หลงไหลในความเสน่หาของเขา นิยาย บท 5

ซูชิงตื่นขึ้นมาอีกครั้งพระอาทิตย์ก็ได้ลอยขึ้นแล้ว

ขณะที่หล่อนมองเห็นตัวเองว่าตื่นอยู่ในรถอีกและด้านข้างตัวยังคงเป็นผู้ชายคนนั้น หล่อนมีความรู้สึกที่เหมือนกับฝันไปชนิดหนึ่ง

หลังส่างเมาแล้วก็ปวดหัวอย่างรุนแรง

เคยมาครั้งหนึ่งแล้วซูชิงก็ไม่มีความตื่นตระหนกและความตกใจอย่างนั้นแล้ว ไม่นานก็กลับสู่อารมณ์ปกติ

ซูชิงใส่เสื้อผ้าแล้วลงจากรถ รอบ ๆ ไม่มีคนเงียบสงบมากหล่อนหาหินก้อนหนึ่งแล้วนั่งลง สายตามองไปที่ไกล ๆ อย่างเฉื่อยชา

ในใจของซูชิงชัดเจนมากถึงแม้ไม่มีแผนร้ายของซูเซว่แม่ลูก หล่อนกับฉู่เทียนอี้ก็คงจะไม่อยู่ด้วยกันนาน

เมื่อคืนหล่อนเพิ่งรู้ใจที่ทะเยอทะยานของฉู่เทียนอี้ ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมที่จะเป็นคนธรรมดา

ถ้าให้ฉู่เทียนอี้รู้ว่าหล่อนเคยให้กำเนิดลูกนานแล้วยังมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นในรถถึงสองครั้ง เกรงว่าถ้อยคำเมื่อคืนจะยิ่งหยาบคาย

มองใบหน้าของฉู่เทียนอี้ชัดเจนในใจของซูชิงมีความรู้สึกที่เหมือนขจัดภาระที่หนักอึ้งไปได้ชนิดหนึ่ง

หล่อนไม่ต้องเป็นห่วงว่าความลับของตัวเองจะถูกฉู่เทียนอี้รู้

ก็ไม่ต้องแบกรับความรู้สึกผิดแล้ว

เพียงแต่พอนึกถึงพ่อแท้ ๆ ของตัวเองที่วางแผนทำร้ายหล่อนด้วย คิดถึงความรักที่หอมหวานตลอดหนึ่งปีกับฉู่เทียนอี้แล้ว ในใจยังคงมีความเสียใจเล็กน้อย

ลู่หรงเยียนได้ตื่นนานแล้วเขารอซูชิงให้ใจเย็นคนเดียวสักพัก นี่ถึงหยิบขวดน้ำสองขวดแล้วเดินไป

"ดื่มน้ำสักหน่อยให้ลื่นคอ เมื่อคืนคุณร้องดังมากคอน่าจะเจ็บ"

คำพูดที่จริงจังของลู่หรงเยียนทำให้ใบหน้าของซูชิงแดงแล้ว

หล่อนยังไม่ได้ดื่มจนสูญเสียความทรงจำ เมื่อคืนยังคงจดจำได้

ซูชิงทำสติมั่นคงพูดว่า"คุณอยู่ที่บาร์เหล้าสุ่ยเยว่ได้ยังไง？"

พอเอ่ยปากคอก็ไม่สบายมากจริง ๆ

หล่อนจำได้หล่อนเรียกรถแกร็บ ตอนนี้หล่อนได้สติแล้วก็รู้ว่าไม่ใช่รถคันนี้แต่หล่อนทำไมถึงอยู่บนรถเขาได้？

"นี่ก็คือบุพเพสันนิวาส"ลู่หรงเยียนยกคิ้วเล็กน้อยพูดว่า"ผมพาแขกไปที่บาร์เหล้าเห็นคุณอยู่หน้าประตูบาร์เหล้าพอดี คุณผู้หญิงตอนนี้คุณได้ผมไปแล้วสองครั้งยังอยากที่จะเบี้ยวอีก？"

ซูชิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกชั่วครู่เกือบจะสำลักน้ำแล้ว

