หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 56

ตอนที่ 56 เราสองคนอาจเป็นพ่อลูกกัน

“อยากได้แชทพี่ง่ายจะตายไป ผมคือกวินนะ” ระหว่างที่ทาวัตคิดอยู่ กวินส่งข้อความไป ข้างหลังตามด้วยสติ๊กเกอร์หนูหิ่นน่ารักๆ

หนูหิ่น ทาวัตจำได้ วันนั้นโจรที่บุกรุกคอมพิวเตอร์ของเขา โหลดหนูหิ่นลงเครื่องไม่รู้มากเท่าไหร่

ตัวสีม่วงบ้าง ตัวสีขาวบ้างตัวกลมๆบ้าง

โหลดเสร็จปุ๊ปหนี ขนาดเขา ยังจับไม่ได้ว่าใครบังอาจขนาดนี้

แต่ว่าทาวัตยังไงก็นึกไม่ถึง โจรที่บังอาจตอนนี้กำลังเปิดก้นๆน้อยถามเขาถ้าสมมุติว่าคนที่พี่รักที่สุดกับสิ่งของที่พี่รักที่สุดตกน้ำ พี่จะช่วยใครก่อน

“สุดหล่อ รีบตอบผมแล”

“หนังสืออนุบาลสอนอะไรแบบนี้ด้วย”ทาวัตนำผ้าขนหนูสีขาวไว้ที่อื่น ตอบคำถามที่ผ่านมาของกวินอย่างรวดเร็ว

คนที่รักที่สุดกับสิ่งของที่รักที่สุดตกน้ำในขณะเดียวกัน เขาจะช่วยใครก่อน? คำถามนี้ ทาวัตไม่เคยคิดมาก่อน

แต่แค่ว่า สิ่งของไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่คนที่รักที่สุดมีแค่คนเดียว สิ่งของถึงมันจะมีค่าแค่ไหนมันก็เป็นแค่ของอย่างหนึ่ง

“นี้ผมเห็นในทีวี”กวินตอบกลับด้วยเหงื่อเต็มหน้า เด็กกระโปกอนุบาลพวกนั้นตัวหนังสือรู้จักแค่ไม่กี่ตัว คำในคำถามพวกนี้คงรู้จักแค่คำว่า “คน”ตัวเดียว แน่นอน นอกจากเขากวิน ไม่งั้นจะเล่นคอมได้ดีขนาดนี้ได้ยังไง?

กวินชมตัวเองในใจอย่างไม่เกรงใจเลย

“คนที่ผมรักที่สุดทำไมจะว่ายน้ำไม่เป็น?”ลมหายใจออกทางจมูกทาวัต ตอนที่พูดคำนี้ออกไปเขานึกได้กะทันหัน วรินทรว่ายน้ำไม่เป็นจริงด้วย ถึงเป็น ก็นิดหน่อย

“งั้นคนที่พี่รักที่สุดคือใคร?”กวินเม้มปากแล้วคิด รู้สึกว่ามามี๊ของเขาว่ายน้ำไม่เป็นนะ?แล้วคนที่ทาวัตบอกว่าคนที่รักที่สุดคือใคร?หรือว่า เขามีผู้หญิงอื่นข้างนอกแล้ว?

“เด็กน้อยกระโปกรู้เยอะทำไมล่าว”ทาวัตถอนหายใจไปที ว่ายไม่เป็นแล้วไง วันหลังเขามือจับมือสอนเธอก็ได้ ไม่เชื่อว่าเธอจะไม่ได้

“เด็กแล้วไง เด็กรู้เรื่องไม่ได้หรือไง?” กวินทำเสียงเหอะเหอะ ส่งสติ๊กเกอร์หนูหิ่นทำหน้าผีไปหนึ่งรูป ต่อจากนั้นก็ปิดแชทที่คุยกับทาวัต เริ่มเข้าเน็ตค้นหา

สุดท้ายก็หาเจอจริงด้วยรูปทางเฉียงที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพันแผลที่มือของทาวัตอย่างตั้งใจ รูปใหญ่มาก กินพื้นที่หน้าเว็บไซต์ไปครึ่ง ทั้งยังใช้ตัวหนังสือสีแดงเขียนประวัติของผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน ทวิติยาเป็นนางแบบอับดับหนึ่งของ cr เพิ่งกลับจากฝรั่งเศส ต่อจากวาดฝันก็อีกรักหนึ่ง?

กวินเห็นตัวอักษรพวกนี้แล้วหัวเราะ ดอกท้อที่ดินเขาเด็ดยังไงก็เด็ดไม่หมดจริงจริ๊ง วาดฝันไปก่อนแล้ว ตอนนี้มาทวิติยาอีกคน?

