หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 287

ตอนที่287 ปากเล็กๆนี่หวานจริงๆ

“คุณทิโนทัย คุณชนิศา สวัสดีค่ะ” วรินทรยืนอยู่ข้างๆทาวัต ทักทายพวกเขาอย่างมีมารยาท

ทิโนทัยพยักหน้า ใบหน้าที่น่าเกรงขามก็ยิ้มทันที “นี่คือวรินทรสิน่ะ ไม่เจอหลายปี ตอนนี้ดูผอมลงไปเยอะเลยนะ”

“คุณทิโนทัยต่างหากละ ไม่เจอหลายปีคุณยังหล่อกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย” วรินทรยกย่อคนที่ชอบตัวเอง ปากเล็กๆหวานเหมือนกับน้ำผึ้ง ชมจรทิโนทัยหุบยิ้มไม่ได้แล้ว

“เด็กคนนี้ ปากหวานจริงๆ นั่งลงก่อนเร็ว” ทิโนทัยยิ้ม

ความคิดของทิโนทัยกับชนิศาไม่ตรงกันจึงไม่ได้คัดค้านอะไรวรินทร เขาเชื่อในสายตาของลูกชาย ดังนั้นจึงปฏิบัติกับวรินทรไม่เหมือนกับแม่ของทาวัต เชื่อคำพูดที่ฟังมาจากคนอื่นจะทำให้เราเกลียดคนนั้น

ความคิดของผู้ชายกับผู้หญิง บางทีก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

วรินทรกับทาวัตนั่งลง มือที่จับเธออยู่นั้นบีบไปที่อุ้มมือเธออย่างแรง เธอเจ็บจนอยากจะบีบกลับไปทันที แต่ทิโนทัยและชนิศามองอยู่ ก็เลยต้องทนไว้

แอบโจมตี !

ชนิศากับทีนาร์ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร นั่งเงียบอยู่ข้างๆ

“ไม่ทราบว่าพ่อกับแม่มาที่นี่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ?” ทาวัตเอาขาของเขาพับขึ้นเลียริมฝีปากและปัดผมสีดำของเขาขึ้น

ชนิศาวันนี้ดูไม่มีปัญหากับวรินทร แม้แต่ตอนที่วรินทรเดินเข้ามาก็ไม่ได้พูดอะไรที่ดูเข้มงวดกับเธอ แต่ลากมือของทีนาร์หันไปถามทาวัต

“ทาวัต” เรื่องวันนี้เป็นทีนาร์ที่ผิด ฉันกับพ่อของแกเคยสอนเขาแล้ว แกดูสิ สามารถให้อภัยเธอได้หรือยัง?

สายตาของทาวัตเย็นชา “ให้อภัย? ไหนพวกคุณลองให้เหตุผลในการที่ผมจะต้องให้อภัยหน่อยสิ”

“ทีนาร์ยังเด็กยังไม่เข้าใจหลายๆเรื่อง ไฟนั้นก็ไม่ใช่เขาที่เป็นคนจุด เขาก็แค่ไปเชื่อคำชักชวนของคนอื่นจึงทำผิดพลาด!เขาเป็นน้องสาวของแก แกไม่ช่วยเขาและจะช่วยคนนอกได้ยังไง

สุดท้าย ชนิศาก็มองมาที่วรินทร สายตาดูมีอะไรแอบแฝง

“แม่ พูดแบบนี้ หมายความว่า วันนี้เขาต้องการจะฆ่าคน ผมก็ต้องยื่นมีดให้เขาใช่ไหม?” ทาวัตมองไปทางทีนาร์ด้วยสายตาเย็นชาและรู้สึกผิดหวัง

ทีนาร์ได้ยินคำพูดของทาวัตก็รู้สึกเสียใจ ในใจคิดว่า เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าห้องไม้นั้นจะเกิดไฟไหมขึ้นมากระทันหัน? มีคนดูอยู่ยังเป็นแบบนั้น อธิบายไม่ได้ว่าเป็นเพราะชีวิตของวรินทรนั้นสั้น?

อย่างไรก็ตามตอนนี้ทีนาร์ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรกับทาวัต เธอกับวรินทรใครมีความสำคัญกว่า หลังจากที่เธอกลับมาจนถึงตอนนี้ เธอมองตัวเองชัดพอแล้ว แต่วรินทรยังมีกวิน เขาก็ทำเรื่องตั้งมากมาย รวมถึงครั้งนี้ เป็นที่คาดกันว่าเธอจะต้องถูกทาวัติเกลียด

สีหน้าของชนิศาก็เปลี่ยนไป มีความตำหนิมองไปทางทาวัตอย่างไม่พอใจ “ทีนาร์จะทำเรื่องฆ่าคนพวกนี้ได้ยังไง? ในฐานะพี่ชายแกไม่เชื่อเขาเลยหรอ?”

หยุดไปครู่หนึ่ง ชนิศาพูดต่อว่า “ไม่เชื่อคนในครอบครัว แต่ไปเชื่อคำพูดของคนอื่น แกนี่มันเป็นลูก....”

“แม่” ทาวัตขัดจังหวังชนิศาด้วยความผิดหวัง สีหน้าเย็นชา หายใจโดยไม่แยแส “วรินทรไม่ใช่คนอื่น ในอนาคตฉันจะแต่งงานกับเขา”

หืม?!

วรินทรคิดออกพอดีว่าจะกินอะไร ก็ถูกคำพูดของทาวัติกลบไปหมดแล้ว เขา......ตะกี้พูดว่าอะไร?

แต่งงานกับฉัน?

พูดต่อหน้าพ่อแม่ของเขาว่าจะแต่งงานกับฉัน?

วรินทรค่อยๆเงยหน้า มองไปที่ทาวัต เธอคิดไม่ถึงว่าทาวัตจะทำเพื่อธอขนาดนี้

ที่ทิโนทัยกับชนิศามาวันนี้ก็เพื่อจะขอเรื่องของทีนาร์แค่นั้น ทิโนทัยให้ทาวัตแลกเปลี่ยนเงื่อนไขก็เพราะทีนาร์แน่นอน

ดูเหมือนว่าทิโททัยจะไม่ขัดเธอกับทาวัต แต่เงื่อนไขนี้ ดูไม่โอเคจริงๆ

“ทาวัต” สีหน้าของทิโนทัยเปลี่ยนไป “แกต้องคิดให้ชัดเจนแล้วละ”

ทาวัตหรี่ตาลง เขาดูออกว่าในสายตาของทิโนทัยหมายความว่าอย่างไร แต่ก็ไม่ได้เอามันมาใส่ใจ

“ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ วันนี้ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกคุณกลับไปก่อนเถอะ” พูดเสร็จ เขาก็จับมือของวรินทรขึ้นบันไดขึ้นตึกไป

หลังจากที่ทาวัตและวรินทรขึ้นตึกไป ทีนาร์ก็ทนไม่ไหวแล้ว กอดทิโนทัยและร้องไห้ออกมา “แม่ จะทำยังไงดี พี่เขาโกรธแล้วจริงๆ”

สีหน้าของชนิศาก็ไม่ดี เห็นทีนาร์ร้องไห้แบบนี้ในใจก็รู้สึกกังวล แต่ก็ยังปลอบเธอ “ไม่หรอก พี่เขาก็แค่กำลังโกรธ รอเขาใจเย็นลงก็ไม่มีอะไรแล้ว”

ได้ยินชนิศาพูดอย่างนั้น ทีนาร์ก็สบายใจขึ้น และไม่ได้กลัวมากเหมือนตอนแรกแล้ว

แต่พอคิดว่าตัวเองเกือบจะฆ่าคนไปคนนึง เธอรู้สึกกลัวอยู่พักหนึ่ง เธอรู้ดีว่าการฆ่าคนมันเป็นสิ่งผิดกฏหมาย เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโอกาสแก้ตัว

เหมือนกับว่าแม้ว่าบ้านของเธอจะมีเงินเยอะมากมาย ก็ไม่สามารถเอาเรื่องนั้นกลับมาได้แต่เมื่อทำไปแล้วแม้ว่าร่องรอยจะถูกลบไปแต่มันจะยังคงติดตามเธอไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต

หลังจากทาวัตสังให้พี่ลิงเอาอาหารขึ้นไปข้างบน วรินทรก็อดไม่ได้ที่จะกินมันอย่างรวดเร็ว