หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 556

บทที่ 556 จบการแสดง

ลู่เสี้ยงหยางจับจ้องหมัดที่ใกล้เข้ามา กระทบใส่ร่างของเขา ด้วยใบหน้าที่ไร้การเปลี่ยนแปลง

ขณะเดียวกันเขาเองก็ยกหมัดขึ้น พุ่งไปที่หมัดของขุยกาง ซึ่งไร้เสียงเอฟเฟกต์ใดๆกลางอากาศทั้งนั้น

เหมือนกับหมัดของเด็กน้อยที่ปล่อยออกไปดื้อๆ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ขุยกางแสดงสีหน้าเหยียดหยาม กล่าวกับลู่เสี้ยงหยาง “ไอ้หนู วันนี้จะเป็นวันตายของแก”

ลู่เสี้ยงหยางยังคงเงียบเช่นเดิม พลันปล่อยหมัดออกไป

ปัง

หมัดของกระแสกระทบกัน เสียงที่เสียงแก้วหูแผ่กระจายไปทั่ว

พลังงานที่แผ่เป็นวงกลม หมัดของทั้งสองเป็นศูนย์กลาง สะท้อนกึกก้องไปรอบทิศ เสมือนกับโยนหินก้อนใหญ่ลงไปที่สายน้ำ

พลังงานที่กล้าแกร่งล้อมรอบกายของลู่เสี้ยงหยางและขุยกาง

ถอยคู่ต่างก็ถอยหลัง

ร่างของลู่เสี้ยงหยางถอยออกไปห้าเมตร

เท้าของขุยกางลากไปกับพื้น เสมือนคันไถเหล็ก บนพื้นปรากฏรอยเท้าบางๆ

ท้ายที่สุดร่างของขุยกางเองก็ไถลออกไปห้าเมตรเช่นเดียวกัน

การประลองในครั้งนี้ทั้งคู่ไม่มีใครเหนือใคร ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร แต่ในความเป็นจริงแล้วลู่เสี้ยงหยางต่างหากที่ชนะ

ขุยกางไม่อยากจะเชื่อ แววตาของเขาประกายอาฆาต จับจ้องลู่เสี้ยงหยางนิ่ง “ไอ้หนู ที่แท้แกซ่อนพลังเอาไว้อยู่ไม่น้อยเลยนี่ มิน่าถึงได้กล้าสามหาวต่อหน้าฉัน”

ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็ปริปาก กล่าวเสียงเรียบ “วันนี้ที่พำนักของซีฟางโหลวที่ก่อตั้งขึ้นในปินเหอไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ไปอีกแล้ว”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อได้ยินประโยคที่สามหาวของลู่เสี้ยงหยาง ขุยกางหัวเราะด้วยความโกรธจัด

หลังจากนั้นดวงตาของเขาเสมือนกับจะพ่นไฟออกมาเสียให้ได้ “เจ้าหนูอวดดี ขอฉันดูหน่อยว่าแกจะมีความสามารถมากแค่ไหน”

จบประโยค ปราณในร่างของเขาถูกกระตุ้น จนถึงขีดสุด

หมัดของเขาในตอนนี้ มีพลังปราณแผ่กระจายออก ปราณเหล่านี้ถูกกระตุ้นจนเปลี่ยนรูปร่างต่อเนื่อง ไม่นานหมัดที่ดุเดือดปรากฏขึ้น

มองจากที่ไกลๆ หมัดของขุยกางห่อหุ้มไปด้วยค้อน

เมื่อสักครู่ที่เขาประลองกับลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ใช้พลังแต่อย่างใด ตอนนี้เขาจึงมีความเชื่อมั่นเต็มที่ ว่าจะสามารถสังหารลู่เสี้ยงหยางได้อย่างแน่นอน

ยังไงซะความสามารถของนักบู๊ระดับแปดและนักบู๊ระดับเก้านั้นมีความห่างไกลอย่างมากราวกับฟ้าดิน นอกจากนี้พลังปราณของเขาก็อยู่เหนือนักบู๊ระดับแปดมากโข

เมื่อเห็นขุยกางแสดงอิทธิฤทธิ์ ลู่เสี้ยงหยางเองก็ไม่ล่าช้า เขาเองก็กระตุ้นรมณ์มัจจุราช

ปัง!

