หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 278

ตอนที่ 278 เธอกำลังล้อพวกเราเล่นหรือ

ควรทราบว่า CR เป็นบริษัทที่ดีไซนเนอร์จำนวนนับไม่ถ้วนทุ่มเทความคิดจะเข้าไปให้ได้

ต่อให้เป็นดีไซเนอร์อาวุโส ก็ไม่มีทางปล่อยความรุ่งโรจน์นี้ไปง่ายๆ แน่

ผู้หญิงคนนี้ เหตุใดถึงยกเรื่องนี้ขึ้นมาเดิมพันได้?

“เธอกำลังล้อพวกเราเล่นหรือ?” นิสิตากล่าวอย่างไม่เชื่อถือ

“ตอนนี้พวกคุณไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้แค่เชื่อฉันเท่านั้น ฉันยังสามารถให้ชุดแต่งงานที่เสร็จสมบูรณ์ให้กับพวกคุณได้!” วรินทรเชิดคางขึ้นน้อยๆ เชื่อมั่นใจตนเองและมั่นใจยิ่ง

ถึงแม้เธอจะยังเยาว์วัย ประสบการณ์ที่ฝ่าฝันมากลับไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเปรียบเทียบได้

วรินทรไม่เคยทำสิ่งที่เธอไม่มีความมั่นใจ เธอเชื่อมั่นภาคภูมิใจในตัวเองถึงขั้นเย่อหยิ่ง ล้วนเป็นเพราะมีข้อได้เปรียบนี้

ในใจของนิสิตารู้สึกหวั่นไหว พรสวรรค์ของวรินทรวางอยู่ตรงนั้น ไม่มีคนกล้าปฏิเสธ

ถ้าหากให้พวกเขาไปหาซื้อชุดแต่งงานใหม่ เวลาก็ไม่เพียงพอแล้ว

ดังนั้นถ้าเป็นอย่างที่เธอกล่าว ตอนนี้พวกเขาทำได้แค่เชื่อเธอแล้ว

ปทิตยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง กลับถูกนิสิตาดึงรั้งไว้ เธอมองวรินทรกล่าว “หวังว่าความสามารถของเธอจะเป็นอย่างที่เธอพูด และงานหมั้นที่เรียบร้อยไร้ตำหนิกับพวกเรา”

วรินทรพยักหน้าเล็กน้อย หมุนตัว มองจ้องชุดแต่งงานที่อยู่ในมือไม่กี่วินาที ท้ายที่สุดก็ใช้มือทั้งคู่ฉีกออก เสียง “แคว่ก” ดังขึ้น ชุดเจ้าสาวที่ไม่ติดเย็บต่อกันก็ถูกเธอฉีกดึงออกมาแล้ว!

“อ๊ะ!” นิสิตาร้องเสียงต่ำ มองความเคลื่อนไหวของวรินทรอย่างตระหนกตกใจ จากนั้นก็ปิดปากตัวเองหันหลังไม่กล้ามองอีก

ชุดเจ้าสาวนี้ถึงแม้จะมีช่องว่าง ทว่าก็แค่เชื่อมต่อกันใหม่เท่านั้น ถ้าหากทำสำเร็จก็จะเป็นชุดที่งดงามอย่างยิ่งชุดหนึ่งแน่ ถูกฉีกออกเช่นนี้ นิสิตารู้สึกเจ็บปวดใจแล้ว

วรินทรคนนี้ที่แท้แล้วคิดจะทำอะไรกันแน่?

คนทั้งห้อง หลังจากที่มองการกระทำของวรินทรแล้วล้วนนิ่งงัน

เธอมาซ่อมแซมจริงๆใช่ไหม และไม่ได้มาทำลายแน่นะ?

ปทิตมองภาพตรงหน้าอย่างกังวล ค่อยๆ รู้สึกไม่เชื่อถือในตัวเองวรินทรขึ้นมา แต่แรกถ้าหากไม่ใช่นิสิตาออกปาก เขาไม่มีทางปล่อยให้วรินทรได้ลองทำแน่

เพียงแต่อยากดูว่าเธอจะมีวิธีอย่างไรเท่านั้น แต่เขาดูแล้วเธอก็เพียงกลั้นลมหายใจแล้วผูกคอตายเท่านั้นเอง

วรินทรไม่สนใจสายตาประหลาดของพวกเขา จัดการแยกชิ้นส่วนชุดแต่งงานที่เสียหายออกมาอีก

จากนั้นใช้ชิ้นส่วนของชุดแต่งงานที่ฉีกออกมา ม้วนพันเป็นรูปทรงดอกกุหลาบขึ้น และเย็บเป็นดอกกุหลาบที่พับขึ้นมาใหม่หลายดอกนี้

ความเร็วของเธอนั้นรวดเร็วมาก จัดการอยู่ไม่กี่นาที ก็ทำเสร็จออกมาชิ้นหนึ่งแล้ว ต่อเนื่องไปอีกชิ้นหนึ่ง

จังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ ในสายตาของคนเหล่านี้ จากตอนแรกที่เหยียดหยามและไม่เชื่อถือ พลันกลายเป็นตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ

วรินทรใช้ดอกกุหลาบดอกแรกตกแต่ง รูปแบบของชิ้นแรกกับชิ้นที่สองกลับไม่เหมือนกัน ถึงแม้จะเปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย แต่กลับให้ความรู้สึกไม่เหมือนกัน

ชุดพิธีการในวันนี้ของนิสิตามีหกชิ้น ชุดของปทิตสามชิ้น วรินทรต้องใช้เวลาภายในหนึ่งชั่วโมงจัดการทั้งเก้าชิ้นให้เสร็จเรียบร้อย

คนรับใช้ที่รู้สถานการณ์ยกน้ำมาเสิร์ฟ วางบนโต๊ะด้านข้างวรินทร เกรงว่าเธอกระหายก็จะสามารถดื่มได้ทันที

อย่างรวดเร็วยิ่งงานหมั้นก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว นิสิตาถูกเหล่าช่างแต่งหน้าพาไปที่ห้องแต่งตัว ปทิตหลังจากมองส่งเธอไปแล้ว ก็หันไปสั่งการข้างหูของพ่อบ้านสองสามประโยค เหลือบมองวรินทรคราหนึ่ง แล้วก็เดินออกจากห้องนี้ไปเช่นกัน

วรินทรมองพวกเขาจากไปอย่างงุนงงสับสน ในใจรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีก่อตัวขึ้น...

อย่างที่คาด มือใหญ่ของพ่อบ้านคนนั้นโบกคราหนึ่ง คนรับใช้สองสามคนเดินออกไป และเอ่ยกับวรินทรที่หน้าประตูว่า “หลังจากงานหมั้นเสร็จสิ้นลงคุณชายน้อยจะมาตัดสินเรื่องของเธออีกที ในช่วงนี้เวลาเธอก็รออยู่ที่นี่เถอะ”

กล่าวจบ พลันปิดประตูทันที

“ฉันจะไป!” มุมปากของวรินทรเม้มแน่น ตอนที่เร่งก้าวไปถึงหน้าประตูก็ถูกปิดประตูลงกลอนแล้ว เธอยื่นเท้าเล็กๆ ถีบไปบนประตูเต็มแรง

เห็นเธอเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่จะรังแกกันยังไงก็ได้ใช่ไหม? เป็นคนอย่างไรกันนี่!

วรินทรกัดฟันพลางขบคิด เท้าเล็กๆ เตะไปที่ประตู เตะจนประตูคลาสสิคบานนี้สั่นสะเทือนไปหมด แต่ก็ยังไม่สามารถระบายความโกรธเกรี้ยวของเธอได้

นี่มันมีความผิดพลาดหรือไม่ เธอรีบเร่งมาแก้ไขปัญหาให้พวกเขา ตัดเย็บดัดแปลงชุดให้พวกเขาเสียจนมือชา ไม่ได้ปฏิบัตด้วยอย่างเคารพกลับมาก็แล้วไปเถอะ เธอไม่ได้ถือสาอะไร

แต่ว่าตอนนี้กลับถูกขังไว้ราวกับนักโทษอย่างนี้ เห็นเธอน่ารังแกหรืออย่างไร!

หลังจากโกรธเกรี้ยวแล้ว วรินทรในใจรู้สึกไม่สบายนัก นั่งดันประตูบนพื้นเย็นเฉียบ ทุบประตูอยู่สองสามครั้งด้วยความโกรธ

เธอและคุณชายปทิตในอดีตไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน เร็วๆ นี้ก็ไม่ได้เป็นอริกัน เหตุใดถึงทำกับเธอเช่นนี้?

ปทิตเปลี่ยนเป็นชุดแต่งงานเรียบร้อยรีบเร่งไปที่งานหมั้น พบเห็นคนสองคนเดินมา เขาหยุดฝีเท้าลง หันไปพยักหน้าให้คนผู้นั้นอย่างเคารพนบน้อมเต็มร้อย “คุณทิโนทัย คุณชนิศา พวกท่านมาแล้ว ยินดีต้อนรับเข้าสู่งานเลี้ยงมงคลสมรสของผมนะครับ”

ผู้มาคือชนิศาและทีนาร์ เวลานี้ทิโนทัยกำลังคุยอยู่กับนักธุรกิจคนหนึ่งอยู่ที่ห้องพิธี พวกเธอราวกับตั้งใจมาหาปทิตเป็นพิเศษ