หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 140

ตอนที่ 140 หมอ เมียผมแท้งลูก

" อย่าเพิ่งขยับ เดี๋ยวผมพาคุณไปส่งโรงพยาบาล " เสียงนั้นดังมาจากข้างๆหูเธอ เเต่เธอกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบโต้เขา เธอหันไปมองชายที่กำลังขับรถคนนั้น

นานเเล้วที่เธอไม่ได้ยินเสียงของชนุตร์

" นี่คุณขับรถไม่เป็นหรือยังไง ？ขับรถแบบนี้ถึงขั้นชนคนตายได้เลยนะ ไม่รู้รึไง ？" ทีเเรกวรินทรไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร เเต่พอได้เห็นหน้าเขาเท่านั้นก็โกรธขึ้นมาทันที ก็เพราะดันเป็นคนที่เธอรู้จักนี่แหละ จะไม่ให้โกรธได้ยังไงกัน

ชนุตร์ลูบๆจมูกตัวเอง ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมสำนึกผิดขอโทษวรินทร " ต้องขอโทษจริงๆ เมื่อกี้ผมเเค่เผลอขยี้ตาหน่อยเดียว คิดไม่ถึงว่ารถจะแฉลบออกนอกเส้นทางแบบนั้น "

ฟ้าดินเป็นพยาน เขาเองก็คาดไม่ถึงว่ารถมันจะพุ่งไปแบบนั้น แล้วที่พุ่งไปชนก็ดันไม่ใช่คนอื่นคนไกล วรินทรนั่นเอง

เอ่อ ถือซะว่าฟ้าดินดลบันดาล ให้เขาได้พบกับวรินทรที่ไม่ได้เจอกันมานานก็เเล้วกัน ！

" ขับไม่เป็นยังจะริอาจขับรถเเรงอีก ！ไม่คู่ควรเอาซะเลย ！ใบขับขี่นี่ซื้อมารึเปล่าเนี่ย ？จิ๊ จิ๊ จิ๊ คนมีเงินก็นะ อะไรๆก็ซื้อได้หมด เเล้วนี่ตัวจริงรึเปล่าเนี่ยหรือว่าตัวปลอม ！" วรินทรมองดูเเผลถลอกที่ข้อมือตัวเอง เเล้วก็หันไปมองค้อนใส่ชนุตร์

ชนุตร์ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างรู้สึกผิด ถึงจะโดนวรินทรด่าเเต่ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด กลับทำหน้ายิ้มแหยๆใส่เธออีก " เหอะๆๆ ฉลาดจริงๆ เเต่ดูสิ จะเจอเธอแต่ละทีมันง่ายซะที่ไหน ？ยังไงก็อย่าถือโทษโกรธเคืองกันเลยนะ "

" ใครอนุญาตให้คุณเรียกชื่อเล่นฉันห๊ะ ？ใครใช้ให้คุณมาหาฉัน ？ฉันไม่ใช่ทอม มาหาฉันก็ไม่มีประโยชน์ "

เพื่อจะเจอเธอ ถึงขั้นต้องขับรถชนเธอจนกระเด็นเลยรึไง ？

ฮ่าๆๆๆๆ

วรินทรอยากจะหัวเราะจนตัวงอ เเต่พอเธอเริ่มหัวเราะก็ลามไปเจ็บแผลอีก ประเด็นก็คือหัวไหล่เธอเพิ่งจะหายเมื่อไม่นานมานี้เอง กลับมาโดนซ้ำอีก

จริงๆแล้วเธอไม่ได้กลัวเจ็บหรอก เเต่กลัวว่าตามร่างกายเธอจะมีแผลเป็นต่างหาก

สำหรับผู้หญิงเเล้ว เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องยากที่สาวๆจะยอมรับได้

" ฉันไม่ใช่ทอม จริงๆ ！จะให้ฉันทำยังไงถึงจะเชื่อฉัน ？" ทุกครั้งที่วรินทรพูดแบบนี้ ชนุตร์ต้องรู้สึกอ่อนปวกเปียกทุกครั้งไป

เขาจะพิสูจน์ยังไงดี ？

เรื่องนี้จริงๆมันก็พิสูจน์กันยาก

อันดับแรกคือต้องมีแฟน ใช่เเล้ว ต้องมีแฟน ถ้าไม่มีแฟน มันก็เท่านั้น ……

พอถึงโรงพยาบาล ชนุตร์รีบโดดลงจากรถลงไปเปิดประตู จังหวะที่วรินทรไม่ทันระวัง เขาก็อุ้มเธอเดินตรงไปที่ประตูทางเข้าโรงพยาบาล

" คุณคิดว่าขาฉันหักรึไง ？ฉันเดินเองได้ " วรินทรมองจ้องหน้าเขา รู้สึกแปลกๆชอบกล พยายามดิ้นรนให้เขาวางเธอลง

ชนุตร์ไม่เพียงเเต่ไม่ยอมปล่อยเธอลง แต่กลับกอดเธอแน่นขึ้นไปอีก เขาแอบอมยิ้มที่มุมปาก ทำตาหยีๆ รีบก้าวอาดๆๆเข้าไปข้างในโรงพยาบาล

ทีนาร์ที่ขับตามหลังมา พอลงจากรถได้ก็ทันเห็นภาพนั้นพอดี ก็เลยรีบหยิบมือถือเปิดโหมดถ่ายรูป ถ่ายรูปพวกเขาเอาไว้ได้ ……

" หมอๆ ช่วยด้วยครับ ！เมียผมแท้งลูก ！！" พอชนุตร์เข้าไปด้านในห้องฉุกเฉินได้ ก็รีบตะโกนร้องเรียกหมอ จนทำให้คนที่ต่อคิวอยู่ข้างหน้าพากันหลีกทางให้

ทีเเรกคนเหล่านั้นก็โมโห เเต่พอได้ยินที่เขาร้องเรียก ก็พากันหลีกทางให้เขา

แท้งลูก ？

แท้งลูก ？

วรินทรขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปากสีชมพูเหมือนเชอรี่ของเธอ ก่อนหันไปจับมือของเขาพูดว่า " ช่างมันเหอะ พวกเราไปต่อแถวเหอะ "

ชนุตร์ทำท่านิ่งขรึม เขากุมมือวรินทรไว้ ประหนึ่งบ่งบอกว่าให้เธอวางใจเขาเถอะ หลังจากนั้นก็หยิบมือถือออกมาโทร

พวกคนที่ต่อคิวอยู่ด้านหลังพากันอยากรู้อยากเห็น เรื่องหาหมอเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้อยากดูว่าสุดท้ายเเล้วชนุตร์จะมีพาวเวอร์ซักแค่ไหนกัน ถึงได้กล้าสั่งให้ผู้อำนวยการออกมาหาได้

จะทำให้ผู้อำนวยการออกมาหาได้หรือไม่ นี่แหละคือปัญหา

" มีคนบางจำพวก ที่ชอบเสเเสร้งว่าตัวเองมีพาวเวอร์ ทำเป็นเก๊กท่าเข้ามากร่างในโรงพยาบาล " หมอคนนั้นกรอกตาบน มองดูชนุตร์ที่กำลังคุยโทรศัพท์ ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนเป็นลูกผู้ดีมีเงิน เเค่ดูก็รู้ว่าพยายามอยากจะโชว์พาวเรียกร้องความสนใจจากผู้หญิงเเค่นั้นเเหละ คงไม่ได้มีปัญญาทำอะไรได้เองหรอก

ผู้อำนวยการออกจะยุ่งขนาดนั้น คิดว่าเเค่โทรกริ๊งเดียวก็จะทำให้เขาออกมาได้อย่างงั้นรึ ？

ชนุตร์วางสายไปได้สักสองนาที ผู้อำนวยการก็ออกมาจริงๆ ！

" มาตรวจร่างกายเหรอครับคุณชนุตร์ ？" ผู้อำนวยการโรงพยาบาลยืนบิดมือไปมา มองดูชนุตร์อย่างกังวลใจ

นี่มันอะไรกัน ？！

หมอคนนั้นก็รู้สึกคาดไม่ถึง ว่าท่านผอ.จะรีบออกมาจริงๆ เเละท่าทางก็ดูต่างไปจากปกติ ที่มักจะเเข็งกร้าวดุดัน

หมอเริ่มรู้สึกเหมือนมองไม่เห็นเงาหัวตัวเองขึ้นมาทันที คุณชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ อาจจะทำให้เขาต้องตกงานก็เป็นได้ ……

" ผมพาเพื่อนมาหาหมอน่ะครับ เเล้วหมอท่านนี้ก็ดูเหมือนไม่เต็มใจรักษาพวกเรา ไล่พวกเรา นี่มันเป็นจรรยาบรรณของหมออย่างงั้นเหรอ ？" ชนุตร์หันไปยักคิ้วหลิ่วตาใส่ ทำหน้าเชิดใส่หมอ แอบยิ้มเบาๆ