หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 62

ตอนที่ 62 คุณหญิง r ที่โด่งดัง

ติรยาดูไปสักพัก แล้วหยิบผลงานของวรินทรจากบนโต๊ะ ใช้สายตาที่รวดเร็วตรวจสอบบนกระดาษและบนจอคอม

“ประธานทาวัต อย่าบอกนะว่านี้คือ?” ติรยาตาโตกะทันหัน เงยหน้ามองทาวัต

คนคนหนึ่งถึงจะชำนาญการเลียนแบบแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าถึงสไตล์ของตัวของตัวเอง

ติรยาเป็นตัวแทนของทีมนักออกแบบ cr ทำไมจะดูไม่ออก ว่าภาพสองภาพเป็นฝีมือของคนคนเดียวแน่นอน?

อย่างนี้ แสดงว่าคุณหญิง r ผู้ที่ได้รับความนิยมในโลกแฟชั่นของอังกฤษในขณะนั้นก็คือวรินทร?

ทาวัตแค่พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่แววตาที่ดีใจแสดงอาการความรู้สึกของเขาออกมาแล้ว

“ประธานทาวัต” นวีนเคาะประตูเดินเข้ามา มองผู้คนในนั้นแวบเดียว แล้วเดินไปตรงหน้าทาวัต ยื่นเอกสารให้เขาหนึ่งชุด

“นี้คือ?”ติรยาสองมือกอดอก มองทาวัตเปิดเอกสารหลังจากนั้นก็ดึงกระดาษที่ยับ ออกมาหนึ่งแผ่น

“นี้คือผลงานออกแบบที่อมันด้าขโมยของวรินทรไป โดนทิ้งลงในถังขยะยังไม่ทันเททิ้ง ฉันหาเจอซะก่อน” นวีนอธิบาย

อมันด้าสูดลมหายใจเย็นเข้า มองดูกระดาษที่อยู่บนมือของทาวัตรู้สึกหัวใจตนเองเต้นแรงมาก “นี้ นี้เป็นไปไม่ได้”

นวีนนำภาพวาดให้กับวรินทร วรินทรดูไปแวบเดียว ถึงแม้กระดาษจะโดนขยำจนยับแต่ก็สามารถมองออกได้ชัดเจน เป็นผลงานออกแบบที่หายไปครั้งก่อน

“ไม่ผิด นี้เป็นผลงานออกแบบของฉันจริงๆ”วรินทรพยักหน้า ด้านบนยังมีสัญลักษณ์ส่วนตัวของเธอ เมื่อวาดเสร็จก็จะทำสัญลักษณ์ไว้ที่ใดที่หนึ่ง นี้คือความเคยชินของเธอ คนส่วนน้อยที่จะรู้ความลับนี้

“คุณโกหก! ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย คุณใส่ร้ายฉัน!” อมันด้าตะโกนใส่วรินทร

“อ่อ?งั้นคุณลองพูดสิ ว่าทำไมฉันต้องใส่ร้ายคุณ”วรินทรมองเขาด้วยความ

เฉย แววตาเฉยเมย อ้าปากนิดหน่อย

อมันด้ากังวลอย่างหนัก คิดข้ออ้างอย่างหน้าด้านๆ แต่กลับโดนปฏิเสธหมด

“เพราะ เพราะคุณอิจฉาฉัน! คุณกลัวว่าฉันจะได้ที่หนึ่งในงานประชุมสรรหา!”

วรินทรยังไม่ทันได้พูด ทาวัตกลับหัวเราะออกมาแบบไม่ตั้งใจ เสียงตื้น แต่อยู่ในห้องรับแขกวีไอพีที่เงียบก็ถือว่าดังพอสมควร

“คุณบอกว่าวรินทรอิจฉาคุณงั้นหรอ?” ทาวัตเอามือข้างเดียวรองที่คาง ท่าทางขี้เซามีเสน่ห์ ดวงตาหรี่ครึ่งหนึ่ง มองอมันด้า มองจนใจเธอเต้นตุ่บๆ

เลขานิธูรได้รับข้อมูลจากสายตาทาวัต จับโน๊ตบุ๊คขึ้นมาตรงหน้าอมันด้าแล้วพูด “ทั้งหมดนี้คือผลงานของคุณ r โดยหนึ่งปี แต่ว่าคุณคงไม่ทราบว่าคุณ r ยังมีอีกหนึ่งชื่อ”

“เรียกว่าวรินทร”

เป็นไปอย่างที่คิด

ติรยาถัดสายตาไปที่วรินทร เหมือนกับที่เธอเดาไว้ไม่ผิด หญิงสาวคนนี้ที่อายุยังน้อยก็คือคุณ r ที่เป็นที่น่าทึ่งในโลกแฟชั่นในปีที่ผ่านมา