"ช้าหน่อย"ลู่หรงเยียนรีบตบหลังแทนซูชิงพูดว่า"ผมโทรหาคุณเป็นเบอร์ว่าง ผมรู้ว่าคุณดูถูกผมคนขับรถแกร็บคนนี้ถ้าหากคุณไม่อยากเจอผม ตอนนี้ผมก็จากไปได้วันหลังจะไม่มารบกวนคุณอีกอย่างเด็ดขาด"

เป็นน้ำเสียงผิดหวังชนิดนี้อีก

ซูชิงไม่รู้เพราะอะไรหล่อนก็ไม่มีวิธีต่อต้านน้ำเสียงของผู้ชายชนิดนี้ เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดพูดว่า

"เปล่า ฉันไม่ได้ดูถูกคุณ"ซูชิงสูดลมหายใจลึกเหมือนทำการตัดสินใจอะไรแล้วอย่างนั้น"ฉันมีชื่อว่าซูชิง คุณมีชื่อว่าอะไร？"

ซูชิงลืมคำพูดก่อนหน้านี้ที่พัวพันไปนานแล้ว

พูดมาแล้วยังไม่ใช่คนธรรมดาที่จะสามารถจินตนาการได้จริง ๆ หล่อนกับผู้ชายคนนี้รู้จักกันไม่ถึงสองวันคิดไม่ถึงว่าจะอยู่ด้วยกันสองครั้ง กระทั่งชื่ออะไรของฝ่ายตรงข้ามยังไม่รู้เลย

ลู่หรงเยียนยิ้มพูดแนะนำตัวเองว่า"ผมชื่อลู่หรงเยียนเป็นคนขับรถแกร็บคนหนึ่ง ปีนี้อายุสามสิบไม่มีความเคยชินที่ไม่ดีร่างกายแข็งแรง การทำงานของไตเป็นปกติจุดนี้คุณก็พิสูจน์มาแล้วด้วยตัวเอง"

"แคร็ก ๆ ！"ซูชิงอายจนแก้มแดงแล้ว

เดี๋ยว ลู่หรงเยียน…

ชื่อนี้ทำไมคุ้นอย่างนี้？

ก่อนหน้านี้หล่อนเกือบจะแต่งกับคุณชายใหญ่ของบ้านตระกูลลู่ก็มีชื่อลู่หรงเยียนเหมือนกัน

แต่คุณชายใหญ่ของบ้านตระกูลลู่มีข่าวลือว่าใบหน้าเสียโฉมขาพิการมีชีวิตได้ไม่กี่ปีและผู้ชายคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าร่างกายแข็งแรง ใบหน้านั่นก็ฆ่าได้ทั้งวงการบันเทิงในพริบตาก็เป็นเพียงคนขับรถแกร็บธรรมดาคนหนึ่ง

ดูแล้วเพียงแค่มีชื่อแซ่เหมือนกันเท่านั้น

ลู่หรงเยียนสังเกตุสีหน้าของซูชิงอยู่พูดว่า"ไม่มีพี่น้องเดิมทีก็เตรียมที่จะแต่งงานแล้วเพื่อช่วยคุณ ตอนนี้ฝ่ายหญิงก็ทิ้งการแต่งงานไปแล้ว ตอนนี้เป็นโสด"

สายตาของลู่หรงเยียนจริงใจ ซูชิงมองเข้าไปในดวงตาลึกของเขาหัวใจสั่น

ซูชิงนึกถึงใจที่เปลี่ยนไปของฉู่เทียนอี้ สายตามองลู่หรงเยียนอย่างเงียบสงบพูดว่า"คุณยอมที่จะเป็นแฟนของฉันไหม？"

ลู่หรงเยียนตะลึงจู่ ๆ ยิ้มแล้วพูดว่า"ผมไม่ยอมที่จะเป็นแฟนของคุณ"

ถูกคนปฏิเสธซูชิงอึดอัดเล็กน้อย หล่อนกำลังเอ่ยปากกลับได้ยินลู่หรงเยียนเปลี่ยนหัวข้อพูดว่า"ผมต้องการเป็นสามีของคุณ"

ซูชิงเบิกตากว้างพูดว่า"นี่มันจะเร็วไปหน่อยไหม？"

