หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 258

ตอนที่ 258 ลูกสืบพบเบาะแส

ทาวัตหันกลับมามองทุกคน “ชนุตร์ ไม่ได้อยู่ในฝรั่งเศษ”

“อะไรนะ?” ธรรศกับนรชัยมองทาวัตอย่างตกใจ “เขาไม่อยู่ฝรั่งเศษ? แล้วทำไมต้องบอกคนอื่นว่าไปดูงานที่ฝรั่งเศษ”

“ชนุตร์คนนี้น่าสงสัยจริงๆ หลังจากประภาพปรากฎตัว เขาก็เคยปรากฎตัวอีกเพียงแค่ครั้งเดียว นั่นก็คือตอนที่ช่วยเหลือวรินทร” ทาวัตพูดต่อด้วยแววตาครุ่นคิด “ตอนนั้นที่ชนุตร์ชนวรินทรไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เขาตั้งใจชนแล้วถือโอกาสพาวรินทรไปส่งที่โรงพยาบาล”

แววตาธรรศเป็นประกาย มองทาวัตแล้วพูดว่า “ชนุตร์เจตนาหาโอกาสใกล้ชิดวรินทร”

“แต่ว่าเขาจะอยากใกล้ชิดกับวรินทรทำไม นอกจากใกล้ชิดวรินทรแล้ว เขาก็ไม่ได้มีทีท่าอย่างอื่น แบบนี้ช่างน่าแปลกจริงๆ” นรชัยพูดขึ้น

เรื่องราวในครั้งนี้ จุดไหนก็น่าสงสัยไปหมด ทีแรกนึกว่าน่าสงสัยแค่มีคนลักพาตัวประภาพกับวรินทร แต่ตอนนี้ดูแล้ว ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น

“การปรากฎตัวของชนุตร์ก็มีความน่าสงสัยตั้งแต่แรกแล้ว บวกกับเขากับประภาพยังมีความสัมพันธ์กันอีก อาจเป็นไปได้ว่าเขานั่นแหละที่เป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง” ทาวัตพูดขึ้น “ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม รีบหาตัววรินทรให้เจอก่อนค่อยว่ากัน”

ในเวลานี้ กวินวิ่งเข้ามาจากประตูด้านนอก นำข้อมูลกองหนึ่งวางบนโต๊ะให้ทาวัตดู “พ่อครับ ลูกพบเบาะแสแล้วครับ”

“คืออะไร?” ทาวัตหยิบเอกสารหนึ่งในกองนั้นขึ้นมา ธรรศกับนรชัยก็หยิบที่เหลือมาดู

“ชนุตร์คนนั้น แท้จริงแล้วเป้าหมายของเขาก็คือคุณแม่ครับ เพราะเหตุการณ์ตกตึกคราวที่แล้ว และครั้งที่คุณแม่เคยโดนลักพาตัว ล้วนเป็นแผนการของเขาคนเดียวครับ” กวินเพิ่งได้ข้อมูลมาจากเอฟ

ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นชนุตร์แน่ๆที่ลักพาตัววรินทรไป แต่ว่า เขาปกปิดตนเองอยู่ที่ลับแค่เพื่อรอลักพาตัววรินทรแค่นั้นหรอ?

เหตุผลล่ะ?

ในตัววรินทร ไม่น่ามีสิ่งของอะไรที่มีค่าเพียงพอให้เขาต้องทำถึงขนาดนี้นะ

นอกจาก.......

“พ่อครับ ชนุตร์คนนี้กับบ้านพูลสวัสดิ์เคยไปมาหาสู่กันไหมครับ?” กวินเดินมาถามทาวัต อย่างสุขุม

ธรรศกับนรชัยดูข้อมูลหมดแล้ว ต่างก็มองกวินอย่างประหลาดใจ พวกเขารู้ว่าลูกชายทาวัตต้องไม่ธรรมดาแน่ แต่ก็คิดไม่ถึงว่า สิ่งที่พวกเขาต้องสืบหาอย่างยากเย็น กลับถูกสืบหาได้อย่างง่ายดาย และยังละเอียดขนาดนี้

คำพูดคำจาการกระทำเด็ดเดียว ใจร้อนแต่ไม่ขาดสติ มีความเหมือนทาวัตถึง90%

“บ้านพูลสวัสดิ์?” ทาวัตครุ่นคิด “ทำไมถึงถามแบบนี้?”

กวินเม้มริมฝีปาก มองธรรศกับนรชัย แล้วพูดว่า “ลุงธรรศกับลุงนรชัยล้วนเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ ดังนั้นผมเชื่อว่า สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ คุณลุงจะเก็บไว้เป็นความลับใช่ไหมครับ?”

“แน่นอน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรากับพ่อนายยังต้องพูดอีกหรอ?” ธรรศมองกวินอย่างเฝ้าคอย ยิ่งอยู่ก็ยิ่งประหลาดใจ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งชอบเด็กคนนี้

ทาวัตมองมาทางกวิน เขารู้สึกได้ว่าต้องเกี่ยวกับสถานะของเอฟเป็นแน่

“ชนุตร์คนนั้น จึงเป็นไปได้ว่าเป็นคนจับแม่ไป เหตุผลก็เพื่อแหวนลับ” กวินคิดอย่างละเอียด เหตุผลนี้ก็พอจะสามารถบ่งบอกได้ว่า ทำไมชนุตร์ถึงจับตัวแม่ไป

“แหวนลับยังไม่มีใครค้นพบไม่ใช่หอ? หรือว่าอยู่ในมือวรินทร?” นรชัยถามขึ้น

“ไม่มี แม่ไม่มีแหวนลับ พวกเรายังหาไม่เจอ แต่แม่เป็นลูกสาวของยาย คนพวกนั้นก็เลยพุ่งเป้าไปที่แม่” กวินไม่ได้บอกทุกคนว่าแหวนลับอยู่ในมือตน เพราะเรื่องนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก เขาจะเสี่ยงไม่ได้เลย

“พวกเรารู้ล่ะ พี่ชาย พวกเราไปสืบหาดูว่ามีเบาะแสอะไรอีกไหม” ธรรศพยักหน้า ลุกขึ้นมาพูดกับทาวัต นรชัยก็ลุกขึ้นตาม

ทาวัตพยักหน้า บ่งบอกว่ารับทราบ

เมื่อพวกเขาไปกันแล้ว ในห้องทำงานเหลือเพียงกวินกับทาวัต

“พูดซิ อยากพูดอะไรกับพ่ออีก?” ทาวัตหยิกแก้มของกวิน แก้มนุ่มๆแบบนี้นี่เอง ก็ว่าทำไมวรินทรถึงชอบหยิกหน้าลูกนัก

กวินเงยหน้ามองทาวัต สีหน้าจริงจัง “พ่อครับ สิ่งที่ลูกจะพูดต่อไปนี้อาจจะเหลือเชื่อ แต่พ่อต้องเชื่อลูกนะ”

“อืม พ่อเชื่อ” ทาวัตตอบรับอย่างไม่ลังเล เขารู้ว่าสิ่งที่ลูกจะพูดต่อไปนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก

“ก็คือ ที่จริงแม่ไม่ใช่ลูกสาวของชยุต พ่อแท้ๆของแม่ ตาแท้ของลูก คือตาถวิล แม่ยังมีพี่ชายอีกคน ชื่อฐานทัตเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงอยู่ที่ฝรั่งเศษ”

“ที่จริงก่อนที่ยายจะแต่งงานกับชยุต ได้เคยแต่งงานกับคุณตาแล้ว เพียงแค่ไม่มีใครรู้ ต่อมาตระกูลศรีภักดีล้มละลาย คุณตาซึ่งอยู่ฝรั่งเศษกลับมาไม่ทัน คุณยายที่ตั้งท้องแม่ยังไม่ครบเดือนหนีไปที่บ้านพูลสวัสดิ์ เพื่อแม่คุณยายต้องยอมลดศักดิ์ศรีแต่งงานกับชยุต แล้วคลอดแม่ คุณตาบอกว่า แม่ชื่อวรินทร คุณยายตั้งให้ตอนที่ตั้งท้องแม่ หวังว่าแม่จะแคล้วคลาดปลอดภัย”