุผลมาคุยกับฉัน” ธนิดายังคงท่าทางโมโหไว้อยู่

“งั้นเธอว่ามา” ธนกฤธปล่อยมืออย่างหมดปัญญา แล้วรอเธอพูด

“หึ！ได้สิ งั้นฉันจะพูด ธนกฤธ ชัชนันท์คือพี่สะใภ้ห้าของฉัน เรื่องนี้แม่นายก็รู้ เพราะฉะนั้นนายคงไม่มีทางไม่รู้ใช่ไหม?” ธนิดาถาม

ธนกฤธพยักหน้า “อืม ฉันรู้......แล้วยังไง?”

เห็นว่าเขาท่าทางเรียบเฉย ฟังคำตอบแบบนี้ของเขาแล้ว ธนิดาจู่ๆก็โมโหรุนแรงขึ้นมา ในวินาทีนั้นคิ้วของเธอที่ขมวดก็ขมวดหนักขึ้น “แล้วยังไง? นายถามว่าแล้วยังไง?”

คำถามในใจของธนกฤธยิ่งมากขึ้นทุกที “สรุปเธอต้องการจะพูดอะไรกันแน่?”

“นายกะจะยั่วโมโหฉันใช่ไหม นายล่อลวงพี่สะใภ้ห้าของฉัน มาแทรกความสัมพันธ์ระหว่างพี่ห้าฉันกับพี่สะใภ้ห้า นายว่าที่ฉันเรียกนายมาวันนี้ ฉันต้องการจะพูดอะไร?” พูดจบ ธนิดาก็กระทืบเท้า

“หา?” คำถามที่อยู่ในใจของธนกฤธ เริ่มมากขึ้นเข้าไปอีก

เพราะงั้น เขาถูกเธอเข้าใจผิด กลายเป็นคนที่เข้าไปแทรกการแต่งงานระหว่างชัชนันท์กับแทนไทงั้นเหรอ? ทำไมกันล่ะ?

สรุปเขาทำอะไรลงไปกันแน่ ถึงทำให้เธอเข้าใจผิด?

ธนิดาพูดเสียงไม่พอใจ “ไม่มีอะไรจะพูดใช่ไหมล่ะ? ธนกฤธ ฉันขอเตือนนายนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายออกห่างจากพี่สะใภ้ห้าฉันซะ ไม่งั้นฉันจะ......”

เธอหยุดไปชั่วครู่ หลังจากนนั้นก็เดินเข้าไปหาธนกฤธหนึ่งก้าว มองธนกฤธด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด “ควักลูกตานาย！ตัดน้องชายของนาย！สับมือทั้งสองข้างของนายซะ！”

ระหว่างที่พูด เธอก็ทำท่าทางควักลูกตา เลื่อนไปที่จุดสำคัญ แล้วทำทางสับมือทั้งสองไปด้วย

ภาพนี้ ทำเอาในใจธนกฤธ นึกสยอง ทันใดนั้นก็ขนลุกไปทั้งตัว

“ถ้าไม่อยากโดนฉันควักลูกตา！ตัดน้องชาย！แล้วก็สับมือทั้งสองข้างล่ะก็ รีบออกห่างจากพี่สะใภ้ห้าซะ ได้ยินไหม?” ธนิดาถามขึ้นมาอีก

ธนกฤธนวดขมับอย่างเหนื่อยใจ มองธนิดา “เดี๋ยวนะ......ตอนนี้เธอคิดว่าฉันแทรกกลางระหว่างพี่ชายเธอกับพี่สะใภ้้ใช่ไหม? ฉันว่าฉันต้องอธิบายให้เธอฟัง ฉันเปล่า”

“นายบอกเปล่าก็คือเปล่า? นายมีหลักฐานอะไรยืนยันล่ะ?” ธนิดามองบนให้เขา

“งั้นเธอมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าฉันทำ?”

