ตอน 327 รังแกวรินอีกแล้วหรอ
เขาทำท่าน่ารักแบบนี้ทาวัตยังไม่ทันคิดว่าเขาน่ารักแต่ชนิศาก็ชิงหลงรักไปก่อนแล้ว ชนิศากลัวว่าทาวัตจะตีกวินจึงรีบดึงกวินมากอด “ทาวัตหัดควบคุมอารมณ์หน่อยนะไม่ควรปฏิบัติกับเด็กแรงๆแบบนี้”
ทาวัตรู้สึกหมดคำพูด ถ้าหากว่าพี่ลิงไม่โทรมาหาที่บริษัทแล้วบอกว่าทิโนทัยกับชนิศามา เขาก็จะคงยังไม่รู้
เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาบอกพวกเขาว่าพรุ่งนี้วรินทรถึงจะมีเวลา และยังนัดกันไว้แล้วว่าพรุ่งนี้จะพาวรินทรและกวินกลับบ้านธัมรุจินันท์
ใครจะไปรู้ว่พวกเขารอไม่ได้ พวกเขาอดใจรอไม่ได้ก็เลยมาวันนี้ซะเลย
“ทำไมพวกคุณถึงมาอย่างกะทันหันละ” ทาวัตถอดเสื้อคลุมออก ส่งให้คนรับใช้ข้างๆ และนั่งลงข้างๆวรินทร
ทิโนทัยตีหน้าขรึม จ้องหน้าทาวัตแบบไม่พอใจ ถ้าพวกเราไม่มา นายคิดว่าจะให้พวกเราเจอกวินได้เมื้อไหร่
“พรุ่งนี้” ทาวัตตอบกลับแบบนี้ มองดูสีหนเที่แสดงออกมาของพวกเขาก็รู้สึกชัดว่าพวกเขากำลังพูดว่า พวกเธอไม่รักษาคำพูด
พ่”อกับแม่อยากเจอกวินใจจะขาดแล้ว พวกเรายินดีต้อนรับอยู่แล้ว ไม่ว่าจะตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น” วรินทรเอามือแอบดึงเสื้อของทาวัตพร้อมถลึงตาใส่ทาวัต
ทาวัตได้ยินวรินทรเรียกทิโนทัยและชนิศาว่าพ่อแม่ ก็มองเธอด้วยใบหน้าที่ชอบใจมากๆ และแววตาของเขาก็เปล่งประกาย
เขาก้มหัวลงมากระซิบข้างๆหูเธอว่า “พวกเขาไม่ได้รังแกคุณใช่ไหม”
ผู้ชายคนนี้ใจแคบจริงๆ ในใจของวรินทรก็มีความสุขมาก
“ไม่ค่ะ พวกเขาทำดีกับฉันมากๆ พวกเขายังบอกอีกว่าถ้าคุณรังแกฉันเขาจะมาช่วยฉันจัดการกับคุณ” วรินทรเม้มปากและหัวเราะ
ทาวัตเหอะออกมาเบาๆ แล้วค่อยๆเอียงหัว ทันทีหลังจากนั้นก็กัดที่หนูของวรินทรเบาๆ” แล้วแบบนี้เรียกรังแกรึปล่าว”
วรินทรตัวสั่นเบาๆ เธอรีบจับชายเสื้อของเธออย่างแน่น กัดริมปีปากเพื่อหยุดยั้งอาการหน้าแดงของเธอ
“ทาวัต นายรังแกวรินอีกแล้วใช่มั้ย” ชนิศาได้ยินกวินพูดกับเขาด้วยเสียงเบา ก็รีบขาลรับทันที
ทาวัตก็นั่งลงแบบตัวตรงๆ ทำหน้าตาบริสุทธิ์มองทิโนทัย
“ยังมีเด็กอยู่ตรงนี้อีก นายเก็บอาการหน่อยนะ อย่านึกว่าพวกเราไม่รู้นะว่าเมื่อกี้นายรังแกวรินหนะ” ทิโนทัยถลึงตาใส่ทาวัตอย่างเยือกเย็นและตำหนิว่ากล่าว
ทาวัตเม้มปากอย่างบุคคลที่ไม่มีความผิด พร้อมพยักหน้า
วรินทรเห็นทาวัตหงอยแบบนี้ก็ชอบใจ แต่ว่าทำไมคำว่ารังแกที่ชนิศาพูดฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นมาก
ทาวัตหันหน้าพร้อมส่งสายตาให้เธอ ทันทีหลังจากนั้นก็ยักไหล่ ความหมายคือ ต่อไปนี้อยู่ต่อหน้าพ่อแม่ก็จะไม่มีความน่าเชื่อถืออีกแล้ว
“ คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง อาหารพร้อมแล้วค่ะ” พี่ลิงเดินมาบอก
