หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 70

ความเกลียดชังที่มีต่อชัชนันท์ภายในใจของเธอ ก็เพิ่มทวีขึ้นถึงขีดสุด

แต่ เธอก็แสร้งทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อไป มองพิธีกรด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา

ยอมตายได้ แต่จะเสียอาการไม่ได้เด็ดขาด

โดยเฉพาะในโอกาสแบบนี้ ผู้คนมากมายภายในใจอาจจะกำลังรอหัวเราะเยาะเธอชลิตาคนนี้อยู่ก็เป็นได้ จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

ต่อมา พิธีกรก็พูดถ้อยคำที่สวยหรูออกมายาวเฟื้อย

หลังจากนั้นเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็แลกแหวนแต่งงานกัน

งานพิธีสิ้นสุดลง

กอดจูบกัน

เวทีรูปตัวTขนาดใหญ่ มีสายฝนสีเงินที่งดงามร่วงตกลงมา พร่างพรายเป็นประกาย สุดแสนจะโรแมนติก

สายตาของทุกคน ต่างหันจ้องมาตรงนี้

มาวินจูบชลิตาพอเป็นพิธีเท่านั้น ก่อนที่ชลิตาจะถลำเข้ามาลึกนั้น เขาก็ปล่อยเธอออกไปทันที

ชลิตาที่ยังรู้สึกค้างคาไม่หายอยาก รู้สึกเหมือนความปรารถนาไม่ได้เติมเต็ม

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครรู้ว่าเธออดกลั้นอย่างน่าอนาถใจขนาดไหน เธอเสพติดเรื่องทางด้านนั้น จะต้องทำทุกวัน

แต่ตอนนี้ เดิมทีอยากที่จะเอามาวินมาช่วยบรรเทาให้ลดน้อยลงสักหน่อย แต่เขากลับไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด!

หลังจากที่ชัชนันท์กลับมา มาวินก็ไม่ยอมแตะต้องตัวเธออีกเลย

บางครั้งถึงขนาดที่เห็นว่าเธอเป็นตัวอันตราย หวาดกลัวถึงขนาดที่ไปนัดคนไม่ซ้ำหน้า เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

"เอาล่ะ ต่อไป ขอเชิญคนในครอบครัวขึ้นเวทีมาถ่ายรูปร่วมกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวได้เลยครับ หลังจากที่ถ่ายรูปหมู่เสร็จแล้ว ก็จะมีดารานักแสดงมากมายขึ้นมาทำการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจบนเวทีให้กับทุกท่านได้รับชมครับ"

พิธีกรพูดขึ้นต่อ

พูดจบ ทุกหนทุกแห่งก็สว่างขึ้นมา

จากนั้น วันชัย หทัยภราดร ดวงพรก็พาลูกหลานทั้งหมดที่โต๊ะของพวกเขา ขึ้นไปบนเวทีด้วยกัน

เหล่าบรรดาเครือญาติลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ทั้งสองข้าง ก็ทยอยกันขึ้นไปบนเวทีเหมือนกัน

พอชัชนันท์ขึ้นมาบนเวที ก็ดึงดูดสายตาของเหล่าบรรดาชายหนุ่มทั้งหมดอีกครั้ง พวกคนที่เดิมทีมองชลิตาพวกนั้น ก็หันมาให้ความสนใจกับเธอทั้งหมด

ส่วนมาวิน ก็เป็นเหมือนกัน สายตาจับจ้องที่มาเธอไม่หันเหไปไหน ถึงขนาดที่เป็นฝ่ายขยับหลบไปข้างๆรอให้ชัชนันท์มาอยู่ข้างตัวเองอย่างกระตือรือร้นด้วยซ้ำ

พอมองดูสายตาของมาวินและชายหนุ่มคนอื่นๆ แล้วหันมามองชัชนันท์ที่เป็นดาวเจิดจรัสเปล่งประกาย ชลิตาก็รู้สึกว่าแสงสว่างที่ตัวของตัวเองนั้นมืดดับลงไปไม่น้อย

เธอดูแล้วสดใสมีชีวิตชีวา ผิวพรรณก็บอบบางอ่อนโยนมากๆ ส่วนเธอนั้น? หน้าย่ำแย่ไม่พอ ผิวพรรณก็ไม่ดีอีก

ชัชนันท์มันตั้งใจทำ ตั้งใจซื้อคนในนี้เพื่อมาทรมานเธอ แย่งจุดสนใจทั้งหมดของเธอในงานแต่งงาน!เพราะว่าอิจฉาริษยาเธอ!!!

รวมถึงเวลาปล่อยตัวออกจากเรือนจำที่ถูกเปลี่ยนแปลงชั่วคราวนั่นด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นชัชนันท์ตั้งใจวางแผนเตรียมการเอาไว้ด้วยก็ได้!

เพราะว่าเธอไม่อยากให้เธอชลิตาคนนี้สมดั่งใจปรารถนา!

พอคิดถึงตรงนี้ สองมือที่อยู่ข้างลำตัวของชลิตาก็กำแน่น สายตาเริ่มมองหาสามีของชลิตาอย่างรวดเร็ว แต่บนเวทีกลับไม่เห็นหน้าผู้ชายแปลกหน้าคนไหนเลย

ข้างล่างเวทีก็ไม่เห็นว่าจะมีใครขึ้นมาอีกแล้วด้วยเหมือนกัน

เธอยิ้มเย้ยหยันอย่างสะใจทันที ดูท่าเธอจะเดาไม่ผิดแม้แต่นิดเดียวเลยสินะ

ชัชนันท์แกตายแน่ๆ!

