หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 177

ส่วนใหญ่ในนี้ มาจากตระกูลหลินแปดพันตำลึง

ลู่หยวนเซียวมึนงง อดยื่นมือปิดบั้นท้ายไม่ได้

“น้องหญิง พวกเราทำการค้าเมื่อไร?” ลู่หยวนเซียวแทบจะร้องไห้แล้ว บั้นท้ายเขาจะประสบภัยเคราะห์ร้ายแล้ว

ลู่เจาเจายื่นตั๋วเงินทั้งหมดให้อวี้ฉิน “ท่านลุงใหญ่ ให้ท่านลุงใหญ่ ซื้อ!” นางเกาะอยู่ข้างหูอวี้ฉิน แอบบอกอวี้ฉิน

อวี้ฉินนิ่งไป จากนั้นก็พยักหน้ารับแรงๆ ทันที

“ซื้ออะไรกัน? ซื้ออะไรกันแน่??”

ลู่หยวนเซียวสงสัยเล็กน้อย

【เหอะๆ ไม่นานพี่สามก็รู้เอง ข้าหาเงินได้มากกว่าพี่รองแน่นอน...】ลู่เจาเจาหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

กลางคืน กลับถึงจวนโหว

“วันนี้พวกเจ้าไปเล่นที่ไหนกัน? ทั้งวันไม่กลับบ้าน พาน้องสาวเดินทางทั้งวัน”

“ดูน้องสาวเหนื่อยจนลืมตาไม่ขึ้นแล้ว” สวี่ซื่อถาม

ลู่หยวนเซียวจับบั้นท้าย ไม่กล้าพูดจา

“ก็ ก็ไปหาเพื่อน ไปสวัสดีปีใหม่บ้านเพื่อน” ยังหลอกเงินอั่งเปาของเพื่อนมาเล็กน้อย

ลู่หยวนเซียว จบเห่ บั้นท้ายของข้า รักษาไว้ไม่ได้แล้ว

ลู่หยวนเซียวไหนเลยจะรู้

เป็นบิดาเขาที่รักษาบั้นท้ายไว้ไม่ได้!

วันรุ่งขึ้น

ลู่หย่วนเจ๋อพักฟื้นหนึ่งคืน ไม่ง่ายที่จะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ

เขายังเชิญหัวหน้ากับเพื่อนที่ทำงานช่วยตนเองพูดดีหลายประโยค

สยงจิวจิวเข้าประชุมเช้าด้วยความโมโห

เพิ่งก้าวเข้าตำหนักจินหลวน

สาส์นกล่าวโทษที่ราวกับเกล็ดหิมะ บินมาทางเขา

ทั้งหมดเป็นการกล่าวโทษเขา!

ในตำหนักใหญ่ กลุ่มขุนนางมีผลงานก่อตั้งแคว้นที่ตำแหน่งสูง แต่ไม่ยุ่งเรื่องงานนานแล้ว ล้วนกล่าวโทษเขาทั้งหมด!

ทำให้เขาตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ

“ฝ่าบาท พระองค์ต้องเป็นผู้ตัดสินให้พวกกระหม่อม! จงหย่งโหวปล่อยบุตรสาวทำการหลอกลวง หลอกเงินอั่งเปาของหลานชายกระหม่อมไปหมดแล้ว!!”

“ฝ่าบาท จงหย่งโหวปล่อยบุตรสาวหลอกเงินอั่งเปา!”

“ฝ่าบาท บุตรสาวจงหย่งโหวหลอกหลานชายข้าแปดเหรียญทองแดง”

อย่างที่คิด ไม่ควรให้กำเนิดลู่เจาเจา

จิ่งเหยาถึงเป็นโชคดีของเขา

ฮ่องเต้มองเขาอย่างเย็นชา “ความหมายของเจ้าคือ ลู่เจาเจาเป็นคนยืมเองทั้งหมดหรือ?”

ลู่หย่วนเจ๋อสับสนอยู่บ้าง “ฝ่าบาท แน่นอนว่าเป็นนางยืมเองพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้คว้าสาส์นขึ้น ขว้างตรงไปที่หน้าผากของเขา

เปลือกหุ้มสาส์นค่อนข้างแข็ง ขณะนี้ฮ่องเต้ใช้ความโกรธสิบส่วนเต็มโยนไปแล้ว

ฮ่องเต้นั้นมีประสบการณ์ปาคนอยู่

กระแทกตรงหน้าผากเขาโดยตรง

“สารเลว” ฮ่องเต้ลุกขึ้นทันที

ลู่หย่วนเจ๋อถูกมุมแหลมของสาสน์กระแทกจนศีรษะถลอกเลือดไหล

แต่ได้ยินเสียงตำหนิด้วยความโกรธของฮ่องเต้ หวาดกลัวจนใจสั่น รีบโขกศีรษะ

ศีรษะที่เลือดไหลยังไม่กล้าปิด

“นางเพิ่งหนึ่งขวบ นางรู้จักยืมเงินที่ไหน?”

“หากไม่ใช่ผู้ใหญ่สอน นางจะรู้จักยืมเงิน? แม้แต่เดินนางยังเดินไม่มั่นคง พูดจายังไม่คล่อง ยังสามารถยืมเงินได้หรือ?”