“ฉันมีอยู่แล้ว ฉันมีหลักฐานที่ช่วงนี้นายเข้ามาห้องผู้ป่วยของพี่สะใภ้ห้าเป็นว่าเล่น นายว่าทำไมนายถึงไม่ละอายใจขนาดนั้นนะ? คนอื่นเขามีสามีแล้ว นายรู้หรือเปล่าเนี่ย? ไม่มีจิตสำนึกสักนิดเลยจริงๆ”

“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเข้าออกห้องผู้ป่วยของเขาบ่อย? เธอให้คนสะกดรอยตามฉันเหรอ?”

“นี่ไม่ใช่ประเด็น！”

ปัญหาทุกอย่างต่างก็มีคำตอบขึ้นมาทันที เพราะเหตุผลนี้ แทนไทก็เข้าใจเขาผิดเหมือนกัน?

“แต่ว่า ถ้านายไม่ใช่ผู้ชายที่เป็นมือที่สามคนนั้น แล้วจะเป็นใครกันล่ะ? ท่าทางที่พี่สะใภ้ห้าฉันที่มีต่อพี่ห้าฉันถึงเปลี่ยนไปจากเดิม เห็นได้ชัดว่ามีปัญหากัน” ธนิดาก้มหน้าลง แล้วซุบซิบเสียงเบา

“เท่าที่ฉันรู้ เขาไม่มีมือที่สามนะ เธอคงเข้าใจผิดอย่างแน่นอน ฉันไปหาเขาที่ห้องผู้ป่วย ได้คุยกับเขาอยู่หลายครั้ง ไม่เคยจะเห็นเขาโทรหาหรือส่งข้อความถึงผู้ชายคนอื่นเลย”

“แล้วก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนมาเยี่ยมเขาเหมือนกัน จู่ๆท่าทางก็เปลี่ยนไป ก็ไม่แน่ว่าจะต้องมีมือที่สามนี่? หรือว่าพี่ห้าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ”

“อีกอย่าง พี่นันท์กับฉันเจอกันไม่กี่ครั้งเท่านั้นเอง ท่าทางที่ปฏิบัติต่อฉันก็ปกติดี ไม่ได้มีทีท่าว่าจะชอบฉันนะ เชื่อฉันเถอะ ไม่ใช่เพราะฉันจริงๆ”

ธนกฤธวิเคราะห์ อธิบายอย่างละเอียด กลัวว่าจะถูกเข้าใจผิด

ธนิดากัดริมฝีปากล่างที่แดงราวกับกลีบกุหลาบเบาๆ แล้วครุ่นคิดไม่กี่วินาที เลยพยักหน้า “ที่นายพูดก็ดูมีเหตุผล โอเค นายไปได้แล้ว”

“งั้นไปละ” พอพูดจบ ธนกฤธก็หมุนตัวเดินออกไป

“เดี๋ยว…...” ธนิดาเรียกเขาไว้

เขาหยุดเดิน แล้วหันกลับมามองเธอ “มีอะไร?”

“ขอโทษนะ” ใบหน้าของธนิดาเต็มไปด้วยความจริงใจ

“ไม่เป็นไร” เขายิ้ม แล้วเดินออกไปดาดฟ้าอย่างช้าๆ

มองแผนหลังเขาที่ค่อยๆหายไปจากสายตาของตัวเอง ธนิดาก็หันกลับมา โทรหาแทนไท เพื่ออธิบายสิ่งที่เธอได้เจอและได้ยินจากธนกฤธวันนี้ที่ดาดฟ้า

สายโทรศัพท์อีกฝั่ง ในรถฮอนด้าสีดำ แทนไทขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมเธอถึงเข้ามายุ่งเรื่องนี้?”

“คนอื่นเขาเห็นพี่อารมณ์ไม่ดี รู้สึกว่าระหว่างพี่กับพี่สะใภ้ห้าอาจจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพราะงั้นก็เลยตรวจสอบไปนิดหน่อย พบว่าช่วงที่พี่สะใภ้ห้าผ่าตัด ธนกฤธมักจะไปเยี่ยมเขา ฉันก็เลยคิดว่าพวกพี่มีปัญหากันเพราะพี่สะใภ้ห้าชอบธนกฤธเข้าน่ะสิ......”