นึกถึงในค่ำคืนนับครั้งไม่ถ้วนในอดีต หลังจากที่เขาหลับสนิทแล้ว...
เขาไม่สามารถคิดถึงมันได้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะโกรธจนสิ้นใจตาย
ลู่เจาเจาหัวเราะแหะๆ แล้วผลักม้านั่งเล็กๆ ปีนขึ้นบนด้วยร่างกายที่โอนเอน ตัวเล็กๆ นั้นก็ยื่นมือออกไปเคาะประตูเบาๆ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง
ก็ได้ยินเสียงตอบกลับเบาๆ ดังลอยมา
ท่านเซียวกั๋วจิ้วพยายามระงับความโกรธ ตรวจสอบอย่างละเอียดถึงได้พบว่าบานประตูนี้สามารถเปิดจากด้านในได้เท่านั้น
มิน่าล่ะเขาถึงไม่สามารถหาเบาะแสอะไรพบเลย
เซียวกั๋วจิ้วมีใบหน้ามืดมน สาวใช้ควบคุมเจิ้งซื่อที่มีสีหน้าซีดขาว และควบคุมตัวของเซียวหมิงเย่าและเซียวอวี่หาง คนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องลับ
ประตูห้องลับค่อยๆ เปิดออก
“หลานเอ๋อร์ กลางวันเช่นนี้ก็คิดถึงข้าแล้วหรือ?”
“ตาแก่นั่นทำให้เจ้าพอใจไม่ได้ใช่หรือไม่?” ประตูห้องลับยังไม่ทันเปิดออก ด้านในก็มีเสียงหยอกล้อของบุรุษดังออกมา
ลู่เจาเจาปิดหูเอาไว้และยืนอยู่ที่มุมกำแพง
ไม่ได้ยินเรื่องบัดสี
ไม่ได้ยินเรื่องบัดสี
ข้ายังเป็นเด็กอยู่เลยนะ
“หลานเอ๋อร์ ข้าจะให้เจ้าได้เล่นอะไรที่น่าตื่นเต้น ข้าเพิ่งกินยาไป นี่ เดี๋ยวก่อน...” อยู่ๆ เสียงนั้นก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
ราวกับว่าลำคอของเขาถูกคนกำเอาไว้ก็ไม่ปาน
บุรุษผู้นั้นเผชิญหน้ากับทุกคน เสื้อเปิดกว้าง กางเกงยาวถึงข้อเท้า กำลังมองหน้าทุกคนด้วยรอยยิ้ม
รอยยิ้มบนใบหน้าของชายคนนั้นค่อยๆ จางลง
ความดันโลหิตของเซียวกั๋วจิ้วเพิ่มสูงขึ้นในขณะที่เขาได้เห็นภาพที่บาดตาเช่นนี้
สาวใช้ทุกคนพากันถลึงตามองแล้ว
จ้องมองเขาด้วยความตะลึงงัน
มันช่างตื่นตาตื่นใจจริงๆ
มันตื่นตาตื่นใจกับมารดาเขาน่ะสิ
เจิ้งซื่อแทบจะเป็นลมไปทันที
เหมือนจะตายเพราะความโกรธได้ตลอดเวลา
“ตีให้ตาย ตีมันให้ตาย ถ้าตีไม่ตายก็โยนลงไปในสวนสัตว์เสีย” ในปัจจุบันนี้ เศรษฐีมักนิยมเลี้ยงสัตว์ สัตว์ที่กำลังติดสัตว์นั้นก็ยิ่งน่ากลัวเป็นพิเศษ
เซียวกั๋วจิ้วเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา
เมื่อโกรธจนถึงขีดสุด เขาก็สงบลงมาก
ฉู่อันหมินถูกลากออกไปโบย เซียวอวี่หางเริ่มร้อนใจแล้ว หูที่ถูกพันไว้อย่างยากลำบากก็เริ่มมีรอยเลือดซึมออกมาแล้ว
“ตาเฒ่า เจ้าปล่อยท่านปู่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ ตาเฒ่า รีบปล่อยเขาสิ ไม่อย่างนั้นจะให้ท่านพ่อตีเจ้าให้ตาย”
เซียวอวี่หางตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด
“เจ้าเรียกเขาว่าอะไรนะ?” เซียวกั๋วจิ้วเอ่ยด้วยเสียงนิ่งสงบ
เซียวกั๋วจิ้วชี้นิ้วที่สั่นเทา หลานชายเรียกเขาว่าอะไร??
หรือว่า...
เซียวกั๋วจิ้วไม่กล้าจะคิดเลย
หลานชายที่เขารักสุดหัวใจ กระทั่งรู้นานแล้วว่าปู่แท้ๆ ของตนเป็นใคร??
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...