เทวดาเห็นเขากับมามี๊ว่างเกินเลยหาเรื่องให้สินะ

กวินบีบๆแก้มทั้งสองข้าง โหลดรูปภาพนั้นส่งให้ทาวัต ตามด้วยตัวอักษร “สุดหล่อดูนี้ ผู้ชายคนนี้หน้าเหมือนพี่จัง”

ถึงแม้จะถ่ายทางเฉียง แต่ว่าเห็นหน้าของทาวัตกับทวิติยาได้ชัดเจนมาก คนที่รู้จักทาวัตแวบเดียวรู้เลยว่าเป็นเขา

ทาวัตดูรูปที่กวินส่งมาอึ้งไปสักพักก็กลับสู่สภาพเดิม มุมกล้องของรูปภาพคือการถ่ายทางเฉียง ถ่ายได้สวยงามมาก เหมือนเป็นคู่รักกันจริงๆ แต่ก็เพราะเหตุนี้ อารมณ์ของทาวัตก็ต่ำถึงจุดเย็นกะทันหัน

“เอารูปจากไหนมา？”

“ว้าววววว เป็นพี่จริงด้วย”ตามด้วยอีโมจิมองบน

กวินก็ยังคงเคาะแป้นพิมพ์ต่อ “งั้นพี่นางแบบคนนี้ก็คือคนที่พี่รักที่สุดสินะ？”

“มีแค่นี้ แม้แต่เรื่องราวที่เขาอยู่อังกฤษยังว่างเปล่า มีแค่ประวัติหลักๆ”ปกเกศตอบกลับ ขอแค่คนคนนี้เคยอยู่ไม่ว่ายังไง ก็ต้องหาเจอร่องลอยสักนิด แต่ชนุตร์ ไม่เพียงประวัติไม่ครบ ขนาดประวัติช่วงเวลาที่เขาอยู่อังกฤษยังว่างเปล่าทั้งหมด งั้นก็แสดงว่าเขาไม่อยากให้ใครรู้จักเขาอย่างละเอียด

ความเป็นไปได้สูง ตำแหน่งตอนนี้ ก็ปลอมแปลงขึ้นมาเอง

“ต่อ”ทาวัตวางกระดาษบนมือลง ตาตก มองไม่เห็นอารมณ์ข้างใน

“ใช่”ปกเกศก้มหน้าตอบ เสื้อคลุมสีดำบนร่างกายบอกได้เลยว่าเป็นสิ่งที่พรางตัวได้ดีมาก เพียงพริบตา ไม่เห็นคนแล้ว

ทาวัตเปิดคอม ขณะที่เปิดแชทขึ้นมา ไม่รู้ทำไมกวินไม่ออนแล้ว

เขาปิดแชททิ้ง แล้วค้นหาข่าวใหม่ล่าสุดของเขา นึกไม่ถึงว่าจะมีรูปเขากับทวิติยาจริงๆ เขาดูชื่อเรื่องนิตยสารไปแวบเดียว แล้วปิดคอมลง

ถึงวันที่นัดกับทาวัตไปอยู่ที่คฤหาสน์แล้ว วรินทรก็ยังคงนอนจนแสงอาทิตย์ส่องทะลุหน้าต่างถึงจะตื่น แม้แต่หน้าก็ไม่ล้างผมก็ไม่หวีก็ไปทานอาหารเช้าเลย

“มามี๊ เป็นกุลสตรีไม่ควรหวีผมก่อนค่อยออกมาหรอ ถ้าเบบี้ใจป๊อดกว่านี้เบบี้ต้องตกใจแน่เลย กวินมองวรินทรผมที่ยุ่งของวรินทรพูดด้วยความรังเกียจ

วรินทรจามไปทีหนึ่ง ยังคงรู้สึกว่ายังนอนไม่ตื่น ไม่ได้สนใจคำพูดของกวิน

นั่งอยู่บนที่นั่งตนเอง

หยิบขนมปังขึ้นมาหนึ่งแผ่นเริ่มฉีก แล้วพูดไปด้วย “เบบี้ เบบี้เนี้ยไม่เคยเห็นกุลสตรีพวกนั้นที่แท้จริง อยู่ข้างนอกบุคลิกหรูหราดีงาม มีรอยยิ้มที่คนตายหมื่นปีพันปีแต่ก็หน้าไม่เปลี่ยน แต่นั้นเป็นเพียงแค่หมอกควัน”

เธอดื่มน้ำเต้าหู้ที่อยู่ข้างๆไปหนึ่งคำ พูดต่อ “ตอนที่ในบ้านไม่มีคนนะกุลสตรีพวกนั้นกินเหมือนหมาป่าที่หิวโหย ยังจะใช้ช้อนซ้อมไม่เลยใช้มือจับกินเลยยยย!”