หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 56

บทที่ 56 ของลอกเลียนแบบ มีอะไรน่าอวด

ต่อมาการรวมตัวในชั้นเรียนก็ดำเนินต่อไป แต่ละคนได้เลือกเพลงไว้ แล้วร้องเพลงกัน

ทุกคนทำเหมือนลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงอากาศ โดยไม่ปล่อยให้ได้มีโอกาสเลย

เมื่อซูเยียนรันได้ร้องเพลงที่ชื่อว่าฉันเคยรักเธอ’ เพลงนี้ ทันใดนั้นลู่เสี้ยงหยางลืมตาขึ้นทันที

ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้เสียงดีมาก หากได้เข้าสู่บริษัทโมเดลลิ่ง สามารถเติบโตได้ดีมากแน่นอน และสิ่งที่บังเอิญคือ ภายใต้ตระกูลลู่ก็มีบริษัทโมเดลลิ่ง เฟยหยางกรุ๊ป

มีศิลปินระดับซุปเปอร์สตาร์อยู่ภายใต้เฟยหยางกรุ๊ป

หลังจากเพลงจบลง เสียงปรบมือก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงคำชมต่างๆ นาๆ 

สายตาของถังหลงเห็นเข้าพอดี ว่าลู่เสี้ยงหยางจ้องมองมือที่ถือไมโครโฟนของซูเยียนรันตาไม่กะพริบ ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า: “อยากร้องเพลงไหม? ที่นี่ไฮโซเกินไป นายเป็นไหม? อย่าได้ดูถูกหูของเราเชียว”

“คือ คือ กิจกรรมไฮโซแบบนี้มีเพียงพวกชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะเล่นได้ พวกคนจนตั้งหน้าตั้งตาไปแบกก้อนอิฐแบกปูนเถอะ” โจวหนิงพูดประชด

ลู่เสี้ยงหยางไม่พูดไม่จา แต่ความเย็นชาในดวงตานั้นเยือกเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเขาจะสามารถเพิกเฉยต่อแมลงวันได้ แต่แมลงวันมักบินอยู่รอบๆ หู ซึ่งส่งผลกระทบต่อจิตใจมาก

เดิมทีถังหลงและโจวหนิงต้องการพูดประชดลู่เสี้ยงหยางอีกไม่กี่คำ แต่เวลานี้ประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออก มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามา

ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าดูมีการศึกษาผิวขาวมาแต่เกิด แบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดสูทแฮนด์เมดของอิตาลี รองเท้าหนังแฮนเมดของราชวงศ์อังกฤษ นาฬิกาทองสวิสรุ่นลิมิเต็ด ออดิชั่น ดูมีชาติตระกูล 

ผู้หญิงมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ สวมชุดกี่เพ้าสีแดง หุ่นยิ่งกว่าคำว่าเซ็กซี่ เร่าร้อนมาก ช่วงบนอวบอิ่ม เอวบางเล็ก สวยจนเกินปัญยา

เมื่อสองคนนี้เดินเข้ามา ทั่วห้องส่วนตัวเงียบไปชั่วขณะ หลังจากนั้นทุกคนก็มีสติกลับมาอีกครั้ง ถังหลงและโจวหนิงลุกขึ้นจากโซฟาก่อน รีบไปทักทายพวกเขาทั้งคู่ ด้วยใบหน้าที่ไม่ประสงค์ดี

“โอ้ หัวหน้าชั้น นายยุ่งมาก ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่?” 

“ฮ่าๆ หัวหน้าชั้นมาได้ เป็นความโชคดีของพวกเราจริงๆ” 

“หัวหน้าชั้น เป็นไอดอลของพวกเรามาตลอด ฉันก็อยากจะเป็นผู้ประสบความสำเร็จได้เหมือนนาย” 

ขณะที่ทุกคนต่างพากันยกยอหัวหน้าชั้น ซูเยียนรันและซุนหยันเสว่กลับนั่งไม่ขยับ

เดิมทีซูเยียนรันเป็นคนที่นั่งนิ่งอยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้น แต่ก็เหลือบมองหัวหน้าชั้นอยู่หลายครั้ง หัวหน้าชั้นน่าทึ่งมากจริงๆ ในสายตาของเธอถือว่ามองเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ส่วนเย่สวนและซุนหยันเสว่วิธีนี้เป็นการดูหมิ่นมาก

เมื่อต้องเผชิญกับคำชมของผู้คนมากมาย หัวหน้าชั้นหม่าเถิงเฟยเพียงแค่พยักหน้าอย่างเรียบเฉย เฉินหลันสาวสวยชุดกี่เพ้าสีแดงเร่าร้อนยืนอยู่ข้างกายของเขาด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ และมีความสุขกับความรู้สึกแบบนี้

ไม่นานก็ถูกผู้คนล้อมรอบ หม่าเถิงเฟยและเฉินหลันจึงนั่งลง

เฉินหลันสายตามองภายในห้องส่วนตัว มองเห็นซูเยียนรันที่นั่งนิ่งก่อนเป็นคนแรก ไม่ได้มาโอ้อวด ทำให้เธอรู้สึกขัดใจเล็กน้อย

ซุนหยันเสว่ค่อนข้างไม่พอใจ ต้องการพูดแทนเย่สวนกี่ประโยค แต่ก็ไม่กล้า

“ฮ่าๆ” เฉินหลันหัวเราะออกมาอย่างสนุก รู้สึกพอใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และพูดต่อด้วยรอยยิ้ม: “ใช่แล้ว เมื่อไม่นานมานี้ได้ยินว่าเธอได้คนไม่ได้เรื่องมาเป็นสามี คืนนี้สามีไม่ได้เรื่องของเธอไม่มีด้วยเหรอ? ฉันแปลกใจจริงๆ คนไม่ได้เรื่องแบบไหนถึงมาขอเธอแต่งงานได้”

ทันทีที่สิ้นเสียง ถังหลงและคนอื่นก็เริ่มชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางและพูดว่า “ยังจะใครอีก? ก็ไอ้คนจนคนนี้ไง”

หม่าเถิงเฟยและเฉินหลันก็หันไปตามทางที่ถังหลงชี้ หม่าเถิงเฟยทำเสียงในจมูก ท่าทางดูถูกเหยียดหยามมาก ในสายตาของเขา ลู่เสี้ยงหยางทั่วร่างกายเต็มไปด้วยของตลาดล่าง ลูกน้องตระกูลเขายังมีตำแหน่งมากกว่าเขาเลย

เฉินหลันหัวเราะขึ้นมาทันที เช่นผู้ต่ำต้อยอย่างลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ ที่บ้านของเขาคู่ควรกับการเป็นขี้ข้าของเธอเพียงเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าคนสวยสุดในชั้น จะแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้

ในขณะนี้เธอรู้สึกได้เลยว่า เย่สวนถูกเธอเหยียบอยู่ใต้เท้า

“เป็นขยะจริงๆ ชุดบนตัวเขาเกรงว่าคงจะไม่กี่ร้อยหยวน” เฉินหลันพูด และหันกลับไปมองเย่สวน และพูดต่อ “ชุดบนตัวเธอเกรงว่าคงจะไม่กี่พันหยวน ฮ่าๆ น่าตลก รู้ไหมว่าชุดกี่เพ้าบนตัวฉันราคาเท่าไหร่? 150ล้าน ขยะอย่างพวกเธอ ทำงานทั้งชีวิต จะมีปัญญาซื้อไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ถังหลง โจวหนิงและคนอื่นๆ ก็ต่างพากันสูดหายใจเข้าลึกๆ ชุดหลักล้านง่ายๆ แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่ารวยจริง

ความภาคภูมิใจของเย่สวนถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง คนเหล่านี้ต่างพากันเยาะเย้ยเขา แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับไม่พูดอะไร

“ฉันมีธุระขอตัวก่อน พวกเธอเล่นกันให้สนุก” เย่สวนตัดสินใจออกไป

“ฮ่าๆ ผู้หญิงไร้วัฒนธรรม ไม่รู้เอาหน้ามาจากไหนจริงๆ เป็นแค่ชุดลอกเลียนแบบ มีอะไรน่าอวด?” ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาตอบกลับจากผู้ชายคนหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยปากพูด