หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 329

บทที่ 329 แสร้งทำเป็นสำเร็จ

ในเวลานี้หลายคนรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาบ้างแล้ว ลู่เสี้ยงหยางเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้เพิ่งจะพูดว่ากู้ชิวส่วยจะอาเจียนเป็นฟองสีขาวและร่างกายชักกระตุก

คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

เชี่ยเอ๊ย หรือว่าเขยแต่งคนนี้จะมีทักษะทางการแพทย์จริงๆ?

มีประกายความคิดแวบเข้ามาในหัวของคนเหล่านี้ แต่ว่าก็ถูกพวกเขาปฏิเสธออย่างรวดเร็ว

ไร้สาระน่ะ เขยแต่งเข้าบ้านคนนี้เป็นเพียงแค่ขยะ จะสามารถรักษาโรคได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้เพิ่งจะลืมตาพูดคำบอด (เห็นอยู่กับตาแต่ยังพูดจาไร้สาระ) ว่าตอกไม้ชิงเฟิงมีพิษ เด็กสามขวบทุกคนยังรู้ว่ามันผิด

หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางพูดต่อว่า: “ตอนนี้พิษกำลังกัดกร่อนระบบประสาทของคุณกู้ชิวส่วย อีกไม่กี่นาที ถึงแม้ว่าเธอจะได้รับการรักษาในภายหลังก็จะเป็นบ้า”

ทันทีที่พูดสิ่งนี้ออกมา กู้รั่วไห่ก็หน้าดำหน้าแดงขึ้นมาทันทีแล้วชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยางอย่างสิ้นหวัง

“ไอ้ชั่ว พูดอะไรน่ะ? แกต่างหากที่เป็นบ้า”

และในบรรดาคนเหล่านี้ ไป๋เหวินปางเป็นคนที่เล่ห์เหลี่ยมมากที่สุด ทันใดนั้นก็คิดถึงผลลัพธ์ที่ร้ายแรงอย่างหนึ่ง กิจกรรมเที่ยวนอกเมืองครั้งนี้เป็นเขา ซุนยีเฉินและเซี่ยงหยู่โม่เป็นผู้นำจัดตั้งขึ้นมา ถ้าหากเกิดเรื่องถึงชีวิตคน พวกเขาก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบร่วมกัน

ดังนั้นเขาจึงรีบส่งสัญญาณเตือนให้กับซุนยีเฉินและเซี่ยงหยู่โม่

ทั้งสองคนเข้าใจในทันที

เซี่ยงหยู่โม่บ่นพึมพำพร้อมกับกลอกตาไปรอบๆแล้วนึกถึงวิธีถอนตัวขึ้นมาได้จึงพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า : “เจ้าหนู ดูแล้วนายเองก็พูดได้มีเหตุผลน่าฟัง ถ้ามีความสามารถก็ทำเลยสิ ช่วยชีวิตคุณกู้เลย”

ขอเพียงลู่เสี้ยงหยางลงมือช่วยชีวิตจริง ถ้าอย่างนั้นแล้วถึงแม้ว่ากู้ชิวส่วยจะตายในที่แห่งนี้ มันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับพวกเขาแล้ว เป็นลู่เสี้ยงหยางที่ฆ่าคุณกู้ ในจุดนี้ทุกคนสามารถเป็นพยานได้

กู้รั่วไห่ตกตะลึงเล็กน้อยและไม่เข้าใจความหมายของเซี่ยงหยู่โม่ แต่เซี่ยงหยู่โม่พูดออกไปแล้ว เขาไม่กล้าที่จะขัดขวาง

ลู่เสี้ยงหยางย่อตัวลงแล้วเตรียมพร้อมที่จะดำเนินการรักษากู้ชิวส่วย

เย่สวนตึงเครียดจนทนไม่ไหว เมื่อกี้นี้เธอมองเห็นกับตาอย่างชัดเจนว่าซุนยีเฉิน เซี่ยงหยู่โม่และไป๋เหวินปาง ทั้งสามคนยักคิ้วหลิ่วตาให้กัน เธอรู้ว่าพวกเขาสามคนต้องการหาแพะรับบาป ลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถที่จะแบกรับความผิดนี้ไว้ได้อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องรับผิดชอบทางกฎหมายด้วย

เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้แล้ว เย่สวนรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า : “ลู่เสี้ยงหยาง คุณอย่าหุนหันพลันแล่น คุณไม่ใช่หมอ ไม่มีคุณสมบัติในการรักษาคุณกู้”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วแสดงท่าทีทางสายตาให้เย่สวนวางใจแล้วพูดว่า : “ผมมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ เชื่อใจผมเถอะ”

อะไรนะ? ให้เชื่อใจคุณ? คุณไม่ใช่ทั้งหมอแล้วก็ไม่มีความรู้ด้านการรักษาโรค ฉันจะเชื่อใจคุณได้อย่างไร?

เย่สวนกระทืบเท้าของเธออย่างร้อนใจและพูดว่า : “ชีวิตคนเป็นเรื่องสำคัญ คุณจะมาทำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ ไม่งั้นจะติดคุกนะ”

น่าเสียดายที่ลู่เสี้ยงหยางไม่รับฟังเธออีกต่อไปแล้วและเริ่มต้นทำการรักษา

ลู่เสี้ยงหยางจดึงมือของกู้ชิวส่วยมาจับชีพจรก่อน เมื่อเข้าใจสถานการณ์โดยประมาณอย่างเด่นชัดแล้วถึงได้ดำเนินการขั้นต่อไป

เขายื่นมือออกไปดึงแถบผ้าออกจากแขนของเขาแล้วค่อยๆคลี่แถบผ้าออกจึงเห็นว่าด้านบนมีเข็มเงินปักอยู่อย่างแน่นขนัด

เห็นถึงตรงนี้ บนหน้าของหลายๆคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน เขยแต่งเข้าบ้านคนนี้กำลังคิดจะใช้แพทย์แผนจีนล้างพิษอย่างนั้นเหรอ?

ฮ่าๆ! ช่างเป็นขยะจริงๆ แพทย์แผนจีนนั้นตกต่ำไปนานแล้ว ปัจจุบันนี้ การแพทย์แผนตะวันตกจึงเป็นที่แพร่หลาย

นอกจากนี้ พวกเขาเองก็ไม่เคยได้ยินเลยว่าแพทย์แผนจีนสามารถล้างพิษได้

กู้รั่วไห่รู้สึกตึงเครียดหาใดเปรียบ เขากำหมัดเข้าหากันแน่น เล็บนั้นทิ่มเข้าไปกลางฝ่ามือแล้ว แต่ว่าเขาไม่รู้สึกเลยแม้แต่น้อย

พี่สาวของเขาคงจะไม่ถูกไอ้หมอนี่ทรมานจนตายหรอกนะ?

แม่งเอ๊ย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ถึงเวลานั้นเขาจะฆ่าเขยแต่งคนนี้ด้วยตัวเองเพื่อล้างแค้นให้พี่สาวของเขา

บนหน้าของซุนยีเฉิง ไป๋เหวินปางและเซี่ยงหยู่โม่ปรากฏรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จในการสมรู้ร่วมคิด ดูเหมือนว่าวันนี้เขยแต่งเข้าบ้านคนนี้จะมารับผิดแทนพวกเขาแล้ว

ฮ่าๆ ถึงเวลานั้น ถ้าเกิดกู้ชิวส่วยเกิดอุบัติเหตุอะไรแม้เพียงนิดเดียว เขาก็รอเข้าคุกได้เลย

เย่สวนรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวและเป็นห่วงลู่เสี้ยงหยางจนรู้สึกหนาวเย็นแทน

หุ!

จากนั้นพิษในร่างกายของกู้ชิวส่วยก็ถูกถอนออกมาจนหมด ลู่เสี้ยงหยางจึงได้ดึงปราณกลับมาและถอนใจยาว

ฟึ่บ!

เมื่อสะบัดแขนเสื้อแล้ว เข็มเงินเหล่านั้นที่อยู่บนตัวของกู้ชิวส่วยก็ถูกเอาออกทีละเล่ม

พอเห็นแบบนี้แล้ว คนทั้งหลายต่างพากันมองหน้ากันอย่างมึนงง

หรือว่าเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้จะทำการรักษากู้ชิวส่วยสำเร็จแล้ว?

แต่ว่ากู้ชิวส่วยยังคงอยู่ในอาการโคม่าและไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

ซุนยีเฉินหัวเราะชอบใจเสียงดัง น่ากลัวว่าการแสร้งทำของเจ้าโง่นี่จะล้มเหลวเสียแล้ว

เย่สวนกังวลมากจนเหงื่อออกที่ฝ่ามือและฝ่าเท้าของเธอพลางมองไปทางลู่เสี้ยงหยางและเอ่ยถามว่า “สถานการณ์ของคุณกู้เป็นยังไงบ้าง?”

หวังว่ากู้ชิวส่วยจะไม่เกิดอุบัติเหตุโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นลู่เสี้ยงหยางเองก็ต้องจบเห่พร้อมกับเธอด้วยเช่นกัน

ลู่เสี้ยงหยางมีใบหน้าสงบนิ่ง เขายิ้มนิดๆและพูดว่า : “ไม่มีอะไรร้ายแรงอีกต่อไปแล้ว ผมกำจัดพิษในร่างกายเธอออกไปจนหมดแล้ว”

ห้ะ?

เย่สวนไม่กล้าที่จะเชื่อเลยว่าลู่เสี้ยงหยางมีทักษะทางการแพทย์จริงๆ

“หืม?” ดวงตาของหวังเสว่เบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมและจ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ผู้ชายคนนี้จำเป็นจะต้องแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ มีความเชี่ยวชาญในด้านจิตวิทยาอาชญากร มีฝีมือในศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ตอนนี้แม้แต่ทักษะทางการแพทย์ก็เชี่ยวชาญ!

ฉันจะไปหาชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ได้ที่ไหน?

“เชี่ยเอ๊ย เป็นไปได้ยังไงเนี่ย” พวกคนอื่นๆที่อยู่โดยรอบล้วนมีสีหน้าที่น่าเกลียด หรือว่าเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้จะแสร้งทำจนสำเร็จจริงๆ?