หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 346

บทที่ 346 ผมมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง

เมื่อได้ยินคำถามของเย่สวนและก่อนที่ท่านย่าจะตอบคำถาม เย่หยุนเทาก็พูดด้วยความโมโหว่า “เย่สวน ระวังเรื่องการวางตัวของเธอด้วย เธอพูดกับคุณย่าแบบนี้เหรอ? เชื่อหรือเปล่าว่าคุณย่าจะเตะครอบครัวของพวกเธอทั้งหมดออกจากตระกูลได้”

เมื่อได้ยินแบบนี้ลู่เสี้ยงหยางก็อยากจะหัวเราะ เย่หยุนเทานั้นโง่จริงๆ ไม่ว่าเย่สวนจะอยู่ในตระกูลหรือไม่มันไม่เป็นภัยคุกคามใดๆ ต่อเธอเลย เจ้าโง่นี้ยังจะใช้ลูกไม้เดิมๆ อยากจะเอาขนไก่มาแทนลูกศรเหรอ? น่าขันยิ่งนัก

เย่สวนขมวดคิ้ว กำลังจะลุกขึ้นยืนขึ้นเพื่อส่งแขกที่ไม่พึงประสงค์

หลิวจิ้งรู้สึกหงุดหงิด เธอลุกขึ้นยืนจากโซฟา ชักสีหน้าเดินเข้าไปในห้องนอนของตน จากนั้นก็จงใจปิดประตูห้องนอนดังๆ

เปลือกตาของท่านย่ากระตุก ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไปแล้ว ครอบครัวของเย่สวนไม่มีใครที่เห็นเธออยู่ในสายตา

แต่ก็เข้าใจได้ ครอบครัวของเย่สวนอาศัยลำแข้งของตัวเอง ไม่ได้พึ่งพาตระกูลเย่กรุ๊ปมานานแล้ว ต่างจากสมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลที่ต้องพึ่งพาครอบครัวเลี้ยงดูตัวเองในยามแก่เฒ่า ดังนั้นจึงให้ความเคารพเธอมาโดยตลอด

เย่หยุนเทา หุบปากของแกซะ แกไม่มีสิทธิ์พูดอะไรที่นี่” ท่านย่าจ้องเขม็งไปที่เย่หยุนเทา

“...” เย่หยุนเทาหน้าตาบูดบึ้ง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ท่านย่ามองไปที่เย่สวนอีกครั้งแล้วเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน “เย่สวน ที่ย่ามาที่นี่วันนี้ก็เพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอเรื่องหนึ่ง”

ก่อนที่เย่สวนจะตอบกลับ ลู่เสี้ยงหยางก็ชิงกล่าวว่า “ต้องขอโทษจริงๆ สวนเอ๋อไม่ว่าง พวกคุณกลับไปเถอะ”

อะไรนะ?

เย็ดแม่ง! เป็นแค่ลูกเขยยังเต้นถึงเพียงนี้?!

เย่หยุนเทาโกรธจนหน้าเขียว เขาเด้งขึ้นชี้ไปที่จมูกของลู่เสี้ยงหยางแล้วด่าว่า “แกมันไอ้เศษสวะ ใครให้แกกล้าถึงขนาดนี้ มาส่งเสียงเอะอะที่นี่ พวกเราตระกูลเย่จะคุยกัน มันไม่ใช่เรื่องของแกที่จะมาขัดจังหวะ”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเยาะ กำลังจะมีชีวิตที่ดีแบบเย่หยุนเทาในไม่ช้า

เย่สวนขมวดคิ้วบางๆ แล้วถามว่า “คุณย่า เรื่องอะไรเหรอคะ?”

ท่านย่ารีบยิ้มแย้มพูดว่า “เย่สวน เธอก็ออกจากบริษัทของครอบครัวเรามาสักพักแล้ว อยู่ข้างนอกเล่นสนุกมากพอแล้วใช่ไหม ตอนนี้ได้เวลากลับไปทำงานแล้วที่บริษัทของตระกูลแล้ว”

ก่อนหน้านี้ตระกูลเย่กรุ๊ปได้ยกเลิกความร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปแล้วเปลี่ยนไปร่วมมือกับชิงเหอกรุ๊ปแทน แต่เพิ่งร่วมงานไปได้แค่ครึ่งเดียว ชิงเหอกรุ๊ปก็ประกาศล้มละลาย

