หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 198

บทที่ 198 ประธานสมาคมการค้า

ต่อจากคำพูดของเฉินจิ่นซิ่ว หลินอ้าวเสว่จึงเข้ามาและพูดว่า "ใช่ จิ่นซิ่ว ทำไมถึงจะเขามาไม่ได้ บางทีเขาอาจเป็นกระต่ายหมายจันทร์เลยมาสมัครทำความสะอาด"

"ฮ่า ๆ ๆ " เฉินจิ่นซิ่วหัวเราะเสียงดัง "น่าเสียดายที่แม้แต่ประตูไม่เข้าไปได้เลย ยังอยากสมัครงานเลย ไร้สาระ"

หลังจากหัวเราะแล้ว เขาหยิบเงินจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนไปที่เท้าของลู่เสี้ยงหยาง พูดว่า "ฉันคิดว่าท่าทางของคุณเหมาะกับการเก็บขยะมากกว่า คุณควรกลับไปตั้งใจเก็บขยะนะ"

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ถามว่า "พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?"

เฉินจิ่นซิ่วกล่าวด้วยความรังเกียจ "ท่าทางทุเรศๆแบบนี้ เราจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอ?"

หลินอ้าวเสว่ยิ้มเยาะ กล่าวอย่างภูมิใจว่า "จากนี้ไปฉันเป็นผู้อาวุโสของสมาคมการค้าแล้ว ฉันทำงานที่นี่ ท่าทางทุเรศแบบคุณ ก็รอที่ดูฉันได้เลย"

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกตลก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นประธานสมาคมการค้าเหรอเนี่ย?

อีกเดี๋ยวเธอต้องคุกเข่าให้เขา!

"เอาล่ะ อ้าวเสว่ เราอย่าเสียเวลาพูดกับเขาอีกเลย" เฉินจิ่นซิ่วจ้องลู่เสี้ยงหยางแล้วโบกมือของเขาอย่างไม่หยุด "ไสหัวไปๆ อย่ามาทำให้กูเสียอารมณ์"

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางแฝงความขี้เล่น "ในสถานที่ระดับสูงอย่างสมาคมการค้า ถ้าคุณไม่อยากขายหน้าก็ออกไปซะ"

อะไรนะ?

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา เฉินจิ่นซิ่วและหลินอ้าวเสว่ก็ตกตะลึง

แม่ง คำพูดนี้ควรเป็นพวกเขาที่พูดกับลู่เสี้ยงหยางมากกว่า

"เชี่ย แม่ง ลู่เสี้ยงหยาง แกอยากตายใช่มั้ย" เฉินจิ่นซิ่วถกแขนเสื้อของเขาขึ้นตั้งใจจะลงมือ

แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับก้าวไปข้างหน้าแล้วและเดินเข้าไปที่ประตูอาคารหนานกั๋ว

ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของอาคารหนานกั๋วแต่มีการควบคุมการเข้าประตู ต้องเป็นพนักงานด้านในเท่านั้นถึงจะสามารถรูดบัตรเข้าไปได้

บี๊บ!

ลู่เสี้ยงหยางหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าของเขาและรูดมันลงบนแผงควบคุม ประตูทั้งสองข้างเปิดโดยอัตโนมัติแล้วลู่เสี้ยงหยางก็ก้าวเข้าไปด้านใน

"เชี่ย เป็นไปได้อย่างไร"

เฉินจิ่นซิ่วและหลินอ้าวเสว่ตกใจมาก สีหน้าของพวกเขาตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางเป็นพนักงานข้างในนั้นเหรอ?

หัวใจของเฉินจิ่นซิ่วเต้นแรง ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวราวกับว่าเขาถูกค้อนขนาดใหญ่ฟาดอย่างแรง

วินาทีก่อนหน้า เขาด่วนสรุปอย่างมั่นใจว่าลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถเข้าประตูได้ แต่วินาทีถัดไปลู่เสี้ยงหยางกลับเข้าไปได้

เข้าไปอย่างสง่าผ่าเผยซะด้วย!

