หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 30

กินมื้อเช้าเสร็จ ชัชนันท์ก็ตรงไปที่บริษัท

เพิ่งจะนั่งลงในห้องทำงาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ตามมาด้วยนลินที่หอบเอกสารกองโตเดินเข้ามา และวางทั้งหมดนั้นลงตรงหน้าเธอ

"นี่ล้วนเป็นเอกสารที่เธอต้องเซ็นชื่อ ใช่แล้วทางด้านธันวา ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว วันอังคารหน้าก่อนที่พาราวิหคจะเปิดตัว เขาจะไปร้องเพลงสักสองเพลง"

"OK" ชัชนันท์ยิ้ม ทำมือเป็นสัญลักษณ์ OK

"บุคคลที่มีชื่อเสียงมาถึงงานจะต้องคึกคักมากแน่นอน ถึงตอนนั้นผลงานการขายจะต้องดีมากแน่ๆ เพียงแค่สามารถแสดงฝีมือออกมากับคอนโดนี้ เธอจะต้องมีอนาคตสดใสแน่นอน" นลินค่อนข้างเชื่อมั่นในตัวชัชนันท์

ชัชนันท์เอ่ยเสียงนุ่มนวลยิ้มๆ "หวังว่าจะเป็นไปตามที่เธอว่า ขอบคุณนะ"

"ใช่แล้ว เธอติดตามคำค้นหายอดนิยมในทวิตเตอร์วันนี้รึยัง" จู่ๆนลินก็มีท่าทางเหมือนคนรอเผือกอยู่

"อะไรหรอ" แววตาชัชนันท์เต็มไปด้วยคำถาม

"คำค้นหายอดนิยมของน้องสาวเธอยังอยู่ ทั้งยังอยู่ในอันดับแรกตลอดเลยด้วย" นลินยิ้มร่า

"ยังอยู่?" ชัชนันท์ไม่เข้าใจจริงๆว่าใครที่กำลังเล่นงานชลิตาอยู่กันแน่ ถึงกับให้คำค้นหายอดนิยมของเธออยู่นานขนาดนี้ ทำเช่นนี้ต้องจ่ายเงินเท่าไรกัน

แต่ว่าวิธีการของคนคนนี้ เธอเห็นแล้วก็รู้สึกสะใจจริงๆ

"อืม ตอนนี้ชาวเน็ตด่าชลิตาทุกวัน เรื่องนี้ครึกโครมจนทำให้ทั้งทวิตเตอร์เดือดพล่านเลยล่ะ" มุมปากนลินเต็มไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข

"คาดว่ามีคนต้องการเล่นงานเธอแหละ" ชัชนันท์ยิ้มอีกครั้ง

"อืม...อยากรู้จริงๆว่าคนคนนั้นเป็นใครกันแน่ เจ๋งมากเลย" นลินชื่นชม

"ใครจะไม่อยากล่ะ" สำหรับคนคนนี้ ชัชนันท์ก็อยากรู้มากว่าใครที่เจ๋งขนาดนี้

"ใช่แล้ว...ยังมีไอดอลที่บาร์คนนั้น ฉันเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว วันนี้จะมาพักที่หอพักบริษัทพวกเรา" นลินเอ่ย "เอกสารฉบับแรก ก็คือสัญญาที่เขาลงนามเอาไว้และยังมีข้อมูลของเขาด้วย เธอก็ลองดูสักหน่อย ฉันจะไปทำงานต่อแล้ว"

จากนั้นนลินก็หมุนกายจากไป

หลังจากเธอออกไปแล้ว ชัชนันท์ก็เปิดแฟ้มเอกสารสีแดงที่อยู่ด้านบนสุด รูปภาพของเด็กชายคนนั้นปรากฏเข้าสู่สายตาเป็นอย่างแรก ในรูปเขาไว้ผมทรงสกินเฮดสีดำ ตาชั้นเดียวจมูกโด่ง รูปร่างหน้าตาดีแต่กำเนิด

เครื่องหน้าทั้งหน้ามองเดี่ยวๆนั้นไม่ได้งดงาม แต่เมื่อนำมาประกอบรวมกันแล้วกลับสบายตามาก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ทั้งเย็นชาทั้งเสเพล สายตายังคงเด็ดเดี่ยวและหนักแน่นเช่นเคย

ชัชนันท์ชอบบุคลิกของเขามากที่สุด บุคลิกเช่นนี้มีไม่มากในวงการ อีกทั้งรูปร่างหน้าตาของเขาก็โดดเด่นไม่เหมือนใคร เพียงแค่แต่งตัวสักหน่อยก็จะกลายเป็นแฟนหนุ่มแบดบอยที่ทั้งเสเพลทั้งมีพลังมาก

ชื่อของเขาคือเกตน์ อายุสิบแปดปี

สัญชาตญาณบอกชัชนันท์ว่า เขาจะต้องแสดงความสามารถออกมาท่ามกลางเหล่าเด็กฝึกหัดมากมายอย่างแน่นอน และอาจจะกลายเป็นที่นิยม

อ่านประวัติส่วนตัวของคนคนนี้อย่างละเอียดรอบหนึ่งแล้ว ชัชนันท์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดไลน์

แต่กลับพบว่าห้าไม่ได้ส่งเลขบัญชีให้เธอด้วยซ้ำ

เธอรีบพิมพ์ไปถามทันทีว่า "ทำไมยังไม่ให้เลขบัญชีฉันอีก"

ทว่า อีกฝ่ายไม่ตอบกลับแม้แต่น้อย...