“ไปกันเถอะ กวิน เดี๋ยวคุณย่าป้อนข้าวดีมั้”ย ชนิศาอุ้มกวินขึ้นมา เดินไปที่ห้องกินข้าว
“ แต่ว่ากวินกินเองได้ครับ แต่ถ้าคุณยายมีความสุขกวินก็ไม่มีปัญหาครับ” กวินทำหน้าน้อยๆย่นใส่คุณย่า
“กวินเป็นเด็กดีจริงๆ” ชนิศามีความสุขล้นจนยิ้มออกมา พร้อมเอามือบีบหน้าน้อยๆของกวิน
พอกินข้าวกับทิโนทัยและวรินทรเสร็จ ทั้งสองคนก็พากวินออกมา แถมยังจะพากวินกลับไปอยู่ที่บ้านธัมรุจินันท์
ทิโนทัยและชนิศารักและเอ็นดูกวินมาก แทบอยากจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีที่สุดให้กับเขา ดังนั้นวรินทรจึงไม่กังวลแม้แต่น้อย
เพราะว่ามีคาร่าเป็นลูกสาวแค่คนเดียว ดังนั้นอีกหน่อยทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลจิวะพงษ์ก็จะตกเป็นชื่อของคาร่าและสามีของเธอ วรินทรคิดว่าสายของของทวีรัชต์และพรธวัลต้องเฉียบแหลมกว่าคาร่าอย่างมาก
ไม่เอาก้อนทอง คาดไม่ถึงว่าจะไปเอาไอเลวนั่น
หลังจากมีการประกาศว่างานแต่ของตระกูลแก้วและตระกูลหันมณีสองตระกูลนี้ล้มเหลว ตระกูลแก้วก็ร้อนใจเป็นอย่างมาก รีบร้อนที่จะหาคู่ครองที่ดีซักคนให้นรชัย แต่ก็ยังต้องการหาคนที่ฐานะเหมาะสมกันด้วย
ไม่ว่าจะในด้านความเป็นอยู่ฐานะและอายุที่ใกล้เคียงกัน คนแรกที่คิดถึงก็คือคาร่าลูกสาวคนเดียวของตระกูลจิวะพงษ์
เกรงว่าตระกูลแก้วจะถือความคิดนี้คิดอยากเกี่ยวดองกับตระกูลกูลจิวะพงษ์
“เธอเป็นเต่าหรอทำไมถึงได้ช้าขนาดนี้” คาร่าเมื่อเห็นวรินทรก็รีบวิ่งเข้าไปดึงมือวรินทรเดินไปข้างหน้า “เขามาแล้ว อยู่ที่ห้องรับแขก”
“ คาร่า เธอต้องเตรียมใจไว้ดีๆแล้วละ เกรงว่าตระกูลแก้วจ้องจะงับเนื้อชิ้นนี้แล้วละ” วรินทรถอนหายใจเบาๆ
เป็นอย่างที่คิดไว้อยากจะสุขสบายมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
คาร่าทำหน้าตาไม่กลัวดินไม่กลัวฟ้า เหมือนกับว่าใหญ่ที่สุดในโลก ดึงเธอออกไปที่ห้องอื่น” เป็นไปได้ยังไง ฉันกับตวัสเราใกล้จะหมั้นกันแล้ว เธอคิดมากไปแล้วละ”
วรินทรมองบน แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก ไม่รู้ทำไมในใจของเธอรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี
เธอคิดมากไปจริงๆใช่มั้ย
พอเข้าไปในห้องรับแขก วรินทรก็เห็นนรชัยที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับทวีรัชต์และพรธวัล วันนี้เขาใส่ชุดสูตรสีดำทั้งตัว ผูกเนคไทที่สุภาพ พูดคุยกับทวีรัชต์และพรธวัลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แตกต่างกับตอนปกติมากๆ
แต่วรินทรกลับร้สึกว่า นรชัยไม่เหมาะกับสีดำ ไม่ได้อคติ แต่ดูจากนิสัยของนรชัย สีเงินเทาจะเหมาะกับเขามากกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...