หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 205

ทั่วทั้งเขาเต็มไปด้วยเสียงก่นด่า

“เป็นเจ้าเด็กสองคนนั้น เด็กที่เพิ่งขึ้นเขามาวันนี้ รีบปาลากตัวมันมา!”

“เจ้าเด็กบ้า แหวะ...เหม็นจะตายอยู่แล้ว ไม่ไหว เหม็นเกินไปแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว...”

“ถึงกับระเบิดหลุมส้วม นางคิดได้อย่างไร?”

สองมือลู่เจาเจาล้วงกระเป๋า แล้วทำหน้าเย็นชา

ขณะนี้บนเขาฝูเฟิงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหม็น ซ่งอวี้ขมวดคิ้วแน่น

“ด้านนอกเกิดเรื่องใดขึ้นหรือ? เหตุใดจึงเหม็นขนาดนี้?” เขากำลังเซ่นไหว้ สองมือถือธูป ยกขึ้นเหนือหัว กราบไหว้อย่างเลื่อมใส

หัวหน้ารองปิดจมูกเอาไว้

“เจ้าเด็กสองตัวที่เพิ่งขึ้นเขามาเมื่อครู่ โยนตะบันไฟเข้าไปในหลุมส้วม ทำให้ห้องสุขาระเบิดทันที”

ซ่งอวี้โบกมือ

“สั่งให้คนไปจัดการ อย่ารบกวนความสงบของท่านพ่อ”

“วันนี้ครบรอบวันตายของท่านพ่อ ห้ามผู้ใดรบกวน” สีหน้าซ่งอวี้เรียบเฉย

จากนั้นเขานิ่งไปสักครู่

“อย่าทำร้ายยัยเด็กคนนั้น เด็กน้อยเล่นซุกซนเป็นเรื่องปกติ” เด็กหญิงคนนั้น คล้ายคลึงกับลูกสาวเขาที่เสียไปมาก

นี่อาจเป็นสาเหตุที่แม่ใหญ่ต่งลักพาตัวนางมา

หัวหน้ารองตอบรับ แล้วรีบถอยออกไป

ซ่งอวี้มองดูป้ายวิญญาณของบิดา ด้วยสีหน้าโศกเศร้า

มารดาของซ่งอวี้ถอนหายใจ

“พ่อเจ้าเคยพูดเอาไว้ก่อนตาย”

“เขาว่า เคยมีหมอดูตาบอดดูดวงให้เขา บอกว่าตอนอายุยี่สิบเขาจะตกต่ำจนกลายเป็นโจร แต่จะมีชื่อเสียงเลื่องลือ”

“ทว่าบุญน้อย จะตายตอนอายุสี่สิบ”

ซ่งอวี่วุ่นอยู่กับการเซ่นไหว้บิดา

ส่วนลู่เจาเจากลับลากหยวนหม่านไปหลังเขา

เจ้าตัวเล็กเหนื่อยจนหายใจหอบ แล้วนั่งลงบนพื้นที่เป็นสันนูนขึ้นมา จากนั้นยกเหยือกนมขึ้นดื่ม

“พี่หม่านหม่าน มีเนื้อด้วย...” ข้างสันที่นูนขึ้นมา มีธูปเทียนและกระดาษเงินกระดาษทองติดไฟ และยังมีไก่เป็ดที่เป็นเครื่องเซ่นไหว้

ลู่เจาเจาเห็นดังนั้นตาลุกวาว

จึงคว้าไปที่ไก่ย่างแล้วกัดไปหลายคำ

ยังร้อนอยู่

“นี่นี่นี่ กินส่งเดชไม่ได้ รีบลงมาเร็ว นั่นเป็นหลุมศพ ของพวกนั้นเป็นของเซ่นไหว้”

“รีบคายออกมา มันเป็นของอัปมงคล” หยวนหม่านตกใจจนสะดุ้ง จากนั้นรีบไปลากนางลงมา

“กินได้ กินได้” ลู่เจาเจาจับน่องไก่เอาไว้แล้วแทะอีกคำสองคำ สุดท้ายถูกหยวนหม่านแย่งไปแล้ววางกลับไปในจานดังเดิม