หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 184

สวี่ซื่อเตรียมโต๊ะธูปเทียนพร้อมนานแล้ว เตรียมของถวายตามกฎในปีก่อนๆ ถึงขั้นเริ่มจุดธูปอาบน้ำ และทานอาหารเจล่วงหน้าสามวัน

ทั่วเมืองหลวงเตรียมพร้อมอย่างมีระเบียบแบบแผน

ถึงขั้นเคร่งครัดกว่าฉลองปีใหม่

ทุกคนล้วนอยากได้การตอบรับของเทพเจ้า

“เทพเจ้าของแคว้นใต้ คงได้รับการตอบรับของเทพเจ้าบ่อยๆ กระมัง?” สวี่ซื่อถอนหายใจแล้วไม่พูดอะไรอีก

ลู่เจาเจาไม่มีความสนใจต่อการไหว้เทพเจ้า

แต่นางสนใจของถวายที่ใช้ไหว้เทพเจ้าสุดๆ

ของถวายเพื่อแสดงความจริงใจ ทั้งหมดทำขึ้นใหม่ในวันนั้น

ขนมเปี๊ยะกรอบต่างๆ ไก่ย่างที่กลิ่นหอมทั้งบ้าน ในจวนทั้งหมดเต็มไปด้วยกลิ่นหอม

“จะไหว้......กันเมื่อไร?” ลู่เจาเจาพนมมือ

นางอดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหล

“แอบขโมยกินไม่ได้นะ”

“เทพเจ้ากำลังดูอยู่”

“ต้องรอกลางคืน ตอนที่พระจันทร์เต็มดวง”

ลู่เจาเจาหันหน้าไป “วะ ไหวเทพเจ้าอะไรหรือ?” ไหวเทพเจ้าองค์ไหน?

ลู่เจาเจายื่นมือลูบไก่ย่าง แล้วเอามือยัดไปในปาก

ลูกตาสว่างขึ้นทันที

ว้าว รสชาติอร่อยสุดยอด

“เอ่อ......ที่จริง ข้าก็ไม่ค่อยรู้แน่ชัด” สวี่ซื่อส่ายหน้า

“ท่านนี้ เป็นเทพหลักแห่งสวรรค์และโลก ท่านดูแลเทพเจ้าทุกองค์ ในโลกไม่มีตำนานของท่าน”

ลู่เจาเจาตอบอ๋อ

นางรอแล้วรอเล่า……

รอจนฟ้ามืดแล้ว รอถึงพระจันทร์เต็มดวงบนท้องฟ้า รอถึงทั่วทั้งเมืองจุดโคมไฟ

สวี่ซื่อวางโต๊ะบูชาวางไว้กลางลานบ้าน

บนโต๊ะบูชามีผ้าปูอยู่ ผ้าลู่ลงพื้น......

“ขอเทวดาลงมาจุติเป่ยเจา……”

ฮ่องเต้พาขุนนางทั้งบุ๋นทั้งบู๊คุกเข่าเต็มบนแท่นบูชา อธิษฐานให้เทพเจ้าลงมาจุติ

เทศกาลโคมไฟของทุกปี เป็นวันบูชาเทพเจ้า

ทุกคนในเป่ยเจาให้ความสำคัญกับบูชาเทพเจ้า จริงจังและเคร่งครัดกว่าฉลองปีใหม่อีก

“ปีนี้จะได้ขอเทพเจ้าลงมาจุติได้หรือไม่?”

ที่เรียกว่าเทพเจ้าลงมาจุติ เป็นเพียงแค่ภาพเสมือนบนท้องฟ้า ห่างสิบหมื่นแปดพันลี้ ห่างชั้นสวรรค์นับไม่ถ้วน

เทพเจ้าลงมาจุติ เป็นคำศัพท์ที่ทำให้คนใจเต้นมากแค่ไหน

“ทำไมเทศกาลโคมไฟทุกปีต้องไหว้เทพหลักด้วย? วันนี้ เป็นวันเกิดของท่านหรือ?” มีองค์ชายน้อยคนหนึ่งถามหมู่เฟยเบาๆ

เณรน้อยหัวโล้นพูดว่า “ไม่ใช่นะ”

“เป็นเพราะวันที่ท่านเคยลงมาจุติ มักจะเป็นเทศกาลโคมไฟ”

“ในตำนานเล่าว่า ท่านลงมาจุติที่โลกมนุษย์ เคยเกิดขึ้นหกครั้ง และทั้งหกครั้งเป็นเทศกาลโคมไฟ ดังนั้นเราจึงกำหนดเทศกาลโคมไฟเป็นวันบูชาเทพหลัก มีโอกาสได้รับความรักจากเทพเจ้า” เณรน้อยยืนอยู่ข้างเสียนเฟยเหนียงเหนียง เสียนเฟยจับมือเขาไว้แน่น

เณรน้อยคือองค์ชายสี่