ตอนที่255 แต่งงาน
ตอนกลับมาบริษัท CR เป็นวันหลังจากที่ออนแอร์คลิปโฆษณาไปสองวันแล้ว ดีที่การรักษาความปลอดภัยของบริษัทCRดีมาก ขอแค่รถของทาวัตขับเข้ามาในเขตCR ถึงแม้พละกำลังของนักข่าวจะมากมายแค่ไหน ก็ไม่สามารถฝ่าเข้ามาไม่ได้ ดังนั้นจึงวางใจ
เมื่อถึงห้องทำงาา เลขานิธูรก็เข้ามา
คุณวรินทรคะ นี้เป็นหนังสือนัดหมายค่ะ คุณลองดูว่ามีตรงไหนต้องแก้ไขไหม” เลขานิธูรยื่นหนังสือให้วรินทร แล้วเปิดให้เธอดู
วรินทรวางแก้วโยเกิร์ตที่ยังไม่ทันได้ดื่มลงข้างๆ หยิบเอกสารขึ้นมาดูอย่างละเอียด นัยน์ตามีความสงสัย “นี้คืออะไร?”
“ลูกชายคนเดียวของผู้ประกอบการจิวเวลรี่รายใหญ่ผลวัตจะหมั้นกับลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นในเดือนหน้า นี้มันหนังสือนัดหมายตัดชุดงานหมั้นกับคุณค่ะ”เลขานิธูรอธิบาย
“ฉันไม่เคยเจอพวกเขานะ” วรินทรเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ คนสองคนนี้เธอไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ ทำไมถึงมาหาเธอได้หล่ะ?
ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เคยรับปากใครว่าจะออกแบบให้ใครที่ไหน
“ท่านประธานทาวัตเป็นคนจัดการค่ะ จะคัดเลือกจากนัดหมายทั้งหมดมาให้คุณ คุณแค่ต้องออกแบบเสื้อผ้าก็พอ” เลขานิธูรเห็นใบหน้าที่สับสนของวรินทร รู้สึกตลก อำนาจพิเศษที่ใครใครต่างอิจฉาทำไมเธอถึงดูไม่ดีใจเลย
“ท่านประธานแจ้งแล้วค่ะว่า ไม่ว่าจะได้ค่าตอบแทนเท่าไร ก็เป็นของคุณวรินทรทั้งหมดเลย
วรินทรตาโต ถึงแม้จะกะทันหันไปหน่อย ขอแค่เงินเข้ากระเป๋า จะให้เธอออกแบบอะไรก็ไม่มีปัญหา
มีใครบ้างที่ไม่อยากได้เงิน
“ได้ ฉันรู้แล้ว” วรินทรอ่านหนังสือนัดหมายอย่างเร็ว แล้วเมื่อเห็นยอดเงินมัดจำที่จ่ายแล้วตาแทบถล่น
“ยังมีอีกเรื่อง คุณนิสิตาจากบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนัดเจอคุณที่โรงแรมฮวงเซิงสากลเที่ยงวันนี้ อยากคุยกับคุณเรื่องความต้องการเกี่ยวกับชุด” เลขานิธูรทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่จะเดินออกไป
วรินทรไม่ได้ใส่ใจมากนัก เหมือนFSมาก ถ้าเป็นชุดที่ลูกค้านัดล่วงหน้า ดีไซเนอร์ต้องไปคุยกับลูกค้าด้วยตัวเอง แบบนี้เวลาออกแบบจะสะดวกมากขึ้นและหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดได้ง่ายกว่า
กลางวันวันนี้ วรินทรไปตามที่นัด
ลูกสาวของประธานบริษัทเอวีร่าคอร์ปอเรชั่นนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เห็นวรินทรเดินเข้ามา เลยลุกขึ้นยืน แล้วจับมือกับเธอด้วยมารยาท แล้วค่อยนั่งลง
ถึงแม้จะรู้มาบ้างว่าดีไซเนอร์ที่ชื่อวรินทรทั้งสวยและเด็ก แต่ก็เทียบไม่ได้กับที่เห็นวันนี้
นิสิตายิ้ม “คุณวรินทรดูเด็กจริงๆ ดูเหมือนนักเรียนที่เพิ่งเรียนจบเลย”
คุณนิสิตาพูดเกินไปค่ะ ปีนี้ฉันอายุ23แล้ว” วรินทรรู้ว่านิสิตาไม่ค่อยเชื่อเรื่องอายุของเธอ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ
นิสิตาพยักหน้า จ้องมองวรินทรโดยไม่ใช่การสำรวจ แต่คือการเคารพ เธอเป็นคนเลือกดีไซเนอร์เอง เธออยากได้งานแต่งที่ไม่เหมือนใคร แน่นอนว่าต้องให้ความสำคัญกับชุดเจ้าสาวเป็นพิเศษ ถึงแม้จะเป็นแค่งานหมั้น ก็สะเพร่าไม่ได้
“ไม่ทราบว่าสำคัญคุณนิสิตาแล้ว ชุดเจ้าสาวแบบไหนสวยที่สุดคะ?” วรินทรยกแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้า จิบไปทีหนึ่ง
ทีแรกนิสิตาไม่รู้จะใช้คำพูดใดมาอธิบายแต่ก็โดนคำถามของวรินทรจุดประกายขึ้น เกิดความคิดบางอย่างในหัว “ดูร่าเริงแต่ก็ยังสง่า ดูเรียบหรู รวมเอาความสวยงามทั้งหมดมารวมกัน”
“ความคิดของคุณนิสิตาดีมากเลย แต่ว่าส่วนตัวฉันคิดว่าที่คุณพูดมาควรใช้ในงานแต่งของคุณมากกว่า ให้ความสวยงามที่สุดมีแค่ครั้งเดียว จะล้ำค่ามากกว่า” วรินทรพูดเบาๆ แล้วหยิบipadจากกระเป๋าหนังด้านหลังตัวเองออกมา ยื่นให้นิสิตา
“คุณนิสิตา ถ้าโลภเกินมากผลที่ได้จะตรงกันข้ามกับที่คิดนะ” วรินทรดูออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ เลยพูดให้ฟัง
คิดไม่ตก ทำไมถึงไม่เชื่อเธอแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นงานหมั้น เธอก็สามารถทำให้เธอสวยงามโดยไม่ส่งผลกระทบกับงานแต่งงานได้ ออกแบบชุดแต่งงานที่ดีเหมือนกันสองชุด
นิสิตาอึ้งไปสักแป๊บ แล้วจึงเข้าใจสิ่งที่วรินทรพูด แต่ก็ไม่ได้โกรธกับคำพูดของเธอ ดันipadขึ้นให้กับเธอ “ฉันเข้าใจหล่ะ คุณวรินทรจัดการได้เลยค่ะ ถ้าผลออกมาดี ชุดเจ้าสาวงานแต่งก็ต้องรบกวนคุณด้วย”
วรินทรยิ้มมุมปาก พยักหน้าตอบรับ “ได้ค่ะ คุณนิสิตาวางใจได้เลยค่ะ สิ้นเดือนนี้มารับชุดได้เลยค่ะ”
“ได้ค่ะ รบกวนคุณหน่อยนะคะ” นิสิตาหยิบกระเป๋าบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น ส่งยิ้มและจับมือกับวรินทรอีกครั้ง แล้วเดินออกห้องอาหารพร้อมกัน
วรินทรลองคำนวนดู เหลือเวลาอีกยี่สิบกว่าวันก่อนถึงวันส่งมอบชุด ยังเหลือเวลาอีกนาน เลยไม่รีบ เธอมีความมั่นใจว่าจะทำได้ดี
แต่ว่าวรินทรคิดไม่ถึง แผนการตามความเปลี่ยรแปลงไม่ทัน พายุฝนจะมาเร็วขนาดนี้ พัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ซ่อนไว้ออกมาข้างนอกหมด
_
หลังจากเจอกับนิสิตาแล้ว วรินทรก็เดินตามทางไปเยี่ยมประภาพที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ตามที่หมอแจ้งมาว่าอาการป่วยของเขาดีขึ้นแล้ว แต่ยังต้องพักรักษาตัว อีกไม่กี่วัน ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
“เสร็จหรือยัง?” เสียงทาวัตส่งมาทางโทรศัพท์ น้ำเสียงมีความนุ่มนวล
วรินทรยิ้มเหมือนแมวน้อย ดึงคอเสื้อไปด้วย แล้วตอบว่า “เสร็จแล้ว ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล เยี่ยมประภาพเสร็จก็กลับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...