หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 454

บทที่ 454 สร้างความวุ่นวายใหญ่

เย่หยุนเทามองเห็นอารมณ์ที่แสดงบนสีหน้าของโอหยางรั่วสุ่ย เขารู้ว่าอย่างน้อยในตอนนี้โอหยางรั่วสุ่ยก็ไม่ได้เกลียดเขา

ถ้าเป็นอย่างนี้จริง ๆ ล่ะก็ ตนก็มีความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัด แต่ว่าเขาจะรอไปไม่ได้แล้ว ยายแก่นั่นในตระกูลก็ไม่ได้บอกว่าจะส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้เขาเมื่อไหร่

แถมตอนนี้ยายแก่นั่นก็ยังร่างกายแข็งแรงมาก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ขึ้นสวรรค์ไปสักที

ดังนั้นการที่เขานัดโอหยางรั่วสุ่ยออกมากินข้าว มีเป้าหมายง่ายนิดเดียว อีกสักพักก็จัดการอะไรกับอาหารสักหน่อย ก็จะสามารถได้ตัวโอหยางรั่วสุ่ยมาได้อย่างราบรื่นสมเหตุสมผล

เขาไม่เชื่อว่าถ้าโอหยางรั่วสุ่ยท้องป่องแล้วจะยังสามารถปฏิเสธการขอความรักจากเขา

ไม่ว่าอย่างไรโอหยางรั่วสุ่ยก็เป็นคุณหนูของตระกูลโอหยาง แถมตระกูลโอหยางยังเป็นตระกูลร่ำรวยชั้นหนึ่งที่มีหน้ามีตาในเมืองไห่ซ่าง ขอเพียงตนได้แต่งงานกับโอหยางรั่วสุ่ย หากเป็นเช่นนั้นก็จะสามารถอาศัยอำนาจของตระกูลโอหยางมาทำให้เป้าหมายของตนบรรลุผล

สุดท้ายเขาก็จะกลายเป็นคนเหนือคน พอถึงตอนนั้นยายแก่นั่นจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจเขา

พอคิดถึงตรงนี้ เย่หยุนเทาตื่นเต้นดีใจจนเกือบจะกระโดดโลดเต้น แผนการอันยิ่งใหญ่ของเขากำลังจะดำเนินการขั้นตอนใหญ่ที่สำคัญที่สุดแล้ว

ริมฝีปากเผยยิ้มออกมา เย่หยุนเทาเริ่มชวนโอหยางรั่วสุ่ยพูดคุย

ผ่านไปไม่กี่นาที สีหน้าของเย่หยุนเทาก็กลายเป็นสีหน้าตั้งอกตั้งใจสุดขีด พูดกับโอหยางรั่วสุ่ยว่า “รั่วสุ่ย เมื่อก่อนคุณเองก็เคยอาศัยอยู่ที่บ้านของผม นับว่ารู้ที่มาที่ไปของผม ถึงแม้ว่าคนอย่างผมจะมีข้อบกพร่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่อนข้างมาก แต่ก็จริงใจกับคุณอย่างแน่นอน คุณเคยคิดถึงช่วงเวลาที่มีความสุขตอนที่พวกเราสองคนอยู่ด้วยกันบ้างไหม”

เมื่อได้ฟังคำพูดพวกนี้โอหยางรั่วสุ่ยก็รู้ว่าเย่หยุนเทาต้องการสารภาพรัก ก็รีบพูดในทันทีว่า “หยุนเทา ระหว่างพวกเราเหมาะจะเป็นเพียงเพื่อนกันทั่วไป ถ้าหากข้ามขีดจำกัดมาแล้วก็หมดความหมาย หวังว่าคุณจะเข้าใจความคิดของฉันนะคะ”

อะไรนะ? เพื่อนกันทั่วไป?

เย่หยุนเทาอึ้งอยู่พักหนึ่ง

แต่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในใจของเขาก็หัวเราะอย่างเยือกเย็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ‘โถ อีกะหรี่ ต่อหน้ากูทำมาแอ๊บใส อีกสักพักหนึ่งเถอะกูจะเอาขึ้นเตียง ดูซิว่ามึงจะหลวมแค่ไหน เฮอะ กูรับรองว่าผ่านไปแค่วันเดียวหลังจากนั้นมึงก็จะลืมกูไม่ลง’

แม้ว่าความคิดในใจจะชั่วร้ายมาก แต่ภายนอกของเย่หยุนเทาก็เสแสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก ส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรครับ รั่วสุ่ย ผมรู้ว่าตอนนี้คุณยังรู้จักผมไม่มากพอ ระหว่างเราสองคนยังมีเวลาเพียงพอ ค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ไม่ต้องรีบ”

“...” โอหยางรั่วสุ่ย ในใจรู้สึกอับจนด้วยปัญญา หรือผู้ชายจะหน้าด้านกันทุกคนหรือ?

ต่อจากนั้น เย่หยุนเทาและโอหยางรั่วสุ่ยก็เริ่มพูดคุยเรื่อยเปื่อยอีกครั้ง

แต่ว่าคุยกันได้ไม่นานก็มีผู้ชายรูปหล่อสวมชุดสูทสีขาวทั้งตัว รุกเข้ามาถึงข้างตัวของโอหยางรั่วสุ่ย ยิ้มตาหยีและพูดขึ้นว่า “สวัสดีครับคุณหนู ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ สะดวกทิ้งช่องทางติดต่อไหมครับ? คืนนี้ผมเลี้ยงอาหารค่ำ”

อะไรนะ? มาจีบผู้หญิงบนหัวกูเลยเนี่ยนะ?

ไม่รอให้โอหยางรั่วสุ่ยออกความเห็น เย่หยุนเทาก็โมโหเดือดดาลแล้ว มองผู้ชายรูปหล่อและพูดว่า “เย็ดแม่ เล่นเหี้ยอะไร? เธอเป็นผู้หญิงของกู มึงจะนัดเธอ กูยอมหรือยัง?”

“แฟนของคุณหรือครับ?” ชายรูปงามอึ้งไปนิดหนึ่ง เมื่อกี้เขาอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ ได้ยินอย่างชัดเจนว่าโอหยางรั่วสุ่ยปฏิเสธการสารภาพรักจากเขา แต่เจ้าหมอนี่หน้าหนานัก ตอนนี้กลับมัดมือชกพูดว่าเป็นแฟนของเขา

“เหลวไหล ไม่อย่างนั้นล่ะ? ถ้าหากรั่วสุ่ยไม่ใช่แฟนของกู เธอจะออกมาทานข้าวกับกูไหม?” เย่หยุนเทาพูดอย่างลำพองใจมากมาย

แต่เขาเพิ่งจะพูดจบ โอหยางรั่วสุ่ยก็พูดขึ้นว่า “หยุนเทา คุณอย่าพูดมั่ว ๆ ฉันไม่ใช่แฟนของคุณ”

หลังพูดจบเธอถึงจะพูดกับชายรูปงามคนนั้นว่า “ขอโทษนะคะ คืนนี้ฉันมีธุระ ไม่ว่าง อีกอย่างนะ ฉันไม่เดทกับคนแปลกหน้าค่ะ ขอบคุณในความหวังดีนะคะ”

แถมน้ำชาที่ร้อนระอุในกาน้ำชาก็รวมตัวกันทะลักออกมา เพียงชั่วพริบตาก็เกิดตุ่มน้ำพอง ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนบนใบหน้าและศีรษะของชายหนุ่ม

“อ๊าก! ชายรูปงามร้องขึ้นอย่างน่าเวทนาในทันที สายตาดุร้ายหาใดเปรียบ จ้องไปที่เย่หยุนเทาอย่างเหี้ยมโหด แทบอยากจะทำเหมือนกับที่เขาทำกับตน

เย่หยุนเทาไม่ได้รู้เลยว่าตนเองชักนำภัยใหญ่เข้าสู่ตัว ยิ้มอย่างลำพอง ยกขาถีบพ่อหนุ่มรูปหล่อจนล้มลงไปบนพื้น พูดอย่างได้เปรียบว่า “ไสหัวไป ไม่อย่างนั้นกูจะตีขามึงให้หักทั้งสองข้าง”

หนุ่มรูปงามทั้งโมโหทั้งเดือดดาล ในใจก็คิดได้ว่าผู้ฉลาดย่อมสามารถอ่านสถานการณ์ ควรหลีกเลี่ยงเรื่องที่ไม่เอื้อประโยชน์เพื่อป้องกันการเสียเปรียบ เขาจึงหยักายขึ้นมาจากพื้น จากไปด้วยความหวาดกลัวปัสสาวะแทบรด แต่ว่าก่อนที่จะจากไปเขากลับทิ้งคำพูดโหดเหี้ยมไว้ประโยคหนึ่งว่า “มึง มึงรอดูกูเถอะ อีกไม่นานกูจะทำให้มึงมีชีวิตอยู่ไม่สู้ตาย บ้านแตกสาแหรกขาด”

เย่หยุนเทาไม่ได้ใส่ใจอำนาจคุกคามของหนุ่มหล่ออย่างสมบูรณ์ จัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองใหม่และนั่งลง ยิ้มตาหยีกับโอหยางรั่วสุ่ยและพูดขึ้นว่า “รั่วสุ่ย เมื่อกี้ทำให้คุณตกใจแย่เลย คุณวางใจเถอะ มีผมอยู่ทั้งคน พวกหมาแมวไม่สามารถมารบกวนคุณได้แน่”

ดวงตาของโอหยางรั่วสุ่ยสว่างขึ้นพักหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเย่หยุนเทาก็มีช่วงที่นักเลงขนาดนี้

ยิ้มอย่างขอบคุณเย่หยุนเทาทันที หลังจากนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ พูดอย่างเป็นกังวลว่า “เอาเป็นว่าพวกเรากลับกันเสียตอนนี้เถอะ เมื่อกี้คุณเพิ่งจะผิดใจกับคนคนนั้น ถ้าหากว่าเขากลับมาสร้างความลำบากให้พวกเราจะทำอย่างไร?”

เย่หยุนเทาโบกไม้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด และพูดว่า “ไม่เห็นจะเป็นไร ที่ปินเหอนี่ ผมเย่หยุนเทายังพอมีหน้ามีตาอยู่บ้าง เจ้าหมอนั่นมันก็แค่ตัวตลก ไม่ต้องกลัวนะ ผมยังกลัวเสียอีกว่ามันจะไม่กลับมาอีก ถ้ามันยังกล้ามาอีก ผมจะอัดมันให้ยับเลย”

นี่!

โอหยางรั่วสุ่ยสั่นอยู่ในใจ ในปินเหอนี่คำพูดของเย่หยุนเทามีน้ำหนักมากขนาดนั้นเลยเหรอ?

อาหารเมนูแนะนำของทางร้านทั้งหมดที่เย่หยุนเทาสั่งไว้ถูกนำมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว เย่หยุนเทาลุกขึ้นดูแลให้โอหยางรั่วสุ่ยทานเมนูแนะนำทุกเมนู

แต่ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงโกลาหลส่งมาจากทางประตูร้าน เห็นเพียงชายถืออาวุธในมือหลายสิบคนรีบร้อนบุกกันเข้ามา