หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 400

บทที่ 400 เลขศาสตร์ดุเดือด

หือ!

เมื่อได้ยินคำพูดของหมอดู เกือบทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ลู่เสี้ยงหยางทันที

ให้ตายเถอะ ไอ้หมอนี่มันน่าตัวเมียขนาดนี้เลยหรือ? ถึงได้เอาเปรียบเพศตรงข้ามอย่างเดียว!

สาวๆ ที่ยืนอยู่รอบข้างลู่เสี้ยงหยางดีดตัวออกห่างจากเขาและทำเหมือนเขาเป็นเทพแห่งภัยพิบัติทันที

หืม!

หวังเสว่รู้สึกซับซ้อนทันที เธอกับลู่เสี้ยงหยางถือได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน ก่อนหน้านี้เธอยังเคยแอบชอบเขา ถ้าสิ่งที่หมอดูพูดเป็นความจริง ลู่เสี้ยงหยางยเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเอาเปรียบเพศตรงข้าม ต่อไปเธอคงไม่กล้าคบหากับเขาอีก

โอหยางรั่วสุ่ยก็แอบดีใจอยู่บ้าง เธอเคยบอกกับเย่สวนแล้วว่าลู่เสี้ยงหยางนั้นไม่เหมาะสมกับนาง ให้นางรีบหย่ากับเขา แต่เย่สวนใจแข็งกระด้างไม่ยอมฟังเธอ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหมอดูแล้ว เธอเชื่อวางเย่สวนมีโอกาสเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน

“ไม่ ไม่มีทาง นี่ไม่ใช่ความจริง” เย่สวนเอาแต่ส่ายหัวแล้วจับกำปั้นไว้แน่นๆ เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่หมอดูพูดจริงๆ

แต่ในไม่ช้าเธอก็มั่นใจกับตัวเอง ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางจะเป็นคนที่ชอบเอาเปรียบเพศตรงข้าม เธอก็จะไม่ยอมปล่อยมือจากเขา เพราะลู่เสี้ยงหยางคือสามีของเธอและจะเป็นสามีของเธอตลอดไป

และในขณะนี้ลู่เสี้ยงหยางก็โกรธอย่างสุดขีด เขาฟังแค่นี้ก็รู้ว่าหมอดูคนนี้ต้องพูดเรื่อยเปื่อยอย่างแน่นอน

อีกอย่างเขาเพิ่งสบสายตากับซุนยีเฉิน และรู้อยู่ในใจว่าเรื่องนี้มันต้องมีนัย

แกร่ก!

แกร่ก!

ลู่เสี้ยงหยางบีบกำปั้นแน่นๆ แล้วพูดกับหมอดูอย่างเหลือทนว่า “กล้าใส่ร้ายกูอีกสักครั้ง เชื่อไหมว่ากูจะฆ่ามึงตอนนี้เลย?”

แม้หมอดูจะรู้สึกกลัวอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นมั่นใจแล้วพูดอย่างองอาจผึ่งผายว่า “สิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริง ดวงคุณมันอับโชคจริงๆ มันทำร้ายตนเองและผู้อื่น คุณตำหนิผมแล้วได้อะไรครับ? ผมว่าคุณโทษพ่อแม่ที่ให้กำเนิดคุณมาแบบนี้จะดีกว่านะ”

ซุนยีเฉินก็พูดตามน้ำ “นั่นสิครับ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย? หมอดูเขาพูดความจริงทั้งนั้น ช่วยอยู่กับความเป็นจริงทีเถอะ ตอนคุณอยู่กับคุณเย่และเสว่เอ๋อคุณทำให้พวกเธอต้องทนทุกข์มากแค่ไหน?”