มองดูเธอเหมือนยังไม่ถึงยี่สิบ แต่กลับมีผลสำเร็จแบบนี้ที่เกินเลยใครๆ อีกอย่างไม่เหมือนกับนักออกแบบคนอื่นๆที่เธอรู้จัก เงียบเรียบร้อย สดใส เหมือนกับสไตล์ผลงานของเธอมาก

แต่แค่ติรยานึกไม่ถึง ว่าจะเจอนักออกแบบฝีมือขั้นเทพของ fs ที่นี้

“อะ อะไรนะ?”อมันด้าถอยหลังไม่กี่ก้าว สายตาที่มองวรินทรเสมือนเจอมนุษย์ต่างดาว

“เธอเป็นคุณ r ได้ไง? เป็นไปได้ไง?!”ที่จริงสิ่งที่อมันด้าอยากพูดมากกว่าก็คือ วรินทรไม่ควรเป็นคุณ r

“ถึงคุณจะเป็นคุณ r อยู่ที่นี้ก็ต้องทำงานให้กับ cr ยินดีต้อนรับค่ะ”ติรยาตบๆไหล่ของวรินทร ทิ้งประโยคนี้ไว้ เดินออกไป

วรินทรยักไหล่ น้ำตาคลอ ยิ้มอย่างมีความสุข

วันดีต้องพักผ่อนดีๆต้อนรับงานโชว์

“มามี๊ เป็นกล่องใหญ่”กวินมองของที่ส่งมาด้วยความแปลกใจ ฉีกชั้นนอกที่ห่อไว้ออก ก็สามารถเห็นlogoของcr

วรินทรทำงานที่ cr กวินติดเชื้อจากเธอ รู้ว่า cr มีแบรนด์ของตนเอง เพียงแต่ว่าจะขายแค่ในเมือง c ไม่ได้เชื่อมโยงออกเมืองนอก

“เป็นกระโปรงหนึ่งตัวมามี๊”กวินแกะของที่อยู่ในกล่องออกมา พบว่าเป็นกระโปรงลากสีแดงดุเดือด ระหว่างต้นขาเป็นรูปตัววี เป็นทรงปาดไหล่ ตรงเอวรัดรูป เรียบง่ายแต่น่าดึงดูดมาก

“เบบี้ใส่ได้ไหม?”วรินทรใช้นิตยสารบังแสงที่ส่องบนหน้าไว้ ถามด้วยความขี้เกียจ

เหงื่อเต็มหน้ากวิน ใบหน้าที่หล่อๆเท่ๆมีเส้นดำๆไหลลง “มามี๊ เบบี้เป็นผู้ชายนะ！”

“เด็กผู้หญิงเด็กผู้ชาย ก็ใส่กระโปรงได้ไม่ใช่หรอ？เบบี้ดูพวกผู้คนอาหรับสิเขาก็ใส่ก็ดูดีนะ” วรินทรจามไปทีหนึ่ง แล้วบิดขี้เกียจ

กวินไม่สนใจเธอแน่นอน ยุ่งกับแต่กระโปรงตัวนี้

เครื่องหมาย logo ด้านบน คือcr เป็นบริษัทของแดดดี๊ ก็หมายความว่า กระโปรงตัวนี้แดดดี๊เป็นคนส่งมา

แดดดี๊ก็ใส่ใจมามี๊นะเนี่ย กวินหัวเราะอย่างเอ๋อๆ ใบหน้าที่นุ่มนิ่มผสมรอยยิ้มที่เขี้ยวลากดิน

“หัวเราะอะไรไอ่น้อง ดีใจขนาดนี้” วรินทรเดินเข้ามามองของที่อยู่ในกล่อง แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา ไม่ขยับอีก

“มามี๊ เป็นกระโปรงที่บริษัทส่งมานะ” ดวงตาที่โตของกวินมองวรินทรที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาผ่านกระโปรง หัวเราะฮ่าๆ เสียงแหลมละเอียดจะพบว่ามีความซนอยู่

บริษัท？！

วรินทรลุกขึ้นท่าปลาคราฟ ดึงกล่องมา สายตามองที่บนlogo แล้วหยิบกระโปรงตัวนั้นขึ้น ตะลึงไปสักพัก

สีแดงดุเดือดดึงดูดสายตา เสมือนไฟลุกที่ดวงตา เนื้อผ้านุ่มลื่น แค่ใช้มือสัมผัส ก็สามารถนึกภาพตอนที่ใส่อยู่บนร่างกายได้เลย