หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 325

ตอนที่ 325 ฟ้าผ่าในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส

ทาวัตเห็นผลที่ได้รับ จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อส่งข้อความหาคู่หูของติรยาที่อยู่บนเวที

เมื่อคู่หูของติรยาเห็นข้อความ จึงรีบบอกติรยาทันที และติยาหันไปมองพวกเขาแววเดียว แล้วหันกลับทันที แล้วพร้อมกับเตรียมตัวเตรียมใจจะพูดในสิ่งที่ต้องทำให้ทุกคนตกใจหรืออาจจะไม่พอใจก็ได้

"ท่านประธานทาวัตของพวกเราเพิ่งจะตัดสินว่าเสื้อผ้าที่เหลืออยู่ตรงนี้จะไม่จัดประมูล และจะนำไปจัดวางจำหน่ายสินค้าในปริมาณจำกัดภายในร้านแทน และผู้ใดที่ต้องการซื้อ จะต้องผ่านการยอมรับจากประธานทาวัตหรือวรินทรผู้ออกแบบถึงจะยอมขายสินค้าให้”

อะไรนะ ?? !!

ซึ่งเรื่องนี้ส่งผลให้บุคคลที่เตรียมพร้อมจะซื้อชุดรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าในวันที่ท้องฟ้ายังแจ่มใสเลย

นึกไม่ถึงเลยว่าจะไม่ให้ประมูลแล้ว ?

เสื้อผ้าเหล่านี้หากนำออกไปจากที่นี้ คาดว่าพวกเขาจะซื้อไม่ได้แล้ว !

และวรินทรกับทาวัตได้ออกไปจากสถานที่การจัดงานอย่างเงียบๆ โดยไม่สนใจเสียงเอะอะโวยวายและความไม่พอใจของคนในงานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ที่คุณทำแบบนี้เพราะจะช่วยฉันโฆษณาใช่ไหม ?”วรินทรเอียงหน้าไปดูสีหน้าที่สดชื่นของทาวัต แล้วถามอย่างเบิกบานใจ

"อืม” ทาวัตค่อยๆพยักหน้า และขับรถออกไปจากคริสตัลฮอลล์ทันที

"อ้อ” วรินทรอุทานออกมาเมื่อเธอเตรียมพร้อมที่จะนับจำนวนผู้ต่อสู้ที่ต้องการจะประมูล ก็เห็นเขาสั่งติรยา เธอจึงตกใจจนเกือบจะตาค้างปากค้าง

จริงๆแล้วการกระทำของเขาครั้งนี้ ต้องการที่จะให้ได้กำไรมากกว่าในงานการจัดการประมูลนั้น

สิ่งที่ประเทศ C มีอยู่มากมายนั้นก็คือคนมีเงินแต่ไม่ค่อยมีสถานที่ที่จะเสียเงิน และสิ่งสำคัญที่ชัดเจนสุดก็คือสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่าตนเองมีเงิน แถมคนพวกนั้นก็ชอบเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่มีมากกว่าเพื่อที่จะแข่งกันซื้อของต่างๆอีกด้วย

ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบสินค้าของตนเองที่ถูกปกคลุมด้วยทองคำ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าเธอคือผู้ที่โลภในทรัพย์สินเงินทอง และคนมีเงินจะทำอะไรก็ได้เสมอ

กวิน ซึ่งตอนนี้เขาอยู่ที่ที่เจอกับเอฟครั้งแรกคือที่ที่อยู่เก่า และดูข้อความบนหน้าจอที่พวกเขาส่งมาให้เอฟ

เกี่ยวกับชนุตร์

สำหรับกวินคนนี้ไม่กล้าและไม่ค่อยให้ความสนใจอะไร และไม่ว่าเบื้องหลังหรือข้อมูลพื้นฐานก็ไม่มีข้อมูลใดๆเลย แถมไม่มีการป้องกันใดๆด้วย

วันนี้วรินทรกับทาวัตมัวแต่ยุ่งเรื่องบริษัทจึงไม่ได้อยู่บ้าน เขาจึงถือโอกาสนี้ตั้งใจให้เอช่วยเขา และให้ลาหยุดไม่ไปเรียน เพื่อมาที่ที่อยู่เก่าและตรวจสอบข้อความพวกนี้

"เอฟพูดว่าตอนนี้ชนุตร์อยู่ที่เกาะไซปันเพื่อพักฟื้น และทั้งหมดนี้ก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติด้วย” บนแขนของเอถือโน้ตบุ๊คอยู่ และเธอก็ใช้นิ้วกดเพื่อที่จะขยายรูปใหญ่ขึ้นบนหน้าจอ

ภาพบนหน้าจอ ตอนนี้ชนุตร์กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้สำหรับเอน และใส่แว่นกันแดด ที่บริเวณลานบ้านและเคลิบเคลิ้มอยู่กับแสงแดดด้วย

แล้วไม่น่าจะมีเรื่องผิดปกติอะไรนะ

กวินจ้องหน้าจอแล้วถามทันทีว่า "น้องสาวเขาล่ะ ?”

เอกดแป้นพิมพ์บนโน้ตบุ๊ค และเริ่มเปลี่ยนไปส่องห้องมษยา ซึ่งนอนมาส์กหน้าอยู่บนโซฟา

มือซ้ายและมือขวาของเธอถูกพันด้วยผ้าพันแผล จึงทำให้เคลื่อนไหวช้ามาก

เนื่องจากมือทั้งสองข้างของมษยาถูกทาวัตทำให้เส้นเอ็นขาด แต่ยังดีที่แก้ไขสถานการณ์ได้ทัน แต่ก็ต้องใช้เวลาเยอะพอสมควร จึงจะสามารถฟื้นคืนสู่สภาพปกติได้

"มือบาดเจ็บถึงขนาดนี้แล้วยังจะมาส์กหน้าอีก เอผู้หญิงทุกคนรักสวยรักงามมากเลยเหรอ ?”กวินหันไปหาเอแล้วถามอย่างแปลกใจทั้งหมดนี้มีอะไรแปลกๆ แต่ว่าไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน และเป็นเรื่องที่ติดอยู่ที่ปาก พูดออกมาไม่ได้

ทาวัตให้เธอลาหยุดหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งหมายความว่าภายในหนึ่งอาทิตย์นี้เธอไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัท และยังสามารถพักผ่อนให้เต็มที่ได้อีกด้วย

เพราะฉะนั้นเธอจึงนอนหลับอย่างสบาย ต่อให้ใครมาเอะอะโวยวายก็ไม่ตื่น และยังมีกวิน ที่วันนี้คือวันศุกร์ และวรินทรก็หยุด ดังนั้นจึงอนุญาตไม่ให้เขาไปโรงเรียน และทั้งแม่ทั้งลูกต่างนัดกันหลับจนถึงตอนเที่ยง

แต่ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ทั้งแม่และลูกก็ยังหลับอยู่ความมืดนั่นอยู่เลย

ในคฤหาสน์มีแขกพิเศษมาสองท่าน ซึ่งหลังจากพี่ลิงเห็นแขกก็รีบขึ้นมาเคาะประตูห้องของวรินทรทันที

"อะไร ? ……โอเค หลังฉันอาบน้ำเสร็จจะลงไปทันที” เมื่อวรินทรได้ยินว่าทิโนทัยกับชนิศามาก็ลุกขึ้นจากเตียงทันที แล้วมัดผมอย่างลวกๆเล็กน้อย

"เชิญครับท่าน” พี่ลิงพูดจบ ก็รีบลงมาต้อนรับชนิศาด้านล่างทันที

วรินทรรีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า แต่เธอก็ค้นพบทันทีว่าตู้เสื้อผ้าเธอมีเสื้อผ้าเยอะมาก และไม่รู้จะเลือกตัวไหนดี สร้างความหนักใจให้เธอเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายก็เลือกชุดกระโปรงสีฟ้าคราม และรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

เธอใช้เวลาประมาณ 15 นาทีก็รีบออกมา เธอทั้งวิ่งไปด้วยและหวีผมไปด้วย หลังจากหวีเสร็จก็โยนลงบนโต๊ะและเดินออกจากห้อง

เธอรู้สึกว่าเธอใช้เวลาค่อนข้างนาน และทิโนทัยกับชนิศามาหาเธอทำไมกัน ? ไม่ใช่มาหากวินเหรอ?

วรินทรเตรียมลงไปด้านล่างก็เปลี่ยนทิศทางทันที แล้วเดินไปทางห้องกวิน เปิดประตูเข้าไป

กวินตื่นแล้ว แต่กำลังล้างหน้าบ้วนปากอยู่

วรินทรเห็นแล้วก็รู้สึกดีใจ และจากนั้นก็เสแสร้งแกล้งตำหนิว่า "ดูสิ ลูกบ้านนี้นอนกินบ้านกินเมือง แถมยังให้หม่ามี๊รอตั้งนาน แต่ก็ยังจัดการธุระไม่เสร็จสักที รีบๆล้างหน้าบ้วนปากแล้วลงไปข้างล่างกับหม่ามี๊เดียวนี้เลย”

กวินงงเล็กน้อย จึงหันหน้าขาวๆนี้กลับแล้วล้างหน้าบ้วนปากต่อทันที แต่เมื่อคืนหม่ามี๊เป็นคนอนุญาตให้เขานอนตื่นสายเองนิ แล้วตอนนี้มาดุว่าเขาตื่นสาย เด็กก็มีสิทธิ์ที่จะนอนตื่นสายไม่ใช่เหรอ