การเคลื่อนไหวของลู่เสี้ยงหยางไม่ต้องสงสัยเลยว่าเก็บความลับไม่อยู่ ใบหน้าของเฉินจิ่นซิ่วกระตุก

"เชี่ย โกหกป้ะเนี่ย ไอ้นั่นขโมยบัตรรึเปล่า" เฉินจิ่นซิ่วพูดอย่างไม่ยอมรับ

หลินอ้าวเสว่ส่ายหัวและพูดว่า "ต่อให้การ์ดใบนี้ถูกขโมยมา เขาจะกล้าเข้าไปอย่างมั่นใจได้อย่างไร ฉันคิดว่าเขาเป็นพนักงานที่อยู่ข้างในนั้นแหละ แต่เขาน่าจะเป็นแค่คนทำความสะอาด รับผิดชอบแค่การทำความสะอาดห้องน้ำ"

เฉินจิ่นซิ่วพยักหน้า รู้สึกว่านี่สมเหตุสมผล

ให้ตายเถอะ เต๊ะท่าตั้งนาน เป็นแค่คนทำความสะอาดห้องน้ำ กล้าผยองต่อหน้ากู

ครั้งต่อไปที่เจอกัน ดูสิว่าเขาจัดการมันยังไง

"อืม" หลินอ้าวเสว่รับคำ เธอพูดว่า "ฉันจะเข้าไปที่สมาคมการค้าแล้ว จะทำให้เขาเผ่นกลับบ้านเลย ฮ่าฮ่า อยากทำความสะอาดห้องน้ำในสมาคมการค้าด้วย ต้องมีแบ็คหน่อยนะ"

"โอเค เยี่ยมมาก รอคุณกำจัดเขาออกมา รอดูได้เลยว่าฉันจะทำให้เขาจะอับอายยังไง" เฉินจิ่นซิ่วหัวเราะ มองไปข้างหน้า

...

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็กลับมานั่งที่หน้าคอมพิวเตอร์และเริ่มดำเนินการตามคำสั่งของลู่เสี้ยงหยาง

ช่างกวนหยู้ทำงานดีมาก เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการออกคำสั่งสองรายการ

"เรียบร้อยค่ะ ท่านประธาน มีอะไรอีกมั้ยคะ" ช่างกวนหยู้ถามด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชม

ลู่เสี้ยงหยางยื่นมือออกไปเคาะบนโต๊ะแล้วพูดช้าๆ "เรียกหลินอ้าวเสว่ไปที่ห้องทำงานของฉัน"

"ค่ะ ท่านประธาน ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้" ช่างกวนหยู้รีบออกจากห้องทำงานของลู่เสี้ยงหยางแล้วเรียกหลินอ้าวเสว่

หลังจากนั้นไม่นาน หลินอ้าวเสว่ก็เดินไปยังที่ห้องทำงานของลู่เสี้ยงหยาง

"ท่านประธาน คุณเรียกฉันมาพบ มีอะไรหรือคะ... " หลินอ้าวเสว่ถามด้วยรอยยิ้มขณะที่เดินเข้ามาในห้องทำงาน

เธออยากพบกับท่านประธานในตำนานมานานแล้ว ว่ากันว่าเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับตระกูลลู่ที่ร่ำรวยอันดับต้นๆในเมืองนี้

อย่างไรก็ตาม หลินอ้าวเสว่ยังพูดไม่ทันจบประโยค ทันใดนั้นเธอก็ตกอยู่ในความงุนงง ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกฟ้าผ่า ในใจของเธอว่างเปล่า

ทำไมท่านประธานเป็นลู่เสี้ยงหยางไปได้? !

เชี่ย ลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงไก่อ่อนของชิวรั่วหานไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้เป็นท่านประธานาธิบดีไปได้!

"ไม่ใช่ เขาไม่ใช่ท่านประธาน เขาต้องแอบเข้ามาแน่ๆ!" หลินอ้าวเสว่นึกถึงความเป็นไปได้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เธอก็ส่ายหัวทันที เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร สมาคมการค้าเกี่ยวข้องกับความลับทางการค้ามากมายและมีการ์ดคุ้มกันจำนวนมากเพื่อสอดส่อง หากลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เป็นท่านประธานก็คงจะนั่งที่นี่ไม่ได้!

แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจที่ไปที่มา แต่หลินอ้าวเสว่ก็ไม่ได้ปกปิดความกลัวของเธอที่มีต่อลู่เสี้ยงหยาง เธอพูดด้วยเสียงสั่น "ค่ะ... ท่านประธาน ท่านประธาน เป็นคุณนี่เอง เราเคยเจอกันมาแล้ว โชคดีจริงๆ”

ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยเบา ๆ "นั่งลง"

"...ค่ะ ท่านประธาน" หลินอ้าวเสว่กัดฟันนั่งลง รู้สึกอึดอัดเหมือนนั่งลงบนเข็ม!