“ไอ้คนมั่วนิ่ม มึงกล้าพูดจาสามหาวอีก กูจะฆ่ามึงด้วยคน” ลู่เสี้ยงหยางสุดจะเหลือทน

เขาคิดได้แล้วว่าเรื่องในคืนนี้ต้องเป็นแผนการอันน่ารังเกียจของซุนยีเฉินอย่างแน่นอน

เพราะไอ้หมอนี่เพิ่งใช้งูหลามปลอมทำเรื่องไร้สาระก่อนหน้านี้ ดังนั้นเรื่องลับหลังแบบนี้ไม่มีใครทำได้อีกแล้ว

“เหอะ” ซุนยีเฉินถอนหายใจแล้วพูดอย่างเชื่องช้าว่า “ไอ้ลูกเขยกระจอกลู่เสี้ยงหยาง นายมันไม่ใช่คนดีเลยจริงๆ รู้ตัวว่าตัวเองดวงอับโชคก็รับไม่ได้แล้วโมโหใส่คนอื่น”

เมื่อได้ยินคำนี้ หลายๆ คนที่ยืนอยู่รอบข้างก็พยักหน้าเห็นด้วย

“นั่นสิ ๆ ขยะจริงๆ ไม่คู่ควรกับผู้หญิงดีๆ แบบนี้เลย”

“แมร่งเอ๊ย ทำร้ายตัวเองไม่พอ ยังทำร้ายคนอื่นด้วย คนแบบนี้รีบตายไปซะดีกว่า”

“เชี่ย เห็นท่าแท้จนได้!”

ทันใดนั้น เสียงพูดจาเสียดสีก็โถมเข้าใส่ลู่เสี้ยงหยาง

หวังไสว่พยักหน้าตอบ เธอเป็นถึงหัวหน้าหน่วยอาชญากรรมร้ายแรง จึงจำเป็นต้องห้ามลู่เสี้ยงหยางไว้ เธอจึงหยิบกุญแจมือออกมาเพื่อจะจับกุมลู่เสี้ยงหยาง

แต่ในเวลานี้ ลู่เสี้ยงหยางพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนรอดูนะว่าไอ้หมอดูคนนี้คือตัวจริงหรือไม่”

ฝืบ!

ทันทีที่พูดจบ ลู่เสี้ยงหยางก็ยื่นมือออกไปดึงเคราของหมอดูหลุดออกจากปาก

ใช่แล้ว นี่คือเคราปลอมที่เพิ่งติดในภายหลัง

“หา? นี่มัน!”

ทันใดนั้น ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น บ้าจริง! หรือว่าหมอดูคนนี้คือพวกต้มตุ๋นที่คอยหลอกเงินชาวบ้าน?

“ให้ตายสิ มันเป็นไปได้ไง?” หมอดูรีบใช้มือปิดปากของเขาอย่างตื่นตระหนก ถ้าเรื่องนี้ไม่สำเร็จ เขาต้องถูกซุนยีเฉินหักขาทั้งสองข้างอย่างแน่นอน

“บ้าเอ๊ย! ไอ้หมอนี่” กล้ามเนื้อบนใบหน้าของซุนยีเฉินเต้นรัว เขาสงสัยว่าลู่เสี้ยงหยางมองทะลุกลโกงของเขาได้อย่างไร?

ถ้าปล่อยไปแบบนี้ เกรงว่าเขาก็อาจจะถูกแฉไปด้วย และถ้าหวังเสว่รู้ความจริงเข้า แผนการในคืนนี้ของเขาก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่าและเธอจะไม่มีวันให้อภัยเขาอีกแน่เลย

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซุนยีเฉินก็กังวลจนเหงื่อแตก จากนั้นรีบพูดกับลู่เสี้ยงหยาง “แมร่งเอ๊ย ไอ้กระจอกหน้าจืด นายเอาความกล้ามาจากไหน? ใครอนุญาตให้นายทำร้ายคนตามใจชอบแบบนี้? หมอดูเขาก็แค่คิดเคราปลอม แล้วนายเอาอะไรมาว่าเขาช่อโกง นายจะมากเกินไปแล้ว เหอะ หมอดูเขาดูดวงแม่นแค่ไหน ทุกคนต่างก็เห็นกับตาอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่าซุนยีเฉินยังไม่ยอมตายใจ ถ้าหากเป็นเช่นนั้นแล้ว เห็นทีต้องจัดการให้สิ้นซากไปเลย