ไม่นาน มารีญาและเพื่อนลูกคุณหนูทั้งห้าคนของเธอก็เข้ามาล้อมเอาไว้ ยืนอยู่ข้างๆเธอกับมาวิน

พวกเธอเบียดไปเบียดมา เบียดจนชัชนันท์ไปอยู่แถวที่สอง

ชัชนันท์ไม่ได้รู้สึกสนใจกับการถ่ายภาพหมู่นี้เลยสักนิด ก็แค่มาถ่ายให้มันจบๆไปเท่านั้น ตัดสินใจยืนอยู่ตำแหน่งที่เป็นมุมอับที่สุดตรงแถวสุดท้าย

แต่แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็ยังคงไม่สามารถแย่งแสงสว่างของเธอไปได้อยู่ดี

ตราบใดที่มีเธออยู่ด้วยทุกคนก็จะกลายเป็นพื้นหลังให้กับเธอทั้งหมด

"ชัชนันท์นี่ยังสวยกว่าเจ้าสาวที่แต่งตัวประณีตพิถีพิถันอีกนะเนี่ย ผิวพรรณดูอ่อนโยนจนแทบจะบีบน้ำออกมาได้เลยไหมนั่น? นี่มันเป็นผิวพรรณของมนุษย์เหรอ?"

"ใบหน้ากับรูปร่างนั้นก็คือที่สุด เห็นๆอยู่ว่ายืนอยู่ที่มุมอับแท้ๆ แต่เธอกลับดึงดูดสายตาของฉันได้"

ไม่นานยูริก็พาทีมสไตล์ลิสต์เดินเข้ามา เริ่มเปลี่ยนเปลี่ยนหน้าผมให้กับเธอ

มาวินกลับมาถึงห้องโถง

กำลังที่จะเดินตรงไปที่ชัชนันท์ คนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาล้อมเขาเอาไว้ จะดื่มด้วยกันกับเขา

แม้ว่าจะถูกคนมากมายมาล้อมเอาไว้ แต่สายตาของเขาก็ยังคงจ้องมองไปที่ชัชนันท์

แต่ชัชนันท์กลับไม่ได้มองมาที่เขาเลยตั้งแต่ต้นจนจบ เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่กับตัวเองตลอดเวลา มาวินในตอนนี้ไม่ใช่คนที่อยู่ภายในใจ ไม่ใช่คนที่อยู่ในสายตาของเธออีกแล้ว

ส่วนภราดรกับดวงพรก็กำลังพูดคุยกับหทัยอย่างมีมารยาท เป็นห่วงชีวิตที่อยู่ข้างในเรือนจำของเธอ วันชัยไม่ได้แยแสสนใจ สีหน้าเย็นชาอยู่ตลอดเวลา

หลังจากผ่านไปสิบกว่านาที ชลิตาสวมชุดพิธีการยาวผ้าไหมแท้สีแดง เดินออกมา

ทรงผมก็เปลี่ยนเป็นลอนใหญ่คลุมไหล่ให้ความรู้สึกดูเป็นผู้หญิงสุดๆ เอาผมพาดลงมาที่ไหล่ข้างซ้าย แต่งหน้าจัดดูดีมีสไตล์

ยูริตามอยู่ข้างหลังคอยช่วยเธอยกกระโปรงอย่างระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา

พอเห็นมาวินที่กำลังถูกคนล้อมพูดคุยอยู่นั้น เธอก็รีบฝ่าฝูงคนเดินตรงไปหาเขาทันที ก่อนจะควงแขนของเขาเอาไว้"ที่รัก พวกเราไปคารวะเหล้าด้วยกันกับพ่อแม่ของพวกเราที่โต๊ะทางนั้นกันเถอะ"

มาวินพยักหน้าอย่างเย็นชา กล่าวลากับคนรอบๆ จากนั้นก็พาชลิตา เดินตรงไปยังโต๊ะที่พ่อแม่ของทั้งสองตระกูลนั่งอยู่

ชลิตาพามาวินมายืนอยู่ข้างๆชัชนันท์ทันที

สองมือจงใจควงแขนของมาวินเอาไว้แน่น มองผู้คนพร้อมกับพูดขึ้น"ทุกคนดื่มให้กับพวกเราสักแก้วกันเถอะ ขอให้พวกเราทุกคนที่นี่สุขภาพแข็งแรงหน้าที่การงานราบรื่น และขอให้ตากับพี่วินจะรักกันตลอดไป"

ตอนที่พูดคำว่าสามี เสียงของเธอก็สูงขึ้นมาไม่น้อย สายตาหันมองไปที่ชัชนันท์ตรงๆ

เธออยากที่จะเห็นชัชนันท์อิจฉาริษยา

ชัชนันท์ก็เข้าใจความคิดสกปรกเหล่านั้นของเธอดี แค่ยิ้มอย่างไม่แยแสสนใจเท่านั้น แต่กลับไม่ได้มองเธอ

มาวินจ้องมองชัชนันท์อยู่ตลอดเวลา เหมือนกับเสือดาวที่กำลังมองจ้องเหยื่อของมัน

"อะแฮ่ม......"ภราดรสังเกตเห็นสายตาของเขาก่อน ก็เลยไอกระแอมบอกเป็นนัยออกมาเบาๆ

มาวินถึงได้หันสายตากลับมาอย่างอาลัยอาวรณ์