หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 363

ตอนที่363 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

วรินทรเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตกใจ ทำไมถึงยิงกัน?

ชายชุดดำที่ยืนอยู่รอบๆมีคนนึงล้มลงจากวรินทรไกลๆ

ลูกกระสุนถูกยิงไปที่กลางหัวใจจองคนนั้นฝีมือและทักษะในการยิงปืนขั้นสูงสามารถฆ่าคนได้ในสถานการณ์นี้

“ทำไมถึงยิงกัน? พวกเขาไม่ใช่พวกเดียวกันหรอ?” วรินทรถามอย่างงงๆ ประภาพฟังแล้วก็นึกได้ง่าเมื่อกี้เขาบอกเธอไปว่าเหมือนว่าเป็นพวกเดียวกันฝั่งหนึ่งลักพาตัวเธอ อีกฝั่งหนึ่งเหมือนกับต้องการผลประโยชน์

แล้วทำไมถึงยิงกัน?!

สายตาประภาพมีความเขร่งขรึม ไม่สามารถกลับคำพูดได้แล้ว เขาอยู่ฝั่งด้านบนของวรินทร ดังนั้นวรินทรก็ไม่สามารถมองเห็น

ความเร็วของเรือค่อยๆช้าลงเพราะเสียงปืน วรินทรลุกขึ้นมานั่งเอาหลังพิงกำแพง ร่างกายทั้งร่างทีความกังวลขึ้นมา

อาจเป็นเพราะว่าพวกคนบนเฮลิคอปเตอร์โกรธเคืองบางสิ่งแหละมั้ง” ประภาพที่พิงตัวอยู่อีกฝั่งค่อยๆอธิบาย สายตามองไปรอบๆยนเรืออย่างรวดเร็ว

“เรือลำนี้ขับมานานมากแล้ว กลัวว่ามันจะออกจากประเทศC” เสียงเขาหนักแน่น ระหว่างเมืองกับเมืองเดินทางทางน้ำไม่น่าใช้ระยะเวลานานขนาดนี้

แต่เรือลำนี้แล่นมานานมากแล้วกลัวว่ารู้ตัวอีกทีก็จะออกจากประเทศCแล้ว

“ออกจากประเทศC?!” วรินทรไม่เพียงกดเสียงต่ำแต่จิตใต้สำนึกของเธอยังสั่งให้เธอมองไปรอบๆทะเลที่ว่างเปล่านี้ แม้ทะเลมันจะไกลสุดลูกหูลูกตา ก็มองไม่เห็นอย่างอื่นเลย ใจของเธอเศร้าสลดยิ่งนัก

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วทาวัตจะหาเธอเจอได้อย่างไร อย่างนี้ไม่ยิ่งยากเข้าไปใหญ่หรอ

ตอนนี้ทาวัตกำลังเตรียมจะยิงคนถัดไป กลับมาเห็นคนที่ทับวรินทรอยู่เมื่อกี้ได้ลุกออกไปแล้ว วรินทรไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน ก็รู้สึกเบาใจขึ้นมา

จริงๆเขาไม่กล้ายิ่งฝั่งวรินทรโดยวู่วาม

ฝีมือและทักษะความแม่นยำของเขา แต่ทุกครั้งที่ยิงไปมันจะต้องไม่พลาด

แต่ว่าเขาก็ยังกลัว ภายใต้ปัจจัยที่ไม่แน่นอนนี้ เขาไม่อยากเอาชีวิตของวรินทรมาล้อเล่น ถ้าเกิดเขาทำร้านเธอโดยไม่ตั้งใจ ถ้าเกิดเป็นเช่นนั้นเขาคงรู้สึกเสียใจมากๆ

มีทางเดียวก็คือเชือดไกลให้ลิงดู

อีกทั้งคนที่ทับวรินทรเมื่อตะกี้ ทาวัตมองเห็นได้อย่างชัดเจนเมือเขาลุกขึ้นมานั้นคือประภาพ

เขา……ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?