ดังนั้นตระกูลเย่กรุ๊ปจึงได้รับผลกระทบอย่างมากและใกล้จะล้มละลาย

ท่านย่าต้องการร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอีกครั้ง แต่พวกเขาไม่ได้ซื้อหนี้สินของตระกูลเย่เลย

บังเอิญเย่สวนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซุนเซียงเซียงจากหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ดังนั้นท่านย่าจึงตัดสินใจที่จะเสนอไอเดียให้เย่สวน เธอหวังว่าเย่สวนจะช่วยออกหน้าให้เธอได้รับความร่วมมือกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอีกครั้ง

เย่สวนปฏิเสธโดยไม่ลังเล “คุณย่าคะ ฉันไม่อยากไปทำงานในตอนนี้ และยิ่งไม่อยากกลับไปที่ตระกูลเย่กรุ๊ปด้วย ฉันซาบซึ้งในความหวังดีของท่านย่า”

เธอเห็นหน้าคนในตระกูลเย่มามากพอแล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องการกลับไปที่ตระกูลเย่กรุ๊ปให้ทุกข์ทรมานอีก

เมื่อเห็นภาพนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็อดหัวเราะไม่ได้ เย่สวนต้องหยิ่งในศักดิ์ศรีแบบนี้ ให้พวกตระกูลเย่ได้รู้ว่า เธอไม่ได้เรียกก็มา โบกมือก็ไป

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เชี่ยน เย่ซวง และพวกเขาทุกคนต่างมองเย่สวนด้วยความอิจฉา

เย่สวนไม่จำเป็นต้องลงทุนสักบาท แต่เธอยังสามารถรับหุ้น 30% ของบริษัทได้ ช่างโชคดีอะไรอย่างนี้

นอกจากนี้ทันทีที่เธอมาถึงบริษัท ก็ได้ดำรงตำแหน่งรักษาการประธานคณะกรรมการ สามารถตัดสินใจได้ทุกเรื่อง แม้แต่ท่านย่าก็จะไม่เข้าไปยุ่ง นี่จะทำให้เย่สวนกลายเป็นผู้บริหารที่แท้จริงของตระกูลเย่

เมื่อคิดได้ดังนี้สีหน้าของเย่เชี่ยนและเย่ซวงก็แย่ลงเรื่อยๆ ราวกับว่ากินขี้หมาเข้าไป พวกเขารีบก้าวออกมายับยั้ง “คุณย่า จะตัดสินใจอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาดนะคะ”

“ใช่แล้ว ท่านประธาน คุณต้องคิดให้ดีก่อนตัดสินใจ” สมาชิกอาวุโสคนอื่นๆ ของตระกูลเย่รีบกล่าวขึ้น

เมื่อเสี่ยงต่อการถูกตีอีกครั้งเย่หยุนเทาจึงลุกขึ้นยืนขึ้นแล้วกล่าวว่า “คุณย่า ผมไม่เห็นที่คุณย่าทำแบบนี้”

เย่สวนก็ประหลาดใจเช่นกัน ไม่คาดคิดมาก่อนว่าวันนี้ท่านย่าจะใจดีกับเธอแบบนี้ ไม่ต้องลงทุนแม้แต่บาทเดียว แต่ยังสามารถรับหุ้นได้ 30% และเป็นรักษาการประธานกรรมการของบริษัท มีอำนาจการตัดสินใจทั้งหมด

แต่หลังจากครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งแล้วเธอก็ตระหนักว่าท่านย่าเป็นจิ้งจอกเฒ่าที่เจ้าเล่ห์ที่สุดในตระกูล ตอนนี้ตระกูลเย่กรุ๊ปใกล้จะล้มละลาย หุ้น 30% ก็ไร้ประโยชน์ เหตุผลที่เธอแต่งตั้งตนเองเป็นรักษาการประธานกรรมการของบริษัทก็เพราะเธอต้องการให้ตนเองมาฟื้นฟูบริษัท

ตอนแรกเธออยากจะปฏิเสธแต่ก็มาคิดได้ว่า ตอนนี้เธอไม่มีเงินออมและบ้านก็ถูกแม่ของเธอผลาญไป เธอจำเป็นต้องหาเงินให้เร็วที่สุด

ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและกำลังจะตอบตกลง

แต่ในขณะนั้นเองลู่เสี้ยงหยางก็เดินนำหน้าเธอไปหนึ่งก้าวแล้วพูดว่า “คุณย่า จะให้สวนเอ๋อกลับไปทำงานในตระกูลเย่กรุ๊ปก็ได้ แต่ผมมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง”