หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 485

บทที่ 485 คนไม่เอาไหนคนหนึ่ง

กลางดึก เมืองปินเหอ

หลังจากที่เย่สวนกลับมาจากสถาบันหลงเสิน ได้เห็นร่างของลู่เสี้ยงหยางที่กลับมาถึงบ้านแล้ว เธอดีใจอย่างมาก พลันเอ่ยถามสิ่งที่ได้รับจากการไปข้างนอก

เมื่อตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางไปจากปินเหอ สิ่งที่เขาบอกเย่สวน ว่าจะออกไปยังเมืองอื่น เพื่อดูว่ามีกิจการอะไรที่น่าทำไหม

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าตอบ “ก็พอได้ แต่ผมยังอยากตรวจสอบอีกสักระยะ”

เย่สวนตอบรับ “ไม่ต้องรีบร้อนไป เรื่องแบบนี้จะใจร้อนไม่ได้ ไม่เช่นนั้นอาจจะเสียเปรียบได้”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ ไม่พูดอะไรอีก

ในตอนนี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเย่สวนดังขึ้น เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็เป็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ โอหยางรั่วสุ่ยติดต่อเธอมา

ช่วงนี้โอหยางรั่วสุ่ยมักจะโทรหาเธออยู่บ่อยครั้ง

เย่สวนกดรับสาย “มีอะไรอีกแล้ว? คิดถึงฉันอย่างนั้นหรือ?”

ปลายสายโอหยางรั่วสุ่ยเอ่ยตอบ “อืม คิดถึงเธอทุกวันเลย ใช่สิ ฉันมีร้านปิ้งย่างร้อนหนึ่งอร่อยมากเลย เธอจะมาไหม”

ว่ากันว่าหญิงสาวไร้ความต้านทานต่ออาหาร เย่สวนเองก็เป็นแบบเดียวกัน

เมื่อได้ยินคำชวนของโอหยางรั่วสุ่ย จึงเอ่ยตอบกลับ “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

หลังวางสาย เย่สวนหันไปทางลู่เสี้ยงหยาง “โอหยางรั่วสุ่ยนัดเราไปทานปิ้งย่าง นายจะไปไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางอยู่ว่างไม่มีเรื่องอะไร จึงตอบตกลง “ได้สิ”

หลังจากนั้นลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนออกจากบ้านพร้อมกัน ระหว่างทาง เย่สวนก็ได้รับโลเคชั่นจากโอหยางรั่วสุ่ย

หลังครึ่งชั่วโมงผ่านไป ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนก็ได้เจอกับโอหยางรั่วสุ่ยที่ร้านปิ้งย่างร้านหนึ่ง

เมื่อโอหยางรั่วสุ่ยเห็นลู่เสี้ยงหยาง เธอทำหน้าประหลาดใจ ทำไมนายหน้าละอ่อนเกาะผู้หญิงกินนี่มาได้ยังไง

ช่วงนี้เธอสร้างทัศนคติใหม่ให้เย่สวนอยู่เสมอ บอกว่าลู่เสี้ยงหยางไม่คู่ควรกับเธอ ให้เธอรีบหย่าเสีย เช่นนี้ เธอจะได้พบกับคนดีๆ ที่เหมาะสมโดยเร็ว

แต่น่าเสียดาย เย่สวนเหมือนว่าลุ่มหลงลู่เสี้ยงหยางหนัก ไม่ว่าโอหยางรั่วสุ่ยจะพูดยังไง เย่สวนก็ไม่ฟัง ยังคงยืนกรานที่จะอยู่กับลู่เสี้ยงหยางต่อไป

เมื่อนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ โอหยางรั่วสุ่ยจึงไม่คิดที่จะไว้หน้าลู่เสี้ยงหยาง เธอทักทายเพียงแค่เย่สวน ลู่เสี้ยงหยางเปรียบเสมือนอากาศ

แต่คนระดับลู่เสี้ยงหยาง เขาก็ไม่อยากที่จะเอาความหญิงสาวคนหนึ่ง

หลังจากนั้น ทั้งสามสั่งปิ้งย่าง เมื่อปิ้งย่างขึ้นเสิร์ฟ ทั้งสามทานไปพลางคุยไปด้วย

โอหยางรั่วสุ่ยมีเรื่องไม่สบายใจ จึงดื่มเหล้าเข้าไปเล็กน้อย

เมื่อเหล้าลงคอ โอหยางรั่วสุ่ยเริ่มไม่อยู่กับตัว ใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย เริ่มเกิดอาการเมาเล็กๆ

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอพูดความในใจออกมาสิ้น “สวนเอ๋อ เธอรู้ไหม? ฉันหลงรักผู้ชายลึกลับอยู่คนหนึ่ง เธอรู้ไหม ความรู้สึกได้แค่รักเท่านั้น ว่ามันเจ็บขนาดไหน?”

เมื่อได้ยิน ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าดำทะมึน จะอัปลักษณ์ได้ยังไงกัน?

โอหยางรั่วสุ่ยสะบัดมืออย่างไม่แยแส “ต่อให้อัปลักษณ์จริงๆ ฉันก็ชอบเขา คนที่ฉันโอหยางรั่วสุ่ยชอบขึ้นอยู่กับความสามารถ ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สายตาของเธอตกอยู่ที่ลู่เสี้ยงหยาง พร้อมเอ่ยอย่างไม่พอใจ “คนที่ทำอะไรไม่เป็นอย่างเขา จะมีประโยชน์อะไร? ดูได้แต่ใช้ไม่ได้ สุดท้ายก็เป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างที่คนอื่นว่า?”

“.....” ลู่เสี้ยงหยาง พูดอะไรไม่ออก ให้ตาย ทำไมถึงได้ลงที่เขาได้

“.....” เย่สวน ก็พูดอะไรไม่ออกเช่นเดียวกัน ทำไมเพื่อนสนิทของเธอถึงได้ข้อกังขากับลู่เสี้ยงหยางนัก

ในตอนนี้ ใบหน้าของโอหยางรั่วสุ่ยเต็มไปด้วยความรักและเคารพ พร้อมเอ่ยเสริม “ผู้ชายลึกลับที่ฉันชอบคนนี้ เขาต้องเป็นผู้ชายที่เก่งกาจ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างลู่เสี้ยงหยาง ถือรองเท้าให้เขาก็ไม่คู่ควร”

เมื่อได้ยินประโยคนั้น ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเยาะ ให้ตาย ชายลึกลับที่เธอหมายปอง ก็คือกูนี่แหละ

เย่สวนไม่อยากให้โอหยางรั่วสุ่ยพูดถึงลู่เสี้ยงหยาง จึงเปลี่ยนหัวข้อทันที “ภารกิจที่เธอมาที่ปินเหอในครั้งนี้ ทำสำเร็จหรือยัง”

เมื่อพูดถึงเรื่อง โอหยางรั่วสุ่ยสลด ด้วยสีหน้าเจ็บปวด “ยังเลย เธอว่าปินเหอใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ว่าคุณชายสามของตระกูลลู่อยู่ที่ไหน เมื่อวันพ่อของฉันโทรศัพท์หาฉัน เร่งให้ฉันเร็วหน่อย”

หัวเราะเผยรอยยิ้มเล็กน้อย พร้อมปลอบใจ “อย่าใจร้อนไปเลย หากมีวาสนา เธอกับคุณชายสามของตระกูลลู่ ไม่ช้าก็เร็วต้องได้พบกัน”

เธอพูด ด้วยความเหนื่อยหน่าย เพื่อนสนิทของเธอชีวิตรันทดเสียจริง แถมในอนาคตเธอยังต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้อีก

ได้ข่าวว่าคุณชายตระกูลใหญ่ไม่มีคนดีอยู่เลย คุณชายสามแห่งตระกูลลู่คนนี้ ก็คงจะไม่ต่างกัน

ในอนาคตหากเพื่อนของเธอได้แต่งงานกับเขา คงจะไม่มีความสุข