หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 264

“อ่ะ ให้เจ้า”

ลู่เจาเจาเหยียบขึ้นไปบนแท่นแล้วยัดมันให้กับเด็กรับใช้ เด็กรับใช้เกือบถือไม่นิ่งจนทำมันหล่นลงพื้น

“ท่านติดสินบนข้าไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ อีกอย่าง…” เด็กชายมองไปที่จี้หยก

มองแวบแรกก็ตกใจจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง

!!!

จู่ๆ เด็กรับใช้ที่ไม่ได้สนใจก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาทันที ประคองจี้หยกนั้นด้วยสองมือ “ท่านผู้สูงศักดิ์!!”

เขาคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ

สวี่ซื่อก็ตะลึงทันที

“ท่านรอก่อน ท่านรอก่อนนะ อย่าเพิ่งไป ข้าน้อยจะไปแจ้งท่านโฉวฝู่ เปิดประตู!” เด็กรับใช้ยัดจี้หยกกลับเข้าไปในมือของลู่เจาเจาแล้ววิ่งไป

นี่คือจี้หยกบรรพบุรุษตระกูลหยวน!

ตระกูลหยวนสืบทอดกันมาสิบรุ่น และส่งต่อมาถึงมือของหยวนหม่าน

คุณชายน้อยถูกลักพาตัวไปหลายวันก่อน และนายหญิงใหญ่ก็ร้องไห้หนักมากจนแทบเป็นลมไป โชคดีที่เขาได้รับการช่วยเหลือจึงมอบจี้หยกให้กับผู้ช่วยชีวิตคนนั้น

คนผู้นี้ก็คือผู้มีพระคุณของตระกูลหยวน

เด็กรับใช้วิ่งเร็วมาก

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาจากด้านในประตูอย่างเร่งรีบ

“ท่านผู้สูงศักดิ์ เปิดประตูๆ” เสียงที่ทรงพลังมากดังมาจากด้านใน

เสียงแอ๊ดของประตูก็ดังขึ้นทันที

ประตูอันหนักอึ้งถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

สวี่ซื่อมองเข้าไป ก็เห็นผู้คนจำนวนมากวิ่งเข้ามา ทำเอานางตกใจจนถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

ทำให้นางกลัวมากจริงๆ

นายหญิงใหญ่คือผู้นำกลุ่มคนนางมีใบหน้าเคร่งขรึม แต่งตัวอย่างพิถีพิถัน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่จริงจัง ส่วนข้างหลังนางก็มีเจ้านายและนายบ่าวอีกมากมายวิ่งตามหลังมา

ด้านข้างก็ยังจูงมือเด็กผู้ชายอายุสองสามขวบเห็นจะได้มาด้วย

ประตูใหญ่ตระกูลหยวน ลู่หย่วนเจ๋อเคาะก็ไม่เปิดให้

สวี่ซื่อเคาะก็ไม่เปิดให้

สวี่ซื่อ...

ตระกูลหยวนและตระกูลสวี่เป็นศัตรูกัน พวกเขามักจะมีปากเสียงกันในท้องพระโรง

ตอนที่นางยังเป็นเด็ก นางได้พบกับนายหญิงใหญ่หยวน นายหญิงใหญ่หยวนก็บอกว่านางอายุยังน้อย แต่ดูเก้งก้างและน่าเบื่อ

ตอนนี้ล่ะ?

สวี่ซื่อเหมือนฝันไป

ลู่หย่วนเจ๋อ ตกใจจนยากจะได้สติ เป็นไปได้อย่างไร?

เหตุใดลู่เจาเจาถึงสามารถเคาะประตูตระกูลหยวนได้? และยังได้รับความสำคัญจากตระกูลหยวนเช่นนี้ด้วย

“ฮูหยิน ข้าน้อยคือลู่หย่วนเจ๋อ เป็นพ่อของเจาเจา วันนี้ตั้งใจพาพี่ชายของนางมาทักทายท่านโฉวฝู่ขอรับ” ลู่หย่วนเจ๋อเดินออกมาด้วยความอึดอัด

สวี่ซื่อหรี่ตาลง ลู่เจาเจากลับพูดว่า “เขาถอดชื่อข้าออกจากผังตระกูลแล้ว เขาไม่ใช่พ่อของข้า”

“ข้าเกลียดเขา”

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงเยาะเย้ยดังมาจากทุกทิศทาง ทันทีหลังจากนั้นก็มีคนมาเชิญท่านโหวลู่ออกไป