ร่างกายของเขาส่งเสียงดังราวกับคลื่นแห่งมหาสมุทร เสมือนกับคลื่นพายุที่มองไม่เห็นซัดเข้าฝั่ง

พลังงานสีทองอร่าม ห่อหุ้มอยู่บนกำปั้นของลู่เสี้ยงหยาง

ปัง!

ไม่นานหมัดของทั้งคู่กระทบเข้าหากันอีกครั้ง

ค้อนที่ห่อหุ้มอยู่บนกำปั้นของขุยกางแหลกสลายแตกออก ก่อนที่หมัดของลู่เสี้ยงหยาง จะกระทบกับหมัดของขุยกาง

ทันใดนั้นสีหน้าของขุยกางเปลี่ยนไป

เขารู้สึกได้ว่าหมัดของลู่เสี้ยงหยาง มีพลังที่น่าหวาดผวาอย่างนากที่จะอธิบายแผ่เข้ามา ราวกับ พลังของภูเขาไฟที่ปะทุออก

ซวบ!

ไร้พลังการต้านทานแต่อย่างใด ขุยกางถูกโจมตีจนกระแทกกับผนัง รอยร้าวมากมายปรากฏขึ้น

กระทั่งเท้าของลู่เสี้ยงหยางก็เริ่มพับลง

ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตาลง นี่หรือความสามารถของขุยกาง?

ชั่วพริบตา

รมณ์มัจจุราชถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขา ที่มีร่างของเขาเป็นศูนย์กลาง สร้างโซนสุญญากาศขึ้น ราวกับในพื้นที่บริเวณนี้ เขาเป็นเจ้าของ

ปัง!

เพียงแค่พริบตา คทาก็ตกสู่รมณ์มัจจุราช

รมณ์มัจจุราชที่มองไม่เห็นของนรกอมตะ ทันใดนั้นแสงสีทองประกายขึ้นกะทันหัน รมณ์มัจจุราชปรากฏขึ้นชัดเจนกลางอากาศ

รอยแตกไหลผ่านเข้าสู่นรกอมตะ ก่อนที่รอยร้าวมากมายจะปรากฏ ท้ายที่สุดรมณ์มัจจุราชสร้างขึ้นแตกสลายออก

คทายังคงลงต่ำเรื่อยๆ

แต่ถูกรมณ์มัจจุราชรั้งเอาไว้ ความว่องไวของเขาช้าลงมาก พร้อมกันนั้นพลังกดทับเองก็ลดลงเช่นเดียวกัน

ลู่เสี้ยงหยางเกิดสายตาประกาย พลันง้างหมัดขึ้น พุ่งเข้าไปที่คทาของขุยกาง

ปัง!

หมัดของลู่เสี้ยงหยางกระทบกับคทา พลังงานที่แข็งแกร่งถูกปลดปล่อย ครอบคลุมบนคทา

คทาแทบจะหลุดออกจากมือของขุยกาง

ขุยกางตะโกนร้องลั่น มือทั้งสองข้างกำคทาเอาไว้แน่น ร่างของเขาถดถอยไปไกลพร้อมกับคทา

เขาตระหนกจนเหงื่อแตกโชกไปทั้งตัว พลังของลู่เสี้ยงหยางแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ การประลองตั้งแต่ต้นจนจบ เขากลับเพียงใช้พลังที่เหี้ยมโหด รับมือกับอาวุธการพลังตีของเขาได้อยู่หมัด

“ดี ดี ดีมากไอ้หนู พลังของแกแข็งแกร่งมาก แต่ฉันคิดว่าการแสดงคงจบลงแล้ว” ขุยกางกลับหัวเราะออกมาอย่างผิดปกติ ด้วยใบหน้าที่เหี้ยมโหดกระหายเลือด