[แต่แม่ของข้าได้เป็นฮูหยินตราตั้งขั้นสามแล้ว คงจะทำให้พ่อเลวนั่นโมโหตายแน่เลย!]
ดวงตาของสวี่อี้ถิงในห้องทรงพระอักษรหาได้ยากที่จะเกิดความสับสนขึ้นมา
เขาหูฝาดไปแล้วหรือไง?
คนตระกูลสวี่พากันออกจากห้องทรงพระอักษรไป
สวี่สืออวิ๋นกัดริมฝีปากแน่น พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา
“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พวกท่านต้องลำบากแล้ว” ดวงตาของนางแดงก่ำ ไม่กล้าสบตาท่านพ่อกับพี่ชายของตนเอง
สิบแปดปีแล้ว นางตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเดิมของนางมาสิบแปดปีแล้ว!
สวี่อี้ถิงถูกใส่ร้ายก็ยังไม่ร้องไห้ ทั้งตระกูลต้องติดคุกก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา ขณะนี้พอมาเห็นน้องสาวก้มหัวร้องไห้และขานเรียกตัวเอง ก็เกือบจะทำให้น้ำตาของลูกผู้ชายต้องหลั่งไหลออกมา
เขายกมือขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “อย่าร้องเลย เพิ่งออกจากการอยู่ไฟมา หากร้องไห้แล้วจะปวดตาเอาได้นะ”
พวกเขาหาสถานที่ที่เงียบ ๆ สักที่หนึ่งคุยกัน แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ตระกูลสวี่ถูกใส่ร้ายแต่อย่างใด
“นี่คือเจาเจาใช่ไหม?” สวี่อี้ถิงเคยแอบปีนกำแพงไปดูนาง หน้าตาดีมาก นี่ก็คือลูกสาวแบบที่เขาจินตนาการเอาไว้
สวี่ซื่อรีบเช็ดน้ำตา “ใช่แล้วท่านพ่อ พี่ใหญ่ นี่คือเจาเจา”
“เกิดมาได้สิบสี่วันแล้ว ยังเป็นเด็กทารกอยู่เลย”
[ท่านตา...]
[ท่านลุง...] น้ำเสียงของเด็กน้อยทำให้หูของทั้งสองคนเบิกกว้าง
ทำเอาเท้าของท่านตาเดินโซเซเล็กน้อย เกือบจะล้มลงกับพื้นเสียแล้ว
ต้องเป็นเพราะแก่แล้ว จึงได้ยินเสียงแว่วแล้ว!
ผู้เฒ่าสวี่เคยเป็นราชครูของฮ่องเต้ และเป็นขุนนางใหญ่ จึงเป็นราชครูที่ปรึกษาของราชสำนัก
และเกษียณอายุออกมานานแล้ว ตอนนี้ตระกูลสวี่ให้สวี่อี้ถิงเข้าไปรับใช้ราชสำนัก สวี่อี้ถิงปีนี้อายุสี่สิบ และก็สามารถมานั่งตำแหน่งขุนนางขั้นสองได้แล้ว กระโดดมาเป็นที่นิยมในเมืองหลวง
สวี่ซื่อเด้งตัวลุกขึ้นมากะทันหัน
ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ได้ยินท่านพ่อกับพี่ชายพูดว่า “แม่และผู้ใหญ่ในตระกูลยังอยู่กันในคุก ข้าจะไปรับพวกนางออกมาก่อน น้อง...”
“พรุ่งนี้ข้าจะไปหาถึงที่บ้าน วันนี้องค์หญิงใหญ่ต้องการพบเจาเจา น้องคงไม่สะดวกที่จะไปรับท่านแม่พร้อมกับพี่ใหญ่ได้” สวี่ซื่อเช็ดน้ำตาเล็กน้อย นางเพิ่งรู้สึกว่าการที่นางตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเดิมเพื่อลู่หย่วนเจ๋อเป็นการกระทำที่โง่เขลามากแค่ไหน
“ก่อนที่ข้าจะมาได้พาท่านหมอมาด้วย ท่านพาท่านหมอไปด้วยเถอะ”
สวี่อี้ถิงมองนางอย่างลึกซึ้งหนึ่งที และรู้สึกว่าน้องสาวของเขาได้เตรียมการมาพร้อมก่อนแล้วสำหรับวันนี้
แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะไปตรวจสอบรายละเอียดอะไร เขามองไปที่เจาเจาเล็กน้อย และก็พาท่านพ่อจากไปอย่างรวดเร็ว
สวี่ซื่อตามหาขันทีน้อยแล้วมอบเงินให้เล็กน้อย และก็หาที่ล้างหน้าล้างตาจัดแจงผมเผ้าสักหน่อย จากนั้นก็เดินตามไปที่ตำหนักคุนหนิง
ตอนที่สวี่ซื่อยังอยู่ในเรือน ก็สนิทสนมกับองค์หญิงอยู่บ้าง และอยู่ที่ตำหนักคุนหนิงจนคุ้นเคยพอสมควร
“ฮูหยินสวี่ หวังว่าท่านจะช่วยพูดโน้มน้าวองค์หญิงสักเล็กน้อย” มามาถอนหายใจออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...