ยังไม่ทันคิดให้ดี คนบนเรือถูกเขากระตุ้นความโกรธ ชายชุดดำที่ยืนอยู่เรียงกันรอบๆเรือเป็นเป้าให้กับเฮลิคอปเตอร์ด้านบน

พวกเขาอยู่บนเรือ ดังนั้นจึงยากที่จะเล็งจากเฮลิคอปเตอร์ โชคดีที่เรือลำนี้ออกแบบด้านบนให้เป็นครึ่งวงกลม

แต่ว่า ก่อนหน้านี่ คนแก่ท่านนั้นพูดกับพวกเขา ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถเปิดครึ่งวงกลมนี้ได้ และก็ไม่มีใครกล้าเปิด

เล็งไปที่ร่างนั้น หลังจากนั้นก็ชักปืนกลับทันที

แต่เฮลิคอปเตอร์ที่ค่ายฝึกจะโดนกระสุนง่ายๆได้อย่างไร กระสุนเหล่านั้นยิงมาที่เฮลิคอปเตอร์แต่กลับไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย

ไม่รู้กวินไปเอาเครื่องเป่ามาจากไหน เช็ดที่เป่าให้สะอาด แล้วก็เป่าด้วยเสียงดังเพื่อให้เรือข้างล่างหยุดบ้าคลั่ง

ในเวลาเดียวกัน ประภาพเห็นวรินทรคลึงๆหู ก็เลยถามออกมา “เจ็บหูมากหรอ?”

วรินทรพยักหน้า “ถูกลมที่พัด แล้วยังถูกเสียงที่ดังมากของเฮลิคอปเตอร์อีก”

ทาวัตมองที่เขา แล้วพูดว่า “เดี๋ยวพ่อสอน”

กวินอยาดพูดว่าไม่ต้องสอนหรอก เพราะว่าทักษะการใช้ปืนขอให้เขาที่เคยสอน เขาขี้เกียจที่ต้องมาเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่พื้นฐาน แต่ก็ได้แหละ

แต่พ่อของบ้านสุขกาลจะว่ายังไง กวินสามารถคัดค้านได้หรือ?

ดังนั้นจึงหยิบปืนพกสีเงินเหล็กๆออกมาจากรองเท้าบู๊ต กวินมองที่ทาวัต

ทาวัตโอบที่ตัวเล็กๆของเขา มือใหญ่ๆนั้นกุมมือเล็กๆของเขาไปจับที่ปืนทำท่าทางเล็งหลังจากนั้นบอกว่า “ตรงนั้นเป็นเป้าหมาย หลังจากนั้น——”

เสียงดัง “ปัง” กระสุนยิงไปที่ท้องของชายขุดดำ กวินมอง หลังจากนั้นก็พบว่ากระสุนนั้นเข้าไปที่ท้องของชายชุดดำ!

ยังไม่หมดเพียงเท่านั้นกระสุนที่ผ่านท้องของชายชุดดำแต่ก็ไม่หยุดเพียงเท่านั้นมันกลับทะลุไปที่ท้องของชายชุดดำอีกคนนึงด้วย!

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

กระสุนนัดเดียวฆ่าได้ถึงสองคน!

กวินมองด้วยตาที่แพรวพราว ไม่เหมือนจากครั้งก่อนกับพ่อของเขา นี่คือรู้สึกตกใจจากใจจริง

สุดยอดกวินสุดหล่อ เก่งเหมือนกันนะเนี่ย

เมื่อกี้พ่อก็ยังกอดเขาช่วยเขาและก็ชม มองไปที่ทาวัต “พ่อครับ การยิงแบบนี้ทำยังไงสอนผมหน่อยได้ไหม?”

ใครจะไปรู้ทาวัตค่อยๆมองที่กวินกับใบหน้าเล็กๆที่อ้อนให้เขาสอน “ยังไม่ใช่ตอนนี้”