หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 291

ภายในห้องทรงพระอักษรเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

ชายชราที่เพิ่งบ่นเมื่อวานนี้ว่าไม่มีเงิน ต่อให้ทุบตีจนตายก็ไม่มีคืนให้นั้น ตอนนี้กลับมีการแย่งชิงกันจ่ายหนี้ก่อนแล้ว

“ฝ่าบาท กระมหม่อมคืนเงินหมดแล้ว ลู่เจาเจาไม่จำเป็นต้องมาแล้วใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมพยายามเก็บรวบรวมหนี้สินทั้งหมดตลอดทั้งคืน และยังบริจาคให้อีกจำนวนมาก ได้โปรดอย่าให้ลู่เจาเจามาหากระหม่อมที่เรือนอีกนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมขอคืนก่อน”

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท ให้กระหม่อมคืนก่อน กระหม่อมขอคืนเงินก่อน”

ห้องทรงพระอักษรเปรียบเสมือนตลาดผักที่ผู้คนต่างแย่งชิงเงินคืนกัน

ฮ่องเต้ดูสับสน

ลู่เจาเจาไปทำอะไรไว้?

ขันทีผู้อาวุโสก็หยิบพู่กันขึ้นมาแล้วขีดชื่อคนที่ชำระหนี้ออกไปทีละคน ขุนนางทุกคนก็พยักหน้า

ราวกับว่าได้ผลประโยชน์ไปจำนวนมาก

“เสด็จพ่อ” รัชทายาทเดินเข้ามาพร้อมกับอุ้มเจาเจา ขุนนางชราทุกคนก็สั่นเทา

ห้องทรงพระอักษรที่เมื่อครู่นี้มีเสียงดังก็เงียบเหมือนนกกระทาแล้ว

พวกเขาต่างหลบสายตาของลู่เจาเจา

ไม่กล้าสบตานาง

นางไปที่จวนตระกูลโจว ใต้เท้าโจวก็คืนเงินให้ทั้งน้ำตา

เมื่อนางไปที่จวนท่านอ๋อง พระชายาก็หอบลูกในท้องหนีไปแล้ว ตอนนี้ยังวุ่นวายถึงขั้นหย่าร้าง

นางไปที่ตระกูลเซียว ฮ่าๆ ก่อนที่นางจะออกมา ฮูหยิน ซื่อจื่อ รวมไปถึงหลานชายของตระกูลเซียวก็ตายอย่างกะทันหัน

ว่ากันว่าก่อนที่ลู่เจาเจาจะออกมา เซียวกั๋วจิ้วก็ร้องไห้จนเป็นลม

แม้แต่เซียวกั๋วจิ้วก็ยังกินไม่เหลือ แล้วพวกเขาจะเอาความกล้ามาจากไหนเพื่อต่อต้านล่ะ

“ออกไปเถอะ” ฮ่องเต้โบกมือ

ขุนนางอาวุโสเหล่านี้ก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วราวกับมีผีกำลังวิ่งตาม

“เจาเจา เจ้าทวงหนี้ได้ดีมาก เราจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม” ฮ่องเต้โบกมือ เด็กคนนี้ช่างถูกใจเขาจริงๆ

“หวังหยวนลู่ ตรวจสอบเงินสิว่าเท่าไหร่แล้ว? คืนมาทั้งหมดเท่าไหร่?”

“แล้วก็ส่วนแบ่ง หนึ่งร้อยสามสิบล้าน เราจะแบ่งให้เจ้าสามสิบล้าน เราพูดจริงทำจริง”

ลู่เจาเจาไม่ได้สนใน แค่สนใจว่า “อาหารจะตั้งสำรับเมื่อไหร่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

ท้องของนางกำลังคำราม

ฮ่องเต้รีบสั่งห้องเครื่องหลวงทันที

หลังจากนางกินเสร็จแล้ว ฮ่องเต้ก็พูดเบาๆ ว่า “เจาเจา เราเป็นพ่อของเจ้าดีหรือไม่?”

“เราน่ะน่าเชื่อถือมากกว่าลู่หย่วนเจ๋อนะ ราชาของแผ่นดินในใต้หล้านี้ ไม่มีใครในโลกนี้กล้าลังแกเจ้าแน่”

“พรุ่งนี้ เราจะออกจากวังด้วยตัวเอง เพื่อไปขอสวี่ซื่อแต่งงานดีหรือไม่?” เจาเจาคือเด็กที่สวรรค์ประทานให้เป่ยเจา ลู่หย่วนเจ๋อนั้นไม่มีตา

ลู่เจาเจาพยักหน้า

ตกกลางคืน ลู่เจาเจาก็กลับมาถึงจวน

เซียวกั๋วจิ้วก็ร้องไห้เข้ามาในวัง...

ใครจะเชื่อว่าลู่เจาเจามาทวงหนี้แล้วจะทำให้เขากลายเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบเช่นนี้