หลงไหลในความเสน่หาของเขา นิยาย บท 2

ซูชิงรู้สึกว่าเส้นเลือดของตัวเองใกล้ที่จะระเบิดออกแล้ว

ยาของฉินซู่ฉินใส่มากไปแล้ว หล่อนเพียงแค่กินคำเล็ก ๆ คิดไม่ถึงว่าจะอดทนไม่ไหวอย่างนี้ นี่ถ้ากินหมดเกรงว่าเส้นเลือดก็จะระเบิดจนตายนานแล้ว

สมองของซูชิงทั้งหมดต่างก็มึนสับสน ร่างกายเหมือนลอยอยู่บนเมฆแล้วก็เหมือนเดินอยู่บนทะเลทราย หล่อนกระหายน้ำมากรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะกระหายน้ำตายแล้ว

"ร้อน กระหาย…"

ซูชิงอดทนไม่ไหวแล้วสองมือไปดึงเปิดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างคิดได้

"ผมส่งคุณไปที่โรงพยาบาล"

ผู้ชายพอมองแวบหนึ่งก็มองออกว่าซูชิงโดนวางยาแล้ว

"ช่วยฉัน！"ซูชิงจับมือของผู้ชายไว้ หล่อนรอไม่ไหวที่จะไปโรงพยาบาลแล้วถ้าหล่อนไม่อยากตายทำได้เพียงหาผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าช่วย

อุณหภูมิร่างกายของผู้ชายที่เย็นมากทำให้ซูชิงอยากที่จะได้มากขึ้น ผิวที่สัมผัสในพริบตานั้นเส้นสุดท้ายก็หลุดขาดแล้ว

"คุณผู้หญิง คุณต้องคิดให้ชัดเจนแล้วคุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร？"

"ฉันอยากมีชีวิต"

ซูชิงแสดงความต้องการของตัวเองอย่างง่ายมาก ที่จริงแล้วในนาทีนั้นหล่อนก็ไม่ได้ไปคิดใตร่ตรองอย่างอื่นมากไป

หล่อนมีเพียงความคิดเดียวคือมีชีวิตอยู่

ฤทธิ์ยาได้ควบคุมสติไว้นานแล้ว

ซูชิงร้อนรนไปถอดเสื้อผ้าของผู้ชายแต่นานมากก็ถอดไม่ได้ร้อนรนจนร้องไห้สะอื้นพูดว่า"ทำไมถึงถอดไม่ได้ล่ะ！"

ดวงตาที่แคบและยาวของผู้ชายหรี่เล็กน้อย มุมปากเพยิดยิ้มขึ้นมาพูดว่า"เด็กดี อย่ารีบร้อน"

ซูชิงคล้องคอผู้ชายไว้แล้วจูบเข้าไปหล่อนในเวลานี้ก็เหมือนปลาน้ำตื้นและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าก็คือบ่อน้ำพุใส ทำให้สัญชาตญาณที่กล้าหาญของหล่อนทำไปอย่างไม่กลัวอะไร

ผู้ชายท้องน้อยรัดแน่นสีของดวงตาเข้มลึก พูดเสียงแหบว่า"คุณผู้หญิง หาเรื่องผมแล้วคุณต้องรับผิดชอบผมนะ จำไว้ผมคือลู่หรงเยียนผู้ชายของคุณ"

สติของซูชิงก็ไม่ชัดเจนนานแล้วเดิมทีก็ไม่ว่างไปคิดคำพูดของฝ่ายตรงข้าม

รถแทบจะแกว่งโยกทั้งคืน ซูชิงจำความบ้าคลั่งสองสามครั้งของสองคนไม่ได้แล้ว

สุดท้ายแรงของหล่อนก็รับไม่ไหวสลบไป

ตอนที่ตื่นมาก็ได้เป็นตอนเที่ยงของวันที่สองแล้ว

หล่อนรู้สึกทั้งตัวเหมือนถูกบดทับ ความทรงจำของเมื่อคืนเข้าในสมองมองสภาพร่างกายและยังมีสีแดงสดที่เด่นชัดด้านล่างของร่างกายจุดนั้น ปลายจมูกรู้สึกแปล๊บหล่อนอยากที่จะร้องไห้

รักษาชีวิตไว้แล้วแต่หล่อนไม่มีความเป็นไปได้กับฉู่เทียนอี้แล้ว

มองเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงในรถก็รู้ว่าเมื่อคืนสองคนมีความบ้าคลั่งมากแค่ไหน

ซูชิงค่อย ๆ มองผู้ชายที่ยังไม่ได้ตื่นแวบหนึ่ง นั่นเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งกระทั่งผู้หญิงคนหนึ่งต่างก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจในรูปโฉม

อวัยวะบนหน้าคมเข้มเฉียบคมชัดเจน คิ้วแหลมจมูกโด่ง

สายตาย้ายลงมาด้านล่างตกลงที่บนตัวช่วงบนที่เปลือยเปล่าของผู้ชาย เส้นกล้ามเนื้อแบ่งชัดเจนกล้ามเนื้อบาง ๆ พอมองก็มีความรู้สึกที่มีพลังมาก และเมื่อคืนหล่อนก็ได้รู้ระดับความแข็งแกร่งด้านนั้นของผู้ชาย

คิดถึงที่นี่ใบหน้าของซูชิงก็แดงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เห็นผู้ชายยังไม่ตื่น ซูชิงรีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วไม่รอหล่อนแอบหนีไปผู้ชายก็จู่ ๆ ตื่นขึ้นมาแล้ว

"เอาเปรียบแล้วยังไม่รับผิดชอบ คุณผู้หญิงคุณก็ไร้ความรู้สึกมากไปแล้ว"

ลู่หรงเยียนยืดเอวขี้เกียจแล้วมองซูชิงเหมือนจะยิ้มแล้วก็เหมือนไม่ยิ้ม

"เมื่อคืนพวกเราได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว คุณไม่อยากยอมรับ？"

"ฉัน ฉัน…"ซูชิงเงียบในทันที เมื่อคืนหล่อนหาเรื่องฝ่ายตรงข้ามและหล่อนก็อยากที่จะหนีไปจริง ๆ ก็ถือว่าเป็นรักชั่วข้ามคืน แต่มองดวงตาที่ฟ้องร้องคู่นั้นของผู้ชายคิดไม่ถึงว่าจะรู้สึกละอายใจ"ขออภัย เรื่องเมื่อคืนนี่เกิดขึ้นเพราะ…"

"นั่นเป็นครั้งแรกของผม"ลู่หรงเยียนใช้แววตาที่เสียใจมองซูชิง บดบังข้ออ้างด้านหลังของหล่อนอย่างสิ้นเชิงแล้ว

ซูชิง"……"

"คุณอยากที่จะต้องการชดเชยอะไร？"หลังซูชิงพูดถ้อยคำนี้ออกมาจู่ ๆ ก็มีความรู้สึกที่เหมือนกับไปสถานที่ของโสเภณีชนิดหนึ่ง มองสีหน้าของผู้ชายขรึมลงหล่อนก็พูดอธิบายอีกว่า"เมื่อคืนฉันถูกวางยาแล้ว แม่เลี้ยงของฉันเอาฉันแต่งกับคนที่ใกล้จะตายใบหน้าเสียขาพิการ ฉันก็คือตายก็จะไม่แต่งออกไป"

มุมปากของลู่หรงเยียนกระตุก

ตายก็ไม่แต่ง？

บ้านตระกูลซูเล่นแผนการสลับเปลี่ยนคน

ว่านหยางพูดในโทรศัพท์อีกว่า"ลูกพี่ คุณท่านพูดว่ารอคุณกลับมาจัดการ"

"ให้คนไปบ้านตระกูลซูถอนการแต่งงาน"

หยุดแล้ว ลู่หรงเยียนก็พูดเพิ่มเติมอีกประโยคว่า"ไม่ต้องให้ลำบากใจ"

"ลูกพี่ บ้านตระกูลซูเล่นลูกไม้หลอกลวงมาถึงหัวคุณแล้ว ภรรยาของคุณต่างก็ถูกเด็กนั่นของบ้านตระกูลฉู่แต่งไปแล้ว ความไม่ยุติธรรมนี้ก็กลืนลงไปอย่างนี้เหรอ？"

ว่านหยางไม่คาดคิดมาก นี่ไม่เหมือนสไตล์การทำเรื่องของลูกพี่นะ

"พูดให้น้อยหน่อย รีบให้คนไปถอนการแต่งงาน"

ว่านหยางพูดเตือนในโทรศัพท์ว่า"ลูกพี่ คุณมีเพียงคู่ครองตายแต่ไม่มีการถอนการแต่งงานหรือแยกทาง ภรรยาสามคนของคุณได้ตายไปแล้วคนนี้ถ้าคืนกลับไปถูกสองสามท่านของบ้านตระกูลลู่เจอเบาะแส คะแนนก่อนหน้านี้ก็จะหายไปทั้งหมด"

ลู่หรงเยียนเงียบไปไม่กี่วินาทีก็พูดว่า"คนนี้ไม่ต้องตายแล้ว"

"ลูกพี่ คุณมีแผนการใหม่อีกแล้วเหรอ？"ว่านหยางมีท่าทางที่สับสนตกใจมาก

ลู่หรงเยียนเปลี่ยนหัวข้อพูดว่า"เตรียมรถราคาถูกให้ผมคันหนึ่ง"

"ลูกพี่ คุณต้องการทำอะไร？"

"ขับแกร็บรับคน"

……

ซูชิงเพิ่งถึงหน้าประตูของบ้านตระกูลซูก็เจอซูเต๋ออานและฉินซู่ฉินที่หน้าประตูกำลังส่งผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งอย่างเคารพนนบน้อม

คนนี้ก็คือเป็นคนที่บ้านตระกูลลู่ส่งมาถอนการแต่งงาน

บ้านตระกูลลู่ตอนแรกจู่ ๆ ต้องการแต่งลูกสาวของบ้านตระกูลซู ตอนนี้ก็มาถอนการแต่งงานอย่างกระทันหันอีกเจ้าสาวสลับเปลี่ยนแล้วหนีการแต่งงานอีก บ้านตระกูลลู่คิดไม่ถึงว่าจะไม่ได้ทำให้ลำบากใจแม้แต่นิด ซูเต๋ออานต่างก็ถูกทำให้สับสนหมดแล้ว

คนนั้นหลังขึ้นรถแล้วซูเต๋ออานก็เช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากเล็กน้อย บุกตะคอกพูดเสียงขรึมต่อซูชิงว่า"ซูชิง ดูเรื่องงามหน้าที่เธอทำ เธอยังมีหน้ากลับมาอีก ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่บ้านตระกูลลู่ให้อภัยบ้านตระกูลซูก็รอที่จะล้มละลายแล้วกัน "

ซูชิงจ้องมองซูเต๋ออานด้วยอารมณ์ที่มืดมน ถามอย่างเย็นชาว่า"พ่อ เมื่อคืนเรื่องที่สลับเปลี่ยนเจ้าสาว คุณรู้ไหม？"