หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 434

บทที่ 434 ชนะขาดลอย

ในตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางมั่นใจว่าเตากลั่นยานี่เป็นของดี หากเขาได้มันมาในการกลั่นยา ความสำเร็จของเขาต้องเพิ่มมากขึ้นแน่

“ไม่ได้ เตากลั่นยานี่ วันนี้ต้องเอามันมาให้ได้” ลู่เสี้ยงหยางคำนึงในใจ

ขณะตกอยู่ในห้วงแห้งความคิด หญิงสาวในชุดกี่เพ้าบนเวทีเอ่ยขึ้น “เตากลั่นยาชิ้นนี้ได้มาจากสุสานของราชวงศ์ถัง ได้ผ่านการประเมินจากนักโบราณคดีของเราแล้ว ว่านี่เป็นเตากลั่นยาที่หยวนเทียนกางใช้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ สิ่งล้ำค่านี้ไม่เพียงแต่เป็นของสะสมทางโบราณวัตถุเท่านั้น แต่ยังใช้กลั่นยาได้จริงๆ หากใครที่อยากประมูล อย่าได้เสียโอกาสนี้อันนี้แบบนี้ไปนะคะ ตอนนี้ฉันจะบอกกติกาในการประมูล เตากลั่นยานี้เปิดการประมูลที่50ล้าน และขึ้นต่ำในการประมูลไม่ต่ำกว่าครั้งละ5แสน”

ซู๊ด!

จบประโยค คลื่นลูกใหญ่ดังอื้ออึงไปทั่วห้อง ของชิ้นนี้เป็นของของปรมาจารย์หยวนเทียนกางเมื่อยังมีชีวิตอยู่อย่างงั้นหรือ

น่าเสียดาย ที่พวกเขาไม่ใช่นักกลั่นยา ไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ หากซื้อมาใน50ล้าน เป็นได้เพียงของเก็บสะสม คงจะสูญเปล่า

เพราะงั้นตอนนี้ เมื่อจบคำหญิงสาวชุดกี่เพ้า มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ยอมซื้อ

ท้ายที่สุดภายใต้การแย่งชิงที่น้อยนิด เต้ากลั่นยาซื้อราคาอยู่ที่60ล้าน ในขณะที่หญิงสาวชุดกี่เพ้ากำลังจะประกาศผล ลู่เสี้ยงหยางถึงได้ตะโกนขึ้น “70ล้าน”

อะไรนะ? 70ล้าน?

ให้ตาย! เรียกครั้งละ10ล้านในรวดเดียวอีกแล้ว

หลายคนต่างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางนิ่ง ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

เมื่อสักครู่ลู่เสี้ยงหยางรูดเงินสดไป20ล้านจนสำเร็จลุล่วง ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าดูหมิ่นลู่เสี้ยงหยางอีกต่อไป

เสว่เฟยเส่จับจ้องลู่เสี้ยงหยาง อย่างพิจารณา

เขาเป็นแค่เขยแต่งเข้าจริงๆ อย่างนั้นเหรอ? เงินที่เขาใช้เป็นเงินของภรรยาเขาจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?

ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติ ลู่เสี้ยงหยางไม่ง่ายแน่ สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอสนใจในตัวลู่เสี้ยงหยางมากขึ้นไปอีก

หยางฮุยหวงอยากให้ลู่เสี้ยงหยางขายขี้หน้า เขารอโชคชะตาเผื่อฟลุ๊คขึ้นมาบ้าง เขาแน่ใจว่าเมื่อสักครู่ลู่เสี้ยงหยางใช้เงินไป20ล้าน ตอนนี้ในตัวเขาเหลือเงินเพียงไม่เท่าไหร่

ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ถ้างั้นตนก็ได้โอกาสทำให้ลู่เสี้ยงหยางขายขี้หน้าเสียหน่อย

“ฮ่าฮ่า ไอ้งั่ง คอยดูแล้วกันว่ากูจะเล่นงานมึงยังไง” หยางฮุยหวงกำหมัด ก่อนจะโกนสุดเสียง “ฉันเรียก71ล้าน”

ควับ!

