หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 235

ชัชนันท์ไม่ได้พูดอะไรต่อ ล็อคอินเข้าทวิตเตอร์ด้วยใจที่เต็มไปด้วยความกังวล

อันดับแรกเธอเข้าไปดูแท็กที่ติดเทรนด์

ทุกอย่างเหมือนกับที่เธอคิดไว้ พวกเขาติดเทรนด์แล้ว

ตอนนี้ #สามีชัชนันท์ถูกเปิดโปงว่ามีชู้ ติดเทรนด์อันดับที่ 10

ในนั้นมีแต่ความวุ่นวาย ไม่ว่าคำพูดอะไรก็มีหมด

“มีเงินแถมหน้าตาดีจะไปมีประโยชน์อะไร? สามีก็นอกใจอยู่ดี ชัชนันท์เป็นหญิงสาวที่น่าเวทนาเสียจริง”

“สำหรับฉัน ขึ้นอยู่กับหน้าตาของผู้ชาย ผู้ชายเลวๆคนนี้หล่อเกินไป ฉันตัดใจด่าเขาไม่ลง”

“โถ่ เป็นคนแพ้ซะจริงๆ มีเงินขนาดนั้น หน้าตาดีขนาดนั้น ยังทนสามีของตัวเองไม่ได้ ฉันควรจะพูดกับหล่อนว่าอะไรดี? ฮ่าๆๆ”

เธออ่านคร่าวๆ หลังจากนั้นก็โพสต์ผ่านไอดีการตลาด เริ่มแก้เนื้อความ

“ตู๊ดๆๆ……” ในเวลานี้ มือถือของชัชนันท์ก็สั่นขึ้นมา แทรกกลางความเงียบภายในห้อง

ชัชนันท์ค่อยๆเบิกตาดู เบอร์ที่เธอเห็นนั้นเธอรู้จัก เป็นเบอร์ของมารีญา

เธอขมวดคิ้ว แล้วกดรับสาย

“ยินดีกับเธอด้วยนะชัชนันท์ เขาเธองอกขึ้นมาแล้ว” มารีญาที่อยู่ปลายสายนั่งพิงหัวเตียงด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง ถือมือถือ มุมปากยิ้มเยาะออกมา

เสียงของเธอ ชัชนันท์รู้สึกว่าเสียดหูเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เผชิญหน้ากับมารีญาตรงๆ แต่ในหัวของชัชนันท์กลับผุดท่าทางของมารีญาในตอนนี้ขึ้นมา

ชัชนันท์ขมวดคิ้ว ขี้เกียจจะสนใจเธอ เลยเตรียมจะวางสาย

แต่ทว่า อีกฝั่งจู่ๆก็พูดขึ้นมา “ชัชนันท์ เธอว่าชีวิตเธอเหมาะกับการมีเขาหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้ก็ถูกพี่ชายฉันสวมเขา หลังจากนั้นก็มาถูกสามีตัวเองสวมเขาอีก แต่ก็จริงนะ ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนั้น สาวๆข้างกายคงมีไม่น้อย จะชอบเธอคนเดียวได้ยังไงกัน?”

“ฉันว่านะ สามีเธอคงแค่รักเงินของเธอเท่านั้นเองแหละ ฮ่าๆๆ......” มารีญาพูดจบ ก็เริ่มหัวเราะบ้าคลั่ง พอคิดว่าชัชนันท์จะต้องเสียใจ เจ็บปวดอย่างมาก เธอก็มีความสุข เธอก็ได้ใจ

หลังจากที่หัวเราะไปสักพักแล้ว มารีญาก็เก็บอาการ แล้วกดความดีใจของตัวเองไว้ “โทษทีนะ ฉันดีใจเกินไป เพราะงั้นตอนนี้เลยหัวเราะออกมาไม่รู้ตัว ขอบใจเธอมากนะ ชัชนันท์ เธอช่วยให้ฉันอารมณ์ดีได้มากเลยล่ะ”

หน้าตาของปลายสายเป็นยังไง ตอนนี้ชัชนันท์ไม่ต้องดู ก็สามารถเห็นได้ชัดเจน

เธอขี้เกียจจะสนใจมารีญาจริงๆ เลยวางสายโทรศัพท์

อารมณ์ไม่ดีเพราะสายโทรศัพท์เมื่อครู่

เวลานี้ สายของวันชัยก็โทรเข้ามา

ชัชนันท์รีบกดรับสายโทรศัพท์

“นันท์ รีบหย่ากับเขาซะ การนอกใจมีแค่ศูนย์ครั้งกับร้อยครั้ง ลูกสาวพ่อดีขนาดนี้ หย่าไปก็ยังหาได้ดีเหมือนเดิม” เสียงโมโหของวันชัยดังเข้าหูเธอ

พอได้ยิน ในใจของชัชนันท์ก็รู้สึกอบอุ่น ในมุมมองของพ่อแล้ว เธอสามารถเข้าใจหัวอกของคนเป็นพ่อได้ เข้าใจว่าท่านรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน

“พ่อคะ พ่ออย่าพึ่งใจร้อนไปค่ะ ฟังหนูอธิบาย......”

“ยังมีอะไรต้องอธิบาย? พ่อไม่ฟังอะไรทั้งนั้น นันท์ รีบหย่าเดี๋ยวนี้ เจ้าแทนไทนั่นกล้าทำร้ายลูก มันตายแน่ พ่อไม่มีทางทางปล่อยมันไป พ่อจะต้องสั่งสอนเจ้าเด็กนี่！”

ปลายสาย วันชัยยืนอยู่ด้านนหน้าของหน้าต่างห้องผู้ป่วยของชลิตา สายตาเต็มไปด้วยความโมโห

ส่วนแม่ลูกชลิตาที่อยู่ด้านหลัง ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความดีใจ

วันชัยเดินมาข้างหน้าอย่างช้าๆ นั่งลงข้างหทัย “โอเคดี”

หทัยถอนหายใจยาว “จะโอเคได้ยังไงคะ? เธอบอกว่าโอเคดี ก็ไม่แน่ว่าจะจริงนะคะ แค่กลัวว่าคุณจะเป็นห่วงแค่นั้นเอง นันท์เอ๊ยน่าสงสารซะจริง”

ชลิตาอยากจะหัวเราะอย่างมาก แต่เธอทำได้แค่แอบใช้นิ้วโป้งจิกนิ้วชี้ของตัวเองไว้ เพื่อใช้ความเจ็บควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

“นันท์บอกว่า ผู้หญิงในข่าวเป็นแค่น้องสาวของพ่อแทนเขาน่ะ” วันชัยพูด “คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

พอได้ยิน หทัยกับชลิตาในใจกลับเงียบสงบ

สองแม่ลูกต่างก็คิดว่า ชัชนันท์ตั้งใจโกหกเพราะไม่อยากให้ตัวเองเสียหน้า

หทัยเข้ามาข้างๆวันชัย คล้องแขนวันชัยอย่างอ่อนโยน “ที่รัก ฉันว่านันท์อาจจะโกหกพวกเราก็ได้นะคะ เมื่อก่อนไม่เห็นนันท์จะเคยบอก ว่าเขามีน้องสาว กลัวว่าพวกเราจะเป็นห่วงหรือเปล่า ก็เลยตั้งใจพูดแบบนั้น?”

วันชัยส่ายหน้า “ไม่มีทางหรอก นันท์โกหกคนไม่เป็น เอาล่ะ ผมต้องไปบริษัทก่อน”

พอพูดจบ วันชัยก็หมุนตัวเดินออกไป

หลังจากที่วันชัยออกไปแล้ว ชลิตาก็รีบเข้ามาข้างๆหทัย แล้วพูด “แม่คะ เรื่องนี้แม่คิดว่ายังไงคะ?”

“แม่ว่านังชัชนันท์คนต่ำช้านั่น โกหกเพื่อไม่ให้ตัวเองเสียหน้าแค่นั้นแหละ......ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเคยได้ยินว่าแทนไทมีน้องสาว?” หทัยพูดอย่างไม่พอใจ

ชลิตาก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจเช่นกัน “หนูก็ว่างั้น”

“พวกเราไม่เชื่อ แน่นอนว่ามารีญาก็คงไม่เชื่อ เรื่องนี้ก็แค่รอมารีญ่าจัดการก็พอแล้ว พวกเราสองแม่ลูกก็แค่นั่งเฉยๆ รอชัชนันท์ขายหน้า” ใบหน้าของหทัยคิดคำนวณและวางแผน

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ว่ากันตามสันดานของชัชนันท์ อีกเดี๋ยวจะต้องโพสต์ทวิตเตอร์เพื่อแก้ข่าวเป็นแน่ พอถึงเวลาก็ทำให้เรื่องนั้น เรื่องนี้ติดเทรนด์อีกอย่างแน่นอน” ชลิตายิ้มเยาะมุมปาก