หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 196

บทที่ 196 จูบทีนึง

ได้ยินเสียงร้องของชิวรั่วหาน ชายมีหนวดจึงยิ้มและพูดว่า "สายไปแล้วที่จะจ่ายเงินตอนนี้ แต่เพื่อความจริงใจของคุณ ถ้าคุณจ่ายอีกล้านนึง ฉันจะเว้นชีวิตของไอ้หมอนี่"

อะไรนะ? แค่แป๊บเดียวก็เพิ่มอีก 1 ล้านแล้วเหรอ นี่เขาตั้งใจสร้างความลำบากให้เธอใช่มั้ยเนี่ย?

ชิวรั่วหานกัดฟันด้วยความโกรธ แต่ตอนนี้เธอกับลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในเงื้อมมือของอีกฝ่าย แถมเธอไม่มีสิทธิ์การต่อรองด้วย

"โอเค ฉันสัญญากับคุณว่าฉันจะให้คุณทั้งหมด 6 ล้าน คุณช่วยปล่อยพี่เขยของฉันไปเดี๋ยวนี้" ชิวรั่วหานพูดอย่างขมขื่น

ชายมีหนวดส่ายหัวและพูดว่า "ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันคิดว่าชีวิตไอ้หมอนี่คงไม่ได้มีค่าแค่ 1 ล้านหรอก เพิ่มอีก 1 ล้านนึงละกัน รวมเป็น 7 ล้าน ถ้าฉันอารมณ์ดีแล้ว ฉันอาจจะปล่อยมันไป”

"คุณ!" ชิวรั่วหานแทบจะเป็นบ้า ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม ใบหน้าของเธอซีดราวกับไม่ใช่คน เธอพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจงใจบีบเธอ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงถูกคนพวกนี้ทำบ้านแตกสาแหรกขาดแน่

"ไม่ ฉันทนรับเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป ฉันต้องขอวิธีแก้ปัญหาจากแม่" สมองของชิวรั่วหานทำงานอย่างรวดเร็ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาชิวเจียงหั้ว

เรื่องมันอยู่เหนือการควบคุมของเธอ เธอจึงต้องขอความช่วยเหลือจากแม่ แม้ว่าเธอจะถูกแม่ทำโทษก็ตาม

เพล้ง!

ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกโทรออก การต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและพวกผู้ชายได้เริ่มขึ้นแล้ว เห็นลู่เสี้ยงหยางตีและเตะผู้ชายหลายคนจนแทบจะบินหนีไป

พวกผู้ชายที่ถูกต่อยเหล่านั้นกระเด็นออกไปเหมือนลูกเบสบอล กลิ้งกลางอากาศหลายเมตรแล้วชนเข้ากับรถตู้ที่พวกเขาจอดเมื่อกี้

เพล้ง!

เพล้ง!

จากแรงกระแทกที่รุนแรง กระจกรถตู้จึงแตกออกเป็นเสี่ยงๆแล้วตกลงพื้นเหมือนเม็ดฝน เศษกระจกกระจายอยู่ตามพื้นไปทั่ว

"เชี่ย อะไรกันเนี่ย พี่เขย ดุร้ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" ชิวรั่วหานสูดหายใจอย่างบ้าคลั่ง วางมือเรียวลงบนริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอขณะที่หัวใจเต้นถี่อยู่ในอก ราวกับว่าจะโผล่ออกมาจากลำคอได้ตลอดเวลา

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าลู่เสี้ยงหยางในขณะนี้ได้เปลี่ยนมุมมองทั้งสามของเธอ

ในความทรงจำ พี่เขยเป็นลูกเขยจากตระกูลเย่ที่แต่งเข้าบ้านภรรยา ไม่มีความสามารถใดๆ แต่ตอนนี้เขาแสดงให้เห็นถึงพลังที่ขั้นเทพที่ไม่มีใครเทียบได้ เขาต่อสู้กับผู้ชายที่ดุร้ายเหล่านี้ง่ายดายราวกับว่าเล่นเด็กอนุบาล

ครืนๆ!

ยิ่งคิด จิตใจของชิวรั่วหานก็ยิ่งสั่นไหวมากขึ้น มีเสียงดังขึ้นราวกับฟ้าร้อง แทบไม่อยากจะเชื่อ ว่าสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องจริง เธอสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันหรือเปล่า อดไม่ได้ที่จะจับแขนตัวเอง พยายามดูว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดหรือไม่

"หา เชี่ย ทำไมเป็นแบบนี้" ชายมีหนวดไม่คิดมาก่อนว่าความแข็งแกร่งของลู่เสี้ยงหยางนั้นน่ากลัวมาก เขาสบถก็ออกมา ขณะที่เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

ปังปังปัง

การต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและคนอื่นๆยังคงดำเนินต่อไป ลู่เสี้ยงหยางยังคงต่อยอย่างต่อเนื่อง เขาเตะสองสามครั้งก็สามารถเขี่ยผู้ชายรอบๆตัวเขาออกไปได้

วินาทีถัดมา

พวกผู้ชายที่พยายามโจมตีลู่เสี้ยงหยางไม่มีใครสามารถยืนขึ้นได้อีก ต่างล้มลงกับพื้น ร่างของพวกเขาขดตัวเป็นลูกบอล ร่ำไห้ครวญคราง

"อา นี่ๆ พี่เขยแข็งแกร่งมาก แทบจะเป็นสเปคฉันเลย" ชิวรั่วหานดูหลงเล็กน้อย มองลู่เสี้ยงหยางอย่างตาไม่กระพริบ มีหัวใจเล็กๆอยู่ในดวงตาของเธอ

แม่งเอ้ย คนตัวเท่าถังข้าวสารตั้งมากมายแต่ไม่สามารถเอาชนะไอ้หมอนี่ได้ แย่จริงๆ วันนี้ถูกปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้า

พูดถึงตรงนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็ยื่นมือขวาของเขาออกมาจับนิ้วมือของชายมีหนวดและใช้แรงเบาๆ

กร๊อบ!

เสียงกระดูกหักดังขึ้น นิ้วหัวแม่มือของชายมีหนวดก็หักกลับด้าน

"อ่า" ชายมีหนวดส่งเสียงกรีดร้องราวกับหมู หน้าผากชุ่มเหงื่ออยู่แล้วก็ยิ่งมีเหงื่อออก

"ไม่กล้าแล้ว ฉันไม่กล้าผิดคำสัญญาอย่างแน่นอน ยิ่งไม่กล้าโกหกด้วย ถ้าฉันกล้ายั่วโมโหคุณชิวอีก ฉันจะไม่ตายดีแน่นอน" ชายมีหนวดรีบพูด ตอนนี้เขาแทบอยากตาย

เขาไม่รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นคนที่โหดร้ายขนาดนี้

"ดี ฉันจะเชื่อใจคุณสักครั้งและให้โอกาสคุณ" ลู่เสี้ยงหยางโบกมือของเขาราวกับไล่แมลง "รีบๆพาคนของคุณออกไปจากที่นี่ซะ"

"ได้ครับ นายท่าน ฉันจะพาพวกเขาไปทันที" ชายมีหนวดยืนขึ้นจากพื้นด้วยความสั่นเทาคล้ายว่าได้รับการอภัยโทษ คำรามใส่ลูกน้องว่า "ขึ้นรถ ให้ไว"

ตอนนี้ทั้งชายมีหนวดและคนอื่นๆต่างกระโดดขึ้นรถด้วยความเร็วที่ไม่เคยมีมา พวกเขาก่อนสตาร์ทรถอย่างรวดเร็วและจากไป

ราวกับว่านี่คือนรกที่พวกเขาต้องการหลบหนีสุดชีวิต

ฟู่!

ชิวรั่วหานที่ตกตะลึงมาตลอดได้สติขึ้น เธอหายใจเข้ายาวๆ

"ว้าว พี่เขย คุณดุดันมาก เค้าชอบจังเลย" ชิวรั่วหานเดินมาที่ด้านข้างของลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ถือโอกาสตอนที่ลู่เสี้ยงหยางไม่ทันระวังตัว ยืดเท้าขึ้นจูบแก้มลู่เสี้ยงหยาง