จบคำ สาวตาของทุกคนตกอยู่ที่เขา หลายคนสายตาประกายอย่างสนอกสนใจ ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะเริ่มขึ้นอีกแล้วสินะ ฮ่าฮ่า มีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางหน้าบูด ไอ้หยางฮุยหวงนี่ยังกล้าอีกหรือ ดูเหมือนว่าเมื่อกี้เขายังไม่หลาบจำสินะ

หากเป็นเช่นนั้น ก็ให้เขาขายขี้หน้าให้พอ

“ร้อยล้าน” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยอย่างเด็ดขาด

อะไรนะ? ร้อยล้าน?

ให้ตาย

เมื่อสิ้นสุดเสียง ทุกคนในที่นี้ต่างนิ่งอึ้งไป ต่างสงสัยว่าพวกเขาหูฟาดไปหรือเปล่า ลู่เสี้ยงหยางจะอวดดีขึ้นทุกที หยางฮุยหวงเรียกแค่1ล้าน แต่เขาเรียกไป29ล้านในคราวเดียว

เท่ากับ29เท่าของหยางฮุยหวง

ทันใดนั้น เสียงโฮ่ร้องดังขึ้นติดๆ “คุณชายหยาง วันนี้คุณเหมือนหมาหงอยเลย ทีหลังอย่าได้ออกมาขายขี้หน้าอีกเลย”

“ฮ่าฮ่า แม้แต่เขยแต่งเข้ายังสู้ไม่ได้ ไร้ประโยชน์สิ้นดี”

“ไอ้กระจก ไม่มีเงินจะโอ้อวดอะไร”

“คุณชายหยาง ทีหลังก็อยู่บ้านไปซะ โลกภายนอกไม่เหมาะกับคุณหรอก”

หยางฮุยหวงสีหน้าดูไม่ได้ เมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้น ก้มหน้าลงอย่างสลด นั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนกับถูกไม้หน้าสามหาดเข้าที่หัวไม่ไหวติง

ให้ตายสิ วันนี้ถูกลู่เสี้ยงหยางเล่นจนเละไม่เป็นท่า ทีหลังจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยตัวเลขในบัตรอีกครั้ง หลังเสร็จสิ้นธุรกรรม เตากลั่นยาถูกส่งมอบให้กับลู่เสี้ยงหยาง

นาทีนี้ มู่หรงข่ายที่อยู่ไม่ไกลเหลือบมองลู่เสี้ยงหยางอย่างพิจารณา เมื่อกี้เขาดูแคลนไอ้หมอนี่เกินไป ไอ้หมอนี่พอมีความสามารถอยู่บ้าง ถึงกับสามารถจ่ายเงินร้อยล้านเพื่อเตากลั่นยา

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอยู่ดี

ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางมีความสามารถมากแค่ไหน ก็หนีความจริงที่เขาเป็นเขยแต่งเข้าเกาะผู้หญิงกินไปไม่พ้น เขาไม่เชื่อว่าหน้าละอ่อนอย่างลู่เสี้ยงหยาง จะสามารถงัดข้อกับคุณชายตระกูลสูงส่งอย่างเขาได้

โจวต้าวหย่วนหยีตาเป็นเส้นตรง จับจ้องลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความหมั่นไส้

สำหรับเขา ลู่เสี้ยงหยางเพียงแค่ต้องการเรียกร้องความสนใจ คงจะได้แต่กลั่นแกล้ง คนไม่เอาถ่านอย่างหยางฮุยหวงเท่านั้น

หากเผชิญเข้ากับศิษย์ของตนมู่หรงข่าย แค่นัดเดียวก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว

หลังจากนั้น การประมูลดำเนินการอย่างต่อเนื่อง กระทั่งสิบนาทีต่อมา รายการสุดท้ายของการประมูลในค่ำคืนนี้ถูกเข็นออกมา