หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 503

บทที่ 503 ได้ยามาแล้ว

เมื่อเย่สวนเห็นทีท่าที่กงหยู่หนิงปฏิบัติต่อเธอ ในใจนึกสับสน แต่กลับดีใจมากกว่า ดีใจแทนลู่เสี้ยงหยาง

เธอดูออก ว่ากงหยู่หนิงชอบลู่เสี้ยงหยางมาก เพราะความรู้สึกที่มีต่อลู่เสี้ยงหยาง จึงทำให้เธอต่อต้านตน

หลังจากนี้ลู่เสี้ยงหยางมีคนที่ขอบเขาคอยอยู่ด้วย เธอก็หมดห่วงแล้ว

เธอฝืนยิ้มออกมา เย่สวนจับจ้องกงหยู่หนิงพร้อมกล่าว “เธอไม่ต้องกังวล ที่ฉันมาก็เพื่อให้เธอเอาอันนี้ให้กับลู่เสี้ยงหยาง”

เธอเอ่ยพร้อมยื่นกล่องหนึ่งไปตรงหน้ากงหยู่หนิง

กงหยู่หนิงประหลาดใจ แต่ก็ยื่นมือรับกล่องนั้นมาไว้

“ในนี้คืออะไร?” กงหยู่หนิ่งกล่าวถาม

แต่เย่สวนไม่ได้บอกเธอ เพียงแค่ทิ้งท้ายเอาไว้ประโยคหนึ่งเท่านั้น “อย่าบอกลู่เสี้ยงหยาง ว่าฉันเอามาให้เขา ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีทางรับเอาไว้”

จบประโยค เย่สวนเดินจากไปทันที

นี่…..

กงหยู่หนิงไม่เข้าใจ เย่สวนคิดจะทำอะไรกันแน่?

เธอสลัดหัว ไม่คิดอะไรอีก พลันกลับหลังหันเดินเข้าไปในห้อง

เมื่อสักครู่ลู่เสี้ยงหยางหลับอยู่ เมื่อกงหยู่หนิงเดินเข้ามา เขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางเป็นอัมพาต เขาดูไม่มีชีวิตชีวา หลับไปบ่อยครั้ง ทุกวันเขาใช้เวลาในการหลับเกือบ13ชั่วโมง ถึงได้ดูสดชื่นขึ้นมาบ้าง

กงหยู่หนิงเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของลู่เสี้ยงหยาง เปิดกล่องที่เย่สวนนำมาให้ออก

เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง เธอนิ่งอึ้งไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจที่ยากที่จะเชื่อ

ในกล่องเป็นยาพลิกสวรรค์ เธอรู้ได้ทันที

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางถูกแทงดานเถียน กงหยู่หนิงก็ให้คนในตระกูลช่วยหายาฟื้นฟูมาโดยตลอด

ตระกูลเธอที่อยู่ในเมืองหลวงก็มีอำนาจอยู่ไม่น้อย เพียงแค่ไม่กี่วันก็ได้ข้อมูลเกี่ยวกับยาชนิดหนึ่งในตำราโบราณ ที่เรียกว่ายาพลิกสวรรค์ซึ่งสามารถฟื้นฟูดานเถียนได้

เมื่อเธอได้ทราบข่าวนี้ กงหยู่หนิงดีใจมาก ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็มีทางรอดเสียที

แต่หลังจากนั้น คนในตระกูลเขาก็บอกว่า ยาพลิกสวรรค์นี้มีน้อยมาก เพราะได้สาบสูญไปเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว เพราะงั้นต่อให้เป็นราชากลั่นยาอย่างปรมาจารย์หงเฉินก็ไม่สามารถกลั่นยาชนิดนี้ได้

เพราะงั้น ในตอนนี้ยาพลิกสวรรค์เหลือเพียงแต่ที่ได้รับตกทอดต่อกันมาหลายร้อยปี

ตามการคาดเดาของตระกูลเธอ ตอนนี้ ในหวาเซี่ย ยาพลิกสวรรค์คงมีไม่เกินห้าเม็ด

หลังจากที่ได้รับรู้ข่าวสาร กงหยู่หนิงรู้สึกสิ้นหวัง ยาพลิกสวรรค์มีน้อยขนาดนี้ จะไปหาได้จากที่ไหนกันล่ะ?

ต่อให้เป็นอย่างนั้น เธอยังคงรบกวนให้คนในตระกูล ช่วยหายาพลิกสวรรค์อย่างเต็มที่

แต่ผ่านไปหลายวันแล้วก็ยังไม่มีข่าวคราว แต่ไม่คิดเลย ว่าเย่สวนจะนำยาพลิกสวรรค์มาให้

ทีแรกกงหยู่หนิงไม่อยากจะแย่งชิงความดีความชอบของเย่สวน แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเย่สวนเมื่อสักครู่ บอกลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ ไม่อย่างนั้นลู่เสี้ยงหยางจะไม่มีทางรับเอาไว้

เพื่อตัวลู่เสี้ยงหยางเอง กงหยู่หนิงจึงปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ เธอเผยรอยยิ้มออกมา “ฉันรบกวนให้คนที่บ้านช่วยหาน่ะ ประมูลมาจากเมืองหลวง”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ด้วยความตื้นตัน เรื่องนี้ต้องขอบคุณกงหยู่หนิงที่ใส่ใจขนาดนี้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาจึงจ้องมองกงหยู่หนิง “ที่บ้านเธอประมูลยาพลิกสวรรค์นี้มาเท่าไหร่ ผมจะคืนให้ และผมติดค้างหนี้บุญคุณของตระกูลเธอ หากที่อะไรที่ผมช่วยได้ก็บอกมาได้เลย”

กงหยู่หนิงรู้สึกผิด พลันเอ่ยเสียงเรียบ “พอได้แล้ว เรื่องเงินไว้ค่อยว่ากันวันหลัง ตอนนี้นายทานยาพลิกสวรรค์นี่ก่อนเถอะ หากจะชดใช้บุญคุณของฉัน นายก็ต้องฟื้นฟูก่อนถึงจะมีสิทธิ์นั้น”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ คำพูดของกงหยู่หนิงเองก็มีเหตุผล ตอนนี้เขาเป็นคนไร้ค่าไปแล้ว ใครกันที่จะแยแสความสัมพันธ์ของเขา

หลังจากนั้นกงหยู่หนิงก็ป้อนยาพลิกสวรรค์ให้กับลู่เสี้ยงหยางทาน

เมื่อยาเข้าปาก ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกถึงพลังของยาที่แผ่ซ่านออกมาภายในช่องปาก

หลังจากนั้น ยาพลิกสวรรค์ก็ได้ผ่านลำคอของเขาลงไปในกระเพาะของเราอย่างราบรื่น ฤทธิ์ยาถึงได้แตกซ่านออก ราวกับสัตว์ร้ายในตำนานตัวหนึ่ง ที่กระโดดโลดเต้นในท้องของเขา ทำให้รู้สึกสบายไปทั่วท้อง จนลู่เสี้ยงหยางแทบกรีดร้องออกมา

ไม่นาน ฤทธิ์ยาก็ซึมซับเข้าสู่ดานเถียนของลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกได้ ถึงดานเดียนที่ถูกแทงกำลังฟื้นฟู แต่ค่อนข้างช้านัก

ตามความเร็วแบบนี้ คงต้องใช้เวลาสามวันกว่าจะฟื้นฟู

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจออกมา ขอบตาเปียกชื้นเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็ได้ฟื้นฟูพลังอีกครั้ง

เก็บกลั้นความรู้สึกมาหลายวัน จนถึงนาทีนี้ถึงได้คลายออกเสียที