หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 49

บทที่ 49 แขกวีไอพีของบริษัท

ในเวลาต่อมา ลู่เสี้ยงหยางยังไม่มีสติกลับมาจ้าวหรูเย็นได้หน้าแดงไปแล้ว เหมือนกับภรรยาตัวน้อยที่เพิ่งแต่งงานใหม่ หันหน้าไปอย่างเขินอาย และวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

อึ้ม!

ริมฝีปากที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งสัมผัสกับจูบของจ้าวหรูเย็นนั้น ทำให้พูดอะไรออกมาไม่ได้สักพัก

เมื่อกี้ เขากำลังพูดว่าจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อดื่มน้ำสักหน่อย

แต่จ้าวหรูเย็นได้ยิน ทำไมมันถึงกลายเป็นดื่มน้ำลายจากในปากของเธอได้ล่ะ

“ผู้หญิงคนนี้คงจะเมาแล้วจริงๆ” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวอย่างงุนงง เมื่อพูดถึงคนกำลังเมา จิตใต้สำนึกไม่ได้ถูกสมองควบคุม ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุที่มีการเมาแล้วขับ และโศกนาฏกรรมวุ่นวายมากมาย

……

วันรุ่งขึ้น ตระกูลเย่กรุ๊ป

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลเย่ทั้งหมดได้มารวมตัวกันในห้องประชุม เห็นแต่เพียงใบหน้าของพวกเขาที่ดูหม่นหมอง ราวกับบีบคั้นเอาน้ำออกมา

โดยเฉพาะท่านย่า สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียด หายใจถี่ๆ ดูเหมือนว่าจะได้รับกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เย่สวนส่ายหัวอย่างเงียบๆ และถอนหายใจอยู่ในใจไม่หยุด เพียงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาก พวกเขาได้รับรู้ข่าวที่สำคัญว่าไห่เทียนกรุ๊ปถูกบังคับให้ประกาศล้มละลายเนื่องจากปัญหาหนี้สินในต่างประเทศ

ไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาตระกูลเย่ใช้หุ้น 60% ของชิงสุยกรุ๊ปเป็นหลักประกัน เพื่อกู้เงินสด500ล้านจากธนาคาร ซื้อหุ้น10%ของไห่เทียนกรุ๊ป ตอนนี้ไห่เทียนกรุ๊ปได้ประกาศล้มละลายแล้ว แล้วเงิน500 นั้นเท่ากับสูญเปล่า

เมื่อดูจากสถานการณ์ตอนนี้ หุ้น 60%ของ ชิงสุยกรุ๊ป ตระกูลเย่คงไม่มีวิธีไถ่ถอนกลับมาแล้ว ด้วยเหตุนี้ ตามวิธีการปฏิบัติของธนาคาร พวกเขาจะต้องทำการประมูลหุ้น60%ของชิงสุยกรุ๊ป หรือจะบอกได้ว่า ผู้ถือหางเสือของชิงสุยกรุ๊ปในภายหลังจะไม่ใช่ตระกูลเย่อีกต่อไป

เย่หยุนเทาหลบไปนั่งอยู่ในมุมหนึ่ง ไม่กล้าที่จะออกมา ตอนนั้นเขาเป็นคนแนะนำให้ท่านย่านำชิงสุยกรุ๊ปไปจำนอง เพื่อนำเงินกู้จากธนาคารไปซื้อหุ้น10%ของไห่เทียนกรุ๊ป

หลายคนในตระกูลเย่มองดูเย่หยุนเทา ได้แต่โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร แต่มันเป็นเงิน500ล้านจริงๆ ไม่คิดว่าจะต้องมาสูญเปล่าแบบนี้

“โธ่” ท่านย่าถอนหายใจยาว กุมมือทาบอกที่กำลังหงุดหงิดและพูดว่า “หยุนเทา เรื่องนี้ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นายสามารถที่จะอธิบายกับพวกเราได้หรือไม่”

เย่หยุนเทาตัวสั่น และพูดอย่างอ่อนแรงว่า “คุณย่า ผมก็ไม่ทราบว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บริษัทใหญ่อย่างไห่เทียนกรุ๊ป ไม่คิดเลยว่าพวกเขาบอกว่าล้มละลายก็ล้มละลายจริงๆ”

“บอกว่าล้มละลายก็ล้มละลายงั้นเหรอ หยุนเทานายนี่ นายยังใจร้อนเกินไป ยังไม่ได้ตรวจสอบให้ดีก็มาพูดกับฉันแล้ว ซื้อหุ้นของไห่เทียนกรุ๊ปจะมีกำไรคงที่ไม่ขาดทุน” ท่านย่าตำหนิด้วยความไม่พอใจ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่หยุนเทาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก ได้แต่นั่งลงและไหลตามน้ำไป

และหลายคนในตระกูลเย่ล้วนเป็นคนไม่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง ฝ่ายใดได้เปรียบ พวกเขาก็อยู่กับฝ่ายนั้น ในตอนนี้พวกเขาเริ่มคล้อยตามท่านย่า ค่อยๆบ่นใส่เย่หยุนเทาทีละคน

“ใช่สิ หยุนเทา เรื่องนี้เป็นสิ่งที่นายทำไม่ถูกต้อง ไม่เข้าใจสถานการณ์ของไห่เทียนกรุ๊ปอย่างชัดเจน แต่กลับลงทุนไปตามอำเภอใจ แล้วเป็นยังไงล่ะ 500ล้านก็ไม่มีแล้ว”

“หยุนเทา นายต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้”

“เป็นเพราะ หยุนเทา ตระกูลของพวกเราจึงต้องสูญเสีย500ล้าน นายจะต้องหาวิธีชดใช้กลับมา”

“เย่หยุนเทา นาย!” เย่สวนโกรธมาก คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ก่อนหน้าไม่นานนี้ยังเป็นคนผิดของตระกูล ทำไมตอนนี้ถึงกระโดดข้ามไปได้

“ผมทำไม ผมพูดความจริง เธอต้องการจะออกไปให้พ้นจากตระกูล หรือจะทำงานอยู่ในตระกูลอย่างว่าง่าย ไม่ต้องมีความคิดอะไรมากมาย” เย่หยุนเทากล่าวอย่างหยิ่งผยอง

“อืม ไม่เลว หยุนเทาพูดมีเหตุผล” ท่านย่าพูดรับช่วงต่อ “เย่สวน พวกเราไม่เคยร้องขอให้เธอต้องมาอยู่ในตระกูล ถ้าเธอไม่มีความสุข ก็ออกไปได้”

เย่สวนไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่เพียงกัดฟันแน่น นี่เป็นการปฏิบัติที่แตกต่าง เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของเย่หยุนเทา แต่ทำไมสุดท้ายแล้ว กลับกลายเป็นความผิดของเธอ

“แน่นอน ย่าก็ไม่อยากทำให้เธอเย่สวนต้องลำบากใจ ภายในหนึ่งเดือนเธอจะต้องนำหุ้น 60%ของ ชิงสุยกรุ๊ปของพวกเรากลับออกมาจากธนาคาร เธอก็ยังคงเป็นประธานของชิงสุยกรุ๊ป” ท่านย่ายังคงพูดต่ออย่างไร้ยางอาย

“อะไรนะ ให้เอาหุ้น 60%ของชิงสุยกรุ๊ปกลับมาภายในหนึ่งเดือนหน่ะเหรอ คุณย่า แบบนี้เป็นไปได้ยังไง…..” เย่สวนยังไม่อยากเชื่อคำสั่งของท่านย่า ท่านย่าจงใจบังคับเธอ ให้ทำงานจนไม่ต้องกินต้องดื่มกันเลย

อย่างไรก็ตามเธอยังไม่ทันจะพูดจบ ท่านย่าก็ได้โบกมือขัดจังหวะเธอ “ถ้ามีความลำบากก็ต้องเอาชนะให้ได้ หากพวกเราทุกคนในตระกูลต้องพบกับความลำบากทุกอย่างก็ต้องชะลอ อย่างนั้นตระกูลจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร เอาล่ะ เรื่องนี้ก็ตกลงแบบนี้แล้วกัน เลิกประชุม”

ในที่สุดท่านย่าก็ตัดสินใจขั้นสุดท้าย

เย่สวนเกือบจะร้องไห้ออกมา มีสิทธิ์อะไรที่จะต้องให้เธอมาเก็บกวาดความเละเทะของเย่หยุนเทา

ใบหน้าเย่หยุนเทาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โน้มตัวไปกระซิบข้างหูของเย่สวน “เห็นรึยัง คุณย่าโอ๋ผมมาก ผมจะทำอะไรก็ได้ที่ผมต้องการในตระกูล แม้ว่าผมจะทำลายท้องฟ้า คุณย่าก็จะให้เธอเป็นคนชดเชย ฮ่าๆ เธอเป็นหมากรุกของตระกูลนี้ ชีวิตโศกเศร้ารึเปล่า”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยั่วยุของเย่หยุนเทา เย่สวนก็อยากจะตบไปสักที แต่ก็ไม่กล้า

ในเวลานี้ เลขานุการของท่านย่าก็วิ่งเหยาะๆเข้ามา และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านประธานกรรมการ บริษัทพวกเรามีแขกวีไอพีมา”