ชัชนันท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจก็คิดว่าเขาอาจจะยุ่งอยู่ คาดว่าอีกครู่หนึ่งเห็นแล้วก็คงตอบกลับมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรีบให้เงินคนอื่น นี่มันสังคมแบบไหนกันเนี่ย?

รอจนถึงช่วงเวลากลางวัน ทางนั้นก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร ชัชนันท์จึงเร่งอีกครั้ง แต่ฝ่ายนั้นก็ยังคงไม่สนใจเธอ

ชัชนันท์เริ่มขมวดคิ้ว พลางเอ่ยพูดกับตัวเองอย่างอดไม่อยู่ว่า "คนคนนี้จะทำอะไรกันแน่ หรือแค่หลอกเอาไลน์ของฉันเฉยๆ?"

เมื่อเห็นชัชนันท์เข้าบ้านมา ชลิตาก็ยกกระโปรงก้าวขึ้นมาด้านหน้าด้วยท่าทางหยิ่งยโส เธอเชิดหน้าขึ้น เอ่ยกระทบกระเทียบว่า "สายขนาดนี้เพิ่งจะกลับบ้าน เป็นเพราะเคร่งเครียดกับการเปิดตัวคอนโดใหม่สินะ?"

"ก็ใช่ อย่างไรเสีย ถ้าครั้งนี้เธอยังทำได้ไม่ดี ภาพลักษณ์ในใจคุณพ่อคงจะแย่ลงมาก"

"พูดความจริงเลยนะ ตอนนี้ตลาดอสังหาริมทรัพย์ก็ไม่ได้บูมเป็นพิเศษ คิดจะสร้างปาฏิหาริย์ในเรื่องของยอดขายนั้นก็ยากเกินไปจริงๆ"

"เธอว่า ถ้าคอนโดนี้พังด้วยน้ำมือเธอ จะทำยังไงล่ะ?"

แววตาของชลิตาเต็มไปด้วยการดูถูก ราวกับว่าเธอกลายเป็นคนล้มเหลวคนหนึ่งแล้ว

เหตุการณ์นี้ทำให้ชัชนันท์ที่เห็นโมโหมาก

เพียงแต่เธอเหนื่อยเกินไป และคร้านที่จะคุยกับชลิตา จึงเลือกที่จะเดินอ้อมชลิตาเพื่อขึ้นไปชั้นบนแทน

ทว่าชลิตายอมเสียที่ไหน

เมื่อถูกเมินใส่ เธอก็ใกล้จะโมโหตายแล้วจริงๆ จึงรีบเดินอ้อมไปตรงหน้าชัชนันท์แล้วเอ่ยว่า "ถึงตอนนี้ คอนโดนั่นของเธอเพียงแค่ประกาศเวลาเปิดตัวต่อคนภายนอกกับนโยบายให้โปรโมชั่นพิเศษเท่านั้นเอง ไม่ได้มีการโฆษณาอื่นๆอีก ฉันว่ามันต้องแย่แน่นอน แม้ว่าจะเชิญธันวามาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ ก็คงจะไม่มีหวังเหมือนกัน"

"อย่างไรเสีย เชิญคนมาด้วยเงินแปดล้าน มากสุดก็ทำได้เพียงแค่ให้ความร่วมมือกับเธอในการถ่ายรูปและคลิปโฆษณาคอนโดเท่านั้นเอง"

"อยากจะให้ผู้อื่นไปช่วยเหลือในงานนั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอน ตอนแรกเพื่อสร้างความประทับใจที่ดี จึงเซ็นสัญญากับผู้อื่นด้วยเงินแปดล้าน ตอนนี้น่าจะรู้สึกเสียใจในภายหลังแล้วสินะ?"

"คิดอยู่ใช่มั้ยว่า รู้แต่แรกให้เงินธันวามากกว่านี้อีกนิด แบบนี้เขาจะได้มาช่วยโฆษณาในงานเปิดตัวคอนโดด้วย?"

คำพูดของชลิตาแต่ละประโยคแสบทรวงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เธอมั่นใจมาก ว่าธันวาไม่มีทางไปงานเปิดตัวคอนโดแน่นอน ถ้าหากว่าไปล่ะก็คงจะประกาศไปนานแล้ว

"ถ้าหากว่าธันวาไป ใบหน้าของเธอก็คงถูกตบจนบวม?" สิ้นเสียง ชัชนันท์ก็ตอกกลับไปประโยคหนึ่งอย่างอดไม่อยู่

"ฮ่าๆ...ฟ้าสว่างแล้ว ทำไมเธอยังพูดจาเพ้อเจ้ออีกล่ะ?" ชลิตากลอกตามองบนใส่เธอ