หัวคิ้วลู่หรงเยียนคลี่ออกมีรอยยิ้มบาง ๆ พูดว่า"ตกลง เชื่อคุณแล้วกัน"

พูดอยู่ลู่หรงเยียนจู่ ๆ ก็เอาบัตรธนาคารใบหนึ่งส่งให้กับซูชิง"นี่คือเงินเก็บของผม มีไม่มากก็แค่สองสามหมื่น รหัสคือจำนวนตัวเลขหกหลักท้าย"

"คุณนี่ทำอะไร？"ซูชิงมีความสับสนเล็กน้อย

"วันหลังเงินเดือนของทุกเดือนก็มอบให้คุณดูแล รายได้ของผมทุกเดือนอยู่ที่ประมาณหนึ่งหมื่นตอนนี้น้อยไปหน่อย ผมจะขยันหาเงินให้มากขึ้นให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้น"

ซูชิงได้รับความเอ็นดูมากเกินไปจนไม่สบายใจ พวกเขาเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงสองวันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเอาทรัพย์สินทั้งหมดให้กับหล่อน？

"ตัวคุณเองเอาไป ฉันมีงานไม่ต้องการเงินของคุณ"ซูชิงรีบปฏิเสธ

"ตอนนี้คุณเป็นแฟนของผม ผู้หญิงดูแลเงินของผู้ชายเป็นเรื่องที่สมเหตุผล"ลู่หรงเยียนเอาบัตรธนาคารยัดให้กับซูชิงพูดว่า"นี่ไม่ใช่ที่พวกผู้หญิงอย่างคุณพูดว่าความรู้สึกที่ปลอดภัยเหรอ？"

ซูชิงตะลึงดังนั้นนี่คือความรู้สึกที่ปลอดภัยที่ลู่หรงเยียนให้กับหล่อน？

ในโลกอินเตอร์เน็ตมีประโยคหนึ่ง เงินของผู้ชายอยู่ที่ไหนใจก็อยู่ที่นั่น

บัตรธนาคารกำอยู่ในฝ่ามือนาทีนั้น ในใจของซูชิงคิดไม่ถึงว่าจะมีความรู้สึกมั่นคงจริง ๆ

ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าถึงแม้ไม่ใช่คนร่ำรวยอะไรแต่กลับจริงใจมาก

ซูชิงตั้งแต่ไหนมาไม่เคยคิดจะแต่งเข้าบ้านตระกูลร่ำรวย ใช้ชีวิตของคุณนายที่สุขสบายเหล่านั้น ที่หล่อนอยากได้มาตลอดก็คือชีวิตที่อบอุ่นและเรียบง่าย

หล่อนคิดว่าฉู่เทียนอี้สามารถให้หล่อนได้แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่เทียนอี้จะมีความทะเยอทะยานมาก เขาไม่ยอมที่จะเป็นคนที่เรียบง่ายอยากที่จะไปแย่งชิงอำนาจผู้สืบทอด

"งั้นฉันเก็บอยู่แทนคุณก่อน ตอนที่คุณต้องการใช้เงินก็บอกสักหน่อย"ซูชิงก็ไม่ได้ปฏิเสธอีก

"ตกลง！"มุมปากลู่หรงเยียนยิ้มเบา ๆ "ทุก ๆ เดือนคุณให้เงินค่าขนมเล็กน้อยกับฉันก็พอแล้ว"

อาหารเสิร์พขึ้นมาแล้ว ซูชิงหิวมากก็กินขึ้นมา

ลู่หรงเยียนกินน้อยมาก หนีบอาหารเทน้ำให้กับซูชิงอย่างตั้งใจตลอด

สองคนเหมือนคู่รักธรรมดาที่กินข้าวร้านอาหารข้างทางอย่างนั้น ฉากนี้ตกอยู่ในสายตาของว่านหยางที่ผ่านร้านอาหารก็คือตื่นตกใจมาก

เขาไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม？

ผู้มีอำนาจควบคุมบ้านตระกูลลู่คิดไม่ถึงว่าจะกินข้าวร้านอาหารข้างทางกับผู้หญิงคนหนึ่ง？