หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 ความเจ็บปวดที่เคยได้รับ

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกฉันมา ”วรินทรอดทนต่อความเจ็บของแผ่นหลังแล้วลุกขึ้นนั่ง ความรู้สึกบอกเธอว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่

มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นที่ทำให้ทีนาร์เกลียดเธอมานานขนาดนี้

“ คุณอยากรู้หรอ?” ทีนาร์ปล่อยมือ ความเจ็บปวดเต็มดวงตาแต่ก็ยังฝืนเชิดหน้า

วรินทรพยักหน้า เสียงสั่น “ ถ้าหากคุณยินดีเล่าให้ฉันฟัง”

ตอนนั้นเอง ประตูกระท่อมก็เปิดออก ผู้ชายเดินเข้ามาและพูดกับทีนาร์ว่า “ คุณหนู คุณผู้หญิงคนนั้นให้ผมมา คุณหนูกลับไปได้แล้วครับ”

คุณผู้หญิงคนนั้น? วรินทรคิดทบทวนอย่างละเอียดว่าคุณผู้หญิงคนนั้นหมายถึงใคร สุดท้ายเธอคิดว่าคงเป็นธารี

นอกจากธารี ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว

เมื่อวรินทรเห็นผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกกลัว หมือนตัวเองโดนงูจ้อง ทีนาร์คงไม่มอบเธอให้ผู้ชายคนนี้นะ?

ทีนาร์ไม่ได้พูดสิ่งที่ตัวเองกำลังจะพูดต่อ เนื่องจากโดนผู้ชายตัดบท เมื่อมีคนอื่นอยู่ด้วย เธอก็หมดอารมร์ที่จะเล่าต่อ เธอยืนขึ้นและพูดว่า “ ฉันรู้แล้ว”

“พวกคุณคิดจะทำอะไร?” วรินทรมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง ออกแรงขยับมือที่ถูกมัดห้อยหลัง รู้สึกเหมือนเชื่อกที่มัดมือเธอจะหลวมลง

เธอดีใจแต่สีหน้ายังดูนิ่งและมองที่ทีนาร์และผู้ชายคนนั้น

ทีนาร์ทำเสียง หึ่ม แล้วพูดต่อ “ คุณก็อยู่ที่นี่ลิ้มรสความทุกข์ที่ฉันเคยประสบก่อนหน้านี้ไปละกัน ！”

หลังพูดจบก็เดินออกไปพร้อมผู้ชายคนนั้นและปิดประตูกระท่อม เท่าที่ฟังจากเสียงน่าจะล๊อคประตูด้วย

“ เฝ้าเธอให้ดี พรุ่งนี้ค่อยปล่อยเธอออกมา” ทีนาร์สั่งผู้ชายคนนั้น หลังพูดจบก็เดินลงจากเขา

หลังจากที่เธอไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นทำเสียง หึ่มอย่างไม่ค่อยพอใจ มองดูสีของท้องฟ้า แล้วก็ไปจากกระท่อม

หูของวรินทรแนบติดกับพื้น ได้ยินเสียงเดินจากไปของพวกเขา เมื่อแน่ใจว่าข้างนอกไม่มีคนแล้ว เธอก็รีบพิงพนังพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ใช้แรงขยับมือที่ถูกมัด เชื่อกก็ค่อยๆ คลายจนในที่สุดก็หลุด

ในที่สุดเชื่อกที่มัดมือเธอก็หลุดออก วรินทรไม่มีเวลาสนใจความเจ็บที่ข้อมือ เธอแก้เชื่อกที่มัดขาทั้งสองข้างอย่างเร่งรีบ

เธอยืนขึ้น เดินไปที่ประตูเบาๆ ถึงแม้นอกประตูจะไม่มีเสียงแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนเฝ้าที่ด้านนอก

เธอเขย่าประตู มันเป็นอย่างที่เธอคิด ประตูถูกล็อคจากด้านนอก

ขณะที่เธอกำลังกังวล เธอก็ได้ยินเสียงจากด้านนอก เธอจึงตั้งใจฟัง

เป็นเสียงเท้า หนักและทรงพลัง ไม่เหมือนทีนาร์ น่าจะเป็นผู้ชายเมื่อกี้

ฟังจากเสียง เขากำลังเดินวนกระท่อมไปมาไม่หยุด และยังได้ยินเสียงเหมือนเสียงราดน้ำ

เขากำลังทำอะไร?

วรินทรตกใจมากแต่ไม่กล้าหายใจดังกลัวคนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน เกรงไปทั้งตัว เม็ดเหงื่อเต็มหน้าผากที่ขาวเนียนของเธอ

กลิ่นอะไร? วรินทรตกใจอย่างรุนแรง กลิ่นเหมือน.............. น้ำมัน！?

รอเธอรู้ตัวอีกทีและวิ่งไปเตะประตู น้ำมันที่ถูกราดล้อมรอบกระท่อมโดยจุดขึ้นแล้ว กระท่อมถูกล้อมรอบด้วยกองไฟ

สวรรค์ ถึงขนาดจะเผาเธอ ！

วรินทรไม่เคยคิดว่าทีนาร์จะเกลียดเธอถึงขนาดนี้ ถึงขนาดจะฆ่าเธอ！

วรินทรดูดจมูกของเธอและสูดเอาอากาศที่บริสุทธิ์ หลังจากนั้นก็ใช้มือปิดจมูก กลิ่นไหม้ทำให้เธอทรมารมาก เหมือนเธอถูกโยนเข้าเตาเผา ใกล้จะถูกเผาทั้งเป็นแล้ว

ทันใดนั้น ท่อนไม้บนหลังคาโดนเผาจนหักและหล่นลงมา

วรินทรกลิ้งไปข้าง ๆจนหลบท่อนไม้ได้ ถึงโล่งใจ

แต่เธอรู้ดี เมื่อมีท่อนไม้หล่นมาแล้วหนึ่งท่อน มันก็จะมีท่อนที่สองและท่อนที่สามตามมา

กระท่อมหลังนี้ก็ไม่ได้มั่นคงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งอันตรายมากขึ้น

วรินทรติดอยู่กลางกระท่อม จะเดินหน้าหรือถอยหลังก็ไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแค่มองดูไฟค่อย ๆ ลามมาใกล้ตัวเธอ

ท่อนไม้บนหลังคาโดนเผาไหม้จนหักหนึ่งท่อน ส่ายไปมาสักพักก็ตกลงตรงจุดที่วรินทรอยู่

“วริน！”มีเงาคนบุกเข้าในทะเลเพลิง มองเห็นท่อนไม้ที่โดนไฟเผาจนดำกำลังจะตกลงมาแล้ว เขาหลับตาและพุ่งไปยังวรินทรโดยไม่ลังเล

วรินทรเองก็เห็นท่อนไม้ที่หักนั่น แต่เธอไม่มีแรงเหลือที่จะหลบมันอีกต่อไป ควันไฟเยอะจนเธอแทบจะลืมตาไม่ได้อีก

วินาทีที่ท่อนไม้หล่นลงมา เธอรู้สึกว่าตัวเอง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอถูกโอบล้อมด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่นและกว้าง หูได้เย็นเสียงเต้นของหัวใจอย่างเป็นจังหวะ

ได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจของคนคนนั้น ท่อนไม้หล่นลงบนพื้นแล้วกลิ้งสองรอบ ไฟยังคงลุกไม้ต่อไป

ใคร?ใครเป็นคนช่วยเธอไว้?

วรินทรหยีตาที่แดงไปทั้งดวงเนื่องจากควัน พยายามมองดูคนที่อยู่ตรงหน้า ในที่สุดก็พอจะโฟกัสได้ จ้องมองผู้ชายที่โอบกอดเธอไว้อย่างตกใจ

เหงื่อที่ไหลออกจากอวัยวะบนใบหน้าของเขา ไหลลงใบหน้าของเธอร้อนเหมือนไฟไหม้