หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 181

“เด็กคนนี้ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ คืนนี้ข้าก็ให้นางคุกเข่าบนพื้นหิมะสามวันสามคืน ไปโขกศีรษะยอมรับผิดหน้าประตูจวนทุกท่าน”

ท่านโหวลู่ทำหน้าเกลียดชัง

ใต้เท้าอู๋นิ่งไป

ท่านโหวลู่ไม่รู้ความสามารถของบุตรสาวของตนเองหรือ???

นึกถึงประโยคฮ่องเต้ที่ห้ามเผยแพร่ รักษาเป็นความลับที่ชวนให้ขบคิด หึ ฮ่องเต้อยากปิดบังลู่หย่วนเจ๋อ?!

“ไม่ๆ ท่านโหวลู่ทำเกินไปแล้ว เจาเจาเป็นเด็กเพิ่งอายุหนึ่งขวบ คุกเข่าสามวันสามคืน ท่านจะฆ่านางหรือ?” ใต้เท้าอู๋ทำหน้าไม่พอใจ

“ท่านโหวลู่ เจาเจาเพิ่งหนึ่งขวบ ท่านให้นางยืมเงินก็ช่างแล้ว ยังคิดจะลงโทษนางอีก? หากท่านทำแบบนี้ พรุ่งนี้ข้าจะฟ้องเจ้า! หน้าไม่อายจริงๆ!”

ใต้เท้าอู๋ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว มองท่านโหวลู่อย่างโมโห

ลู่หย่วนเจ๋อโกรธจนกระอักเลือด เขาไม่ได้เอาเงินไป แม้แต่เงินสักเหวินก็ไม่ได้เอาไป!!

“ท่านโหวลู่ระวังตัวให้ดี เจาเจาเป็นผู้บริสุทธิ์!” พูดจบก็สะบัดแขนเสื้อออกไป

เฮ้อ ยังคงเป็นฮู่กั๋วกงและโส่วฟู่ที่ดวงดี

ฮู่กั๋วกงป่วย ไม่ได้เข้าประชุมเช้า

โส่วฟู่เป็นพ่อค้า ไม่มีสิทธิ์ประชุมเช้า สองตระกูลนี้จึงรักษายันต์เอาไว้ได้

ลู่หย่วนเจ๋อโกรธจนสั่นไปทั้งตัว “ข้าไม่ได้เอาเงินไป แม้แต่หนึ่งเหรียญทองแดงก็ไม่ได้เอา!” ลู่หย่วนเจ๋อตะโกนด้วยความโกรธ

เดิมก็โกรธจนตัวสั่น เมื่อก้มหน้ามองใบยืมหนี้

สองหมื่นสองพันตำลึง!!

ไม่ใช่ พวกเขาป่วยหรือ

ใครให้เด็กอายุหนึ่งขวบยืมเงินสองหมื่นสองพันตำลึง!!

โส่วฟู่ตระกูลหลินป่วยหรือเปล่า ถึงให้ยืมเยอะขนาดนี้!!

ความโกรธนี้พุ่งขึ้นมา ลู่หย่วนเจ๋อหมดสติไปทันที

สวี่ซื่อเห็นใบยืมหนี้ก็เบิกตาโต ตกตะลึงสุดขีด

“ท่านได้ยินแล้วใช่ไหม? เงินหมดแล้ว” สวี่ซื่อพูดเสียงเรียบ

“เจ้าก็ปกป้องนางไปเถอะ เด็กคนนี้ถูกเจ้าตามใจเสียคนแล้ว! สองหมื่นเชียว นั่นเป็นเงินสองหมื่นอา!” ลู่หย่วนเจ๋อโมโหสุดๆ

“สวี่สืออวิ๋น เจ้าดูตัวเองเลี้ยงลูกจนกลายเป็นแบบไหนแล้ว?”

“เจ้าใหญ่พิการ ยังยึดตำแหน่งซื่อจื่อเอาไว้! เจ้ารองเสเพล เจ้าสามไร้สมอง ลู่เจาเจารู้จักหลอกเอาเงินตั้งแต่อายุน้อยๆ จวนโหว ไม่ช้าก็เร็วจะพังทลายในมือเจ้า!” ลู่หย่วนเจ๋อทนไม่ไหวพูดคำพูดรุนแรงไปหนึ่งประโยค

“ท่านโหวอยากแต่งตั้งซื่อจื่อใหม่หรือ?” หัวใจนางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ลู่หย่วนเจ๋อเงียบไม่พูดจา

เพียงแต่งึมงำเบาๆ คล้ายทอดถอนใจเล็กน้อย “อวิ๋นเหนียง ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“ในเมื่อเจ้าปกป้องนาง อย่างนั้นเงินนี่ เกรงว่าต้องใช้สินเดิมของเจ้าแล้ว” ลู่หย่วนเจ๋อถอนหายใจยาวๆ

สวี่ซื่อส่ายหน้า “ท่านโหว เมื่อวานข้าบอกท่านแล้วว่า เจิ้งเย่ว์จะออกไปทำการค้าไม่ใช่หรือ?”

“เขาต